Xiania's Point of View.
"Vraxx..."
I've been thinking about this for almost half of a year now. Matagal na rin mula noong trahedyang nangyari sa amin ni Ira... Sa akin. Magmula noon, hangga't maaari ay iniiwasan ng lahat ng naka paligid sa akin ang magbanggit ng kahit na anong maka pagpapaalala sa akin ng nangyari noon.
It traumatized me a lot. It took me so long before I recovered. Until now, I wasn't sure if I am already fully recovered. Tingin ko, sa pinplano ko ngayon... Iyon na ang sagot sa paghihirap ko.
"Do you need anything?" tanong niya habang nakatutok ang mga mata sa laptop.
We're here inside our room. Kakatapos ko lang patulugin si Volt, ngayong kami na lamang dalawa ng Ama niya ang gising, tsaka ako nagpasya na kausapin si Vraxx.
"Ah, ano kasi..." nangangapa kong panimula. I don't know if I can do this. Baka pa mamaya ay mas lalo ko pa na ikapahamak 'to.
Sa pambibitin ko, naagaw ko ang atensyon niya. Vraxx worriedl
Xiania's Point of View."Are you really sure about this?" nag-aalalang tanong ng bawat tao na sasabihan ko ng pinaplano.I nodded confidently. "I already made up my mind, I'll do it."Actually, deep inside me... I am still afraid. I won't deny that. It's okay to feel scared sometimes, ang mali ay ang magpalamon sa takot, dahilan upang mapigilan tayong gawin ang mga bagay na dapat ay sinubukan pa rin natin kahit na walang kasiguraduhan.Worry was evident all over their faces. Hindi nila maitago ang pag-aalala, syempre dahil sa ilang taon na rin ang naka lipas, tapos ngayon pa ako biglaang magkakaganito."Thanks to your Girl, Wright." Binigyan ko ang pinsan ng isang matamis na ngiti.He smirked arrogantly. "She's not just my girl, Xiania."Umirap ako, heto nanaman siya. "Wala akong pakialam."Wright scoffed and just ignored what I've said. Our cousins remained silent while watching us. Maging si Vraxx na kasama ko ay tahimik din.
I don't need a man. That was one of my principles for my whole twenty five years of existence. Iyon na ang siyang nakatatak sa isipan ko mag mula nang mamulat sa mundo. I can live without a man, without a husband. I can provide for myself, for my own needs. I can do everything that I want all by myself. Hindi ko alam kung hindi ko ba nakikita ang sarili ko na may lalaking kasama, o talagang hindi lang ako attracted sa mga lalaki. I was surrounded with the boys, my cousins to be specific, ngunit kailanman ay hindi ako nagkaroon ng ibang malapit sa aking lalaki, maliban sa kanila. Sa tingin ko ay kabisado ko na ang bawat liko ng bituka ng mga iyon. No offense, but I believe that I have a right to not trust men, especially when it's all about Objectifying and Disrespecting women-the reason why I don't like being surrounded by them. Some were wondering how I survived being away from them. Lalo na't kapag usapang relasyon. Hindi
"Ang bilis mo namang pumayag," Harriet mockingly said.I sighed. I know, iyon nga ang siyang laman ng utak ko ngayon. Tangina, feeling ko ang laki laki ng problema ko.I rolled my eyes. "I don't have any choice. Kaysa naman maalis ako sa Atlas."Humalakhak ang mga pinsan ko sa hapag. Nandito na kami kanina pa ni Harriet, magka harapan kaming naka upo sa bakanteng mga silya.I kept hardening my jaw and clenching my fists when I sensed my cousins coming inside the Dining. Naagaw lamang ang atensyon ko nang kasama nilang lalaki na dahilan ng mga problema ko ngayon. Sa halip na iwasan ang mapang asar na tingin niya, hindi ko inalis ang madiin na titig ko sa kanya.He dragged the chair so he could sit beside Wright. All of my cousins are now sneering, weighing my expression."Hi, baby-" paunang bati niya."Fuck you," I blurted out, cutting him off.He smirked. "After our marriage babe,
