HINDI naman ako nagkamali sa naisip kong iyon tungkol kay Marius. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang umungol lang at kagatin ang lowerlip ko tuwing magkakaroon ako ng chance dahil pinakakawalan niya ang bibig ko. Nagpatuloy siya sa ginagawa niyang paglalaro sa dulo ng dibdib ko habang ako naman ay malayang tinatanggap lang ang lahat ng iyon. “Sam, hindi ko alam kung anong ginawa mo pero masyado akong hindi maka move on sa lahat ng ipinakita mo kaninang tangahalo,” aniyang yumuko saka ako muling siniil ng halik. Naidilat ko ang mga mata ko sa narinig. At doon na nga nagtama ang aming mga paningin. Parang may kung anong alaala na naman ang gumuhit sa gunita sa nang mapagmasdan ko ng husto ang tila ba maliliit na apoy na naglalaro at nagpapaligsahan sa mga mata ni Marius. Dahilan kaya lalo pa akong nakaramdam ng pagkadarang at pananabik. “Ohhhhhhh….” Ang tanging nasambit ko nang hindi ko matukoy kung nainip ba si Marius dahil matagal bago ako nakasagot. Pero dahil nga nanati
HINDI ko alam kung anong meron sa isang salitang iyon pero nakaramdam ako agad ng challenge sa tonong ginamit ni Marius. At ang totoo, medyo napikon ako sa kanya. Hindi naman iyon sa masamang paraan. Napikon ako sa paraang para bang ang ibig kasi nitong sabihin sa tanong nito ay kung iyon lang ba ang kaya kong gawin? Kaya lalong nagtumindi ang tila ba hamon sa puso ko. “I-Ito lang ba ang kaya mo? Marius?” sa halip, para makaganti o maibsan ang nararamdaman kong pagkainis ay ibinalik ko iyon sa kanya. Binalikan ko siya ng tanong na alam kong hindi niya palalampasin. At hindi nga ako nagkamali. “Yeah? Iyan ba ang tingin mo sa akin, sweetheart?” tanong niya sa akin habang bakas na bakas sa tono niya ang hindi maipaliwanag na iritasyon. Hindi ko inasahan ang sumunod na ginawa ni Marius. Dahil yata sa inis niya ay walang anumang warning nito akong itinaas. Pagkatapos ay hinugot nito ang pagkalalaki niya mula sa loob saka tumayo. “Marius!” ang nagulat kong sabi nang bigla niyang hinawaka
“SAM, hindi mo alam kung anong ginagawa mo sa akin, alam mo ba iyon?” tanong sa akin ni Marius.Magkakasunod akong umiling habang ang paningin ko nang mga sandaling iyon ay sobrang nanlalabo na gawa ng matinding ecstasy. At may palagay akong hindi ko na kaya. Kaya muli, kinabig ko ang batok niya saka ito mariing hinalikan.Hindi ko alam kung ano ang naging dating kay Marius ang ginawa kong iyon. Dahil habang magkahinang ang mga labi namin ay noon ko naman eksaktong naramdaman ang pagpasok ng daliri niya sa hiwa ko.Umungol ako. Pero hindi pa doon natatapos ang lahat. Dahil nang magsimula iyong igalaw ni Marius ay saka naman ako nagsimulang mawala sa sarili. Nanghina ako gawa ng masarap na pakiramdam na tinatamasa ko nang mga sandaling iyon. Alam kong ito na ang simula ng uwi ng masarap na pwedeng ipalasap sa akin ni Marius. Ito ang klase ng pagpaparusa na pwede kong tamasahin dahil sa sinabi ko rito kanina. Pero kung palaging ganito. Kung palaging mawawala ako sa sarili ko dahil sa hin
WALA akong ideya kung hanggang kailan ako planong parusahan ng masarap ni Marius. Nagpatuloy lang siya sa ginagawa niyang pagpapasinaya sa pagkababae ko habang ako naman ay ganoon pa rin walang kalaban-laban na tinanggap ang lahat. Ang lahat ng gustong gawin sa akin ng lalaking kilala ng puso ko bilang pinakamamahal ko. Ang dila ni Marius ay hindi nagpahinga. Naglabas-masok ito sa aking pagkababae at hindi ko alam kung kailan ito hihinto. Nang hindi ako makatiis kumilos na ang isang kamay ko saka iyon banayad na sumabunot sa buhok ni Marius. Ang paraan ng pagpapasinaya ng nobyo ko sa aking hiyas ay totoong may lambing. May kakaibang haplos na hindi ko kayang pangalan pero nagbibigay at nagpapatindi ng init na nararamdaman ko. Masarap. Kulang ang salitang iyon para mailarawan ko kung ano ang totoo kong nararamdaman nang mga sandaling iyon. Basta ang alam ko wala na ako sa sarili ko. At malapit na ring maubos ang lakas ko kahit kung tutuusin wala pa man kami sa totoong kaganapan ng a
