I pushed him. Vraxx was about to ask more, but I pushed him even more. I pushed him towards the door and locked myself inside my room without explaining more.
It was Vraxx, I can still hear his infuriated voice downstairs. Siguro'y kausap niya ang mga pinsan ko o sina Mommy. Siguro nag tatanong na siya ngayon tungkol sa talagang nangyari. Alam niya na... Alam na ni Vraxx, iiwan na niya ako, hahayaan na niya ako.
I laughed with full of sarcasm after I thought of that. Sino nga ba naman ang tatanggap pa sa akin matapos malaman na nagalaw na ako ng iba? Kaibigan niya pa mismo, tapos may nabuo pa.
Nakakadiri ako. Nakakasuka. Dagdag
Ira died... And it was because of me. She killed herself because of me.Tulala ako habang pinapanood ang mga medical team ng Atlas sa pag alis ng katawan ni Ira sa pagkakabigti. I didn't know where did she get that freaking rope. Hinang hina ako habang nakatitig sa katawan niyang unti unting inililipat sa stretcher.Someone checked her pulse. My lips parted and hopefully looked at the Man's face. Sumulyap ito sa kasama niya sabay umiling. My heart clenched literally.Parang pinapatay din ako sa sobrang sakit.Harriet was crying too. Yakap yakap siya ni Diveghn, while Wright stayed beside me. Si Kenzie at Tito Harry ang nag aasikaso sa mga Medical Team. Our parents were all flabbergasted by what happened. Kasalukuyan nang kino-contact ang Parents ni Ira."I can't reach them out.""Ang alam ko ay wala na siyang magulang," Tito Harry tried to search for some Ira's papers from
Sometimes, when you were already betrayed by people who you trusted, the more it will be harder for you to trust again. But what if, that person who betrayed you suddenly confessed that he's not the one who did that to you, what will you fucking do?Because me? I don't fucking know anymore. I don't know what should I say, I don't know what should I do, and I don't know whom should I fucking trust.Ang hirap. Ang hirap hirap buuin muli ng tiwalang minsan ng nasira. Ang hirap na ulit maniwala sa oras na may kasinungalingan nang nalaman noong una. Ang hirap nang ibalik muli kung nalamatan na.That's why now that Iri was saying this to me, hindi ko magawang maniwala. I admit that there's a small part inside me that's giving him the benefit of the doubt, because I somehow knew him for months already. But will it justify what he did?It hurt me even more when I realized that my stupid self was eating me again. E
Mabigat ang katawan ko at masama ang pakiramdam nang magising ako. I was already inside my room. My eyes quickly landed at the side of me, where my Mom is. Tipid siyang ngumiti habang pinupunasan ang katawan ko.My eyes drifted to my clothes. Ternong silk pajama na iyon ngayon."I already changed your clothes," ani Mommy.I slowly rise up. Inalalayan ako ni Mommy at kaagad akong inabutan ng isang baso ng tubig. I carefully sipped on it. Ibinalik niya rin iyon sa side table nang matapos ako.Suddenly, I remembered what happened awhile ago."How's the wake, Mom?" pag bubukas ko ng topic.Mom looks hesitant at first, but she still managed to tell me the truth."Inayos na ng mga pinsan mo at nang ibang mga tao sa Org."I swallowed hard and looked down. "How about Iri?"Sandaling natahimik si Mommy. I waited for her answer for almost a minute. Sinikap ko na hindi magtama ang mga mata namin."He's already gone. Isinunod
Mapang-asar na tingin ang iginawad sa akin ni Harriet nang magtagpo ang mga mata naming dalawa. I glared at her instead. Alam ko ang nasa isip nito kaya ganyan ang reaksyon.Wala akong nagawa nang anunsyohin iyon ni Vraxx sa hapag. Tutol ako sa loob loob ko, ngunit hindi ko magawang isatinig dahil sa gulat. Kaya naman hinayaan ko na lamang muna sila na isipin na ayos para sa akin ang ideya nila."How are you hija?" Tita Daphne asked, Diveghn's Mom."I'm fine," tipid kong sagot."How about your pregnancy? Nahihirapan ka ba?"Umiling ako. "Regular naman po ang check up ko sa OB. Ayos lang naman siya.""Eight months na hindi ba?" paninigurado ni Tita Kerz, Mommy nila Kenzie at Harriet.I nodded.Mangha silang mga nakatingin sa akin. I was confused at first, but then I realized... Ako nga pala ang unang magkaka-anak sa amin. Sa akin ang unang apo!What the heck?!"So, alam na ang gender? What is it?" excited na tanong
Vraxx Volker Caldwell's Point of View I like her. It sounds so cliche and cringey but that's really what came first in my mind the moment I saw her with her cousins. She's so fascinating and alluring as f*ck. I don't know if it's just me or she's just really attractive at all freaking times. Iyong tipong kahit kumurap o huminga lang siya ay tingin mo'y nang aakit na. D*mn, or maybe I was just h*rny? Maybe I just want to get into her pants? I thought about my Mom. No, I don't like it. I don't want to disrespect a woman because I feel like I would be disrespecting my Mom too when I did that. So no, I just simply attracted to that girl. It's not lust, it's just a simple and shallow infatuation. "No boyfriend since birth," utas ni Wright nang magtanong ako sa kanya tungkol doon sa pinsan niyang gusto ko. Kusan
Xiania Irish Flint Caldwell's Point of View Looking back, everything feels melancholic. It was overwhelming to think that after all those hardships, finally, I can say that I am slowly getting better. I experienced a lot of struggles and challenges in just a short period of time. It was surreal to think that in just a fleeting blows of the air, everything turned into chaos. Since I was a kid, I've been living with a perfect and dreamy Family. Tanging saya lamang ang nararanasan at walang pag hihirap o problema na dumadaan. I thought, it was just normal.. na may mga tao talaga na walang iniindang ganoon. But I was wrong. As I grow up, I realized that you'll be facing a lot of challenges in time. Hindi muna siguro ngayon kasi hindi pa iyon ang tamang oras. Hindi pa ngayon dahil baka hindi ka pa handa. I thought I was different from others. Nagtataka pa ako dahil bakit parang ang simple o sobrang perpekto naman ng buhay ko? I didn't had a hard ti
"What happened?" Mom worriedly asked as soon as they arrived at the Hospital. He's with my Dad. Sila ang nauna ko na tawagan nang itakbo ko si Xiania kanina rito dahil sa manganganak na raw siya. Of course I was so nervous. She's just 8months old pregnant. Delikado iyon pag nagkataon. "She's currently inside the ER." Pinasadahan ko gamit ang aking mga daliri ang buhok na nabasa dahil sa pawis. "Manganganak na raw ba?" I nodded anxiously. "Sabi niya..." "Diyos ko! Buti sana kung pitong buwan pa lang siyang buntis!" Iyon nga ang nasa isip ko. Syempre ay inaral ko na iyon nang mga panahong nagbubuntis si Xiania, at malayo ako sa kanya. I still want to understand her, and also take care of her even though she doesn't wants me to. Sabi na nga ba't magagamit ko iyon pagdating ng panahon. "Calm down, anak... For sure kakayanin ni Xiania 'yon at ng anak niyo." Dad tapped my shoulder to gave me an assurance. Wala ako sa sariling
"Vraxx, magtimpla ka ng gatas!"I pursed my lips as I make Volt's milk to his baby bottle. Bahagya akong sumulyap sa gawi ni Xiania at nakitang abala siya sa pagpapatahan sa bata. Volt has been crying since earlier today."Ano na? Pakibilisan naman!" she irritatingly said.Napangiwi ako at kaagad na iniabot sa kanya ang bote. She looks so tired. Lagi naman kaming ganito magmula noong nanganak siya. Yes, we're fine and happy... Well, I can say that."Shh, baby... What do you want?" halos maiyak na niyang tanong dahil umiiyak pa rin si Volt.I sighed. "Give him to me..."Xiania looked at me pleadingly, like she wants me to make him stop crying. Nang mapunta na sa mga bisig ko si Volt, parang nagkaroon ng magic na bigla na lamang siyang tumahan.Xiania's face was too hard to read. Para siyang nakahinga ng maluwag, pero galit at the same time."Oh fine! Ayaw mo sa Mommy mo?" Humalukipkip siya at parang inaway pa ang bata.I