“ANONG hitsura ni Sam, Tita Lourdes?” ang seryosong tanong ni Lena sa tiyahin nang gabing iyon at magkasama silang nanonood ng TV sa sala ng kanilang bahay. “Maganda siya. Napakaganda. Kamukha niya ang kuya niya,” sagot naman ng Tita Lourdes niya sa kanya. Isang malalim na buntong hininga ang hinugot at pinakawalan ni Lena dahil sa sinabing iyon ng tiyahin. “Kamukha niya si Andrew Scott?” tanong niya sa tono na tila ba humihingi ng klaripikasyon sa kanyang tiyahin. “Ganoon na nga. At mabait. Tiyak kong magkakasundo kayo,” sagot pa ni Tita Lourdes na ngiting-ngiti siyang nilingon. Muli ay banayad na nagpakawala ng buntong hininga si Lena. Sana nga makasundo niya si Sam. Iyon naman talaga ang plano niya. Gusto niyang makasundo ang babaeng iyon para kay Marius. Pero hindi pa man niya ito nakikita ng personal ay totoong nilalamon na ng matinding panibugho ang puso niya. Mga bata pa lamang sila ni Marius ay totoong may pagtingin na siya para sa lalaki. Pero walang nakakaalam ng tungko
Plano ko talagang magising ng maaga nang araw na iyon. Kaya lang hindi rin kasi kami maagang nakatulog bi Marius last night so hindi iyon nangyari.Paggising ko agad kong hinanap si Marius sa tabi ko. Nakatulog kasi ako na mahigpit siyang nakayakap sa akin. Kaya lang ngayon, wala na siya sa tabi ko. At kahit hindi ko aminin, nangulila na ako agad sa yakap niya.Patamad akong bumangon. Hindi na ako nag-abalang mag-take ng shower dahil nga naligo naman ako bago matulog kagabi.Nang maalala ko ang lahat ng pinaggagawa namin ni Marius bago kami nahiga ay agad akong pinamulahan.Sa banyo ako nagtuloy para maghilamos at mag-ayos. Kahit ang totoo nang mga sandaling iyon ay medyo mabigat ang katawan ko. Siguro dahil sa pagbubuntis ko na rin.Sa naisip ay nakangiti kong hinaplos ang impis ko pa rin tiyan. Wala pang limang buwan kaya maliit pa rin. Ang natatandaan ko kasi ang sabi sa akin ng doktor na tumingin sa akin noong bago ako maaksidente ay…Taka kong tinitigan ang sarili kong repleksyon
“GUSTO mo bang maglakad?” Iyon ang itinanong sa akin ni Marius nang marahil mapuna niyang libang na libang ako sa magandang tanawin dinaraanan namin.Nakangiti kong nilingon ang nobyo ko pagkatapos ay walang pagaalinlangan akong magkakasunod na tumango.“Sure, hindi naman malayo mula rito ang pupuntahan natin hindi ba?” Ang naitanong ko.Kasunod ng pagsang-ayon kong iyon ay saka naman inihinto ni Marius ang sasakyan sa ilalim ng isang malaki at malagong puno ng mangga.“Maglalakad lang tayo ng mga fifteen minutes. Is that okay with you?” Tanong-sagot naman ni Marius sa akin.Nagkibit muna ako ng mga balikat bago muling nakangiting sumagot.“No worries,” sabi ko pa.Sa totoo lang ang totoong dahilan ko kung bakit pumayag akong maglakad ay para mas magkaroon ako ng time kasama si Marius. Ibang experience naman gaya ng paglalakad na kasama siya. Hindi rin naman mainit dahil malilim ang dinaraanan namin. Wala akong makitang dahilan para hindi pumayag sa ideya niya na kung tutuusin ay nap
MARIING halik ang iginawad sa akin ni Marius pagkatapos kong sambitin ang pangalan niya. Alam ko kung saan kami papunta. At wala akong planong patigilin o kahit pigilan man lang si Marius sa gusto nitong mangyari.Malaya kong naririnig ang pagpatak ng ulan sa bubungan ng kamalig. At ang totoo nakadagdag pa sa init na nararamdaman ko ang lahat ng iyon.Ma-erotikong pakiramdam ang mabilis na lumaganap sa buong katawan ko. Kaya siguro lalo ring naging masidhi ang paghahangad kong maangkin ni Marius.“Take me,” bulong ko nang magkaroon ako ng chance na sabihin iyon kay Marius.“Not yet, sweetheart,” sagot naman ni Marius saka ako muling siniil ng maalab na halik.Hindi na ako nagprotesta pa sa gustong mangyari ni Marius. Dinig na dinig ko ang papalakas na buhos ng ulan sa labas. Kaya lalong naging mas maalab ang nararamdaman kong init nang mga sandaling iyon.Lalong nagtumindi ang paghahangad kong tuluyan na ngang maangkin ni Marius. Pero dahil sinabi na nga nitong “not yet”, no choice ak