"You can have your leave at work for the next days or week," Commander told us. I tried my hardest not to look disappointed by pressing my lips together. Tuwid akong naka tayo sa harapan niya. Vraxx Caldwell is currently standing beside me too, listening to the Commander's command. Pinatawag kami kanina matapos naming mag ayos ng gamit ko. I honestly don't like that idea. All my life, I already vowed to myself that I should live only with my work. I know that it's not a usual and normal job, but I love what I am doing. That's why being and letting myself be close to Vraxx, makes me think that I am sort of breaking my own principles. Hinahayaan ko lamang ang sarili ko ngayon na manipulahin at kontrolin nila ako. I just love my job so much that I can sacrifice myself, even if it means going out of my comfort zone. If this marriage is just going to be my downfall, then I don't want it anymore. "Nakapag usap na ba kayong dalawa
It was already Eight in the evening when we arrived at our new house. Naka silip ako mula sa loob ng sasakyan. Vraxx stop the engine and went outside the Car. Muli kong ibinalik ang atensyon sa magarang bahay. It was a black and grey modern house. Agad kong nagustuhan ang bubong niyon. It was a flat roof, making it low pitch look. However, I am bothered a bit because of its glass wall. Halos lahat ay salamin na kung titingnan mo ay matatakot ka agad na gumalaw dahil baka maaring makabasag anumang oras. Although, I can't deny the fact that I really like it. I trudged outside Vraxx' car, suspiciously wandering my eyes all over his front house. I noticed something, that's why I became alerted and composed, examining what the effing thing was wrong and weird. I glanced at the back where Vraxx is. Kasalukuyan niyang kinukuha ang luggage ko sa compartment. My breath rasped in my throat as I inhaled deeply.
"Daddy! Ang ingay ng vacuum!" I grunted in annoyance as I grabbed the pillow and used it to cover my ear and face from the noise.I heard someone's familiar bark of laugh. "Hindi ako ang daddy mo, pero pwede mo akong tawaging Daddy."I felt like my insides became awake because of that voice. F*ck. Why did I freaking forget about it?"Get up, Xiania. Gutom na 'ko, come on let's eat..."My brow furrowed as I threw up the pillow towards his direction. Bumangon ako paupo. Vraxx glared at me when it landed straight to his face."Bakit hindi ka mauna?! You're disturbing me!" singhal ko.Vraxx turn off the vacuum as he gave me his full attention. Naka pameywang pa siya nang tumayo sa gilid ng kama ko."Gusto ko sabay tayong kumain. I was waiting for you to woke up," his mouth pouted."I didn't even slept properly! Ang aga ko tuloy nagising... I w
"Pupunta na si Ira dito, just wait for her. Baka mamaya manood ka nanaman ng manood ng TV, at hindi ka na mag bantay ng bahay huh?"My eyes narrowed in askance to Iri. Pilit siyang ngumiti at tumango."Yes, Miss. Shopping well!"Napairap ako. "Okay, we'll go now..."I already walked towards the car that we will be using. Naiwan si Vraxx sa tapat ng bahay habang kausap si Iri, siguro ay binibilinan ng mga dapat na gagawin.I opened the shot gun seat's door and slid myself inside. I saw Vraxx jogged towards my direction. Nang makapasok siya sa loob ng sasakyan ay kaagad niya na rin ipinaandar iyon.We're both quiet the whole ride. Vraxx just turned on the stereo to play some songs. I pick up my phone from my sling bag and started to scribble on it.I frowned when I saw a bunch of messages from our group chat."Flint Cousin's with Vraxx salin
I am nervous and tense as fvck while waiting for Vraxx's parents to arrive. Kaya nang malaman na nandyan na sila sa baba, atsaka pa lamang ako kumalma. After I learned that his Parents are coming today, hindi na ako napakali pa simula nang sabihin niya iyon kahapon. I wore a black turtle neck top and denim short shorts. Disente, kaysa sa palagi kong suot. My parents and my relatives taught us a proper etiquette on how to deal with some visitors in our house. Kabilang na roon ang damit na isusuot sa tuwing tatanggap ng bisita. Because of my premature principles, following that kind of manner was a bit hard for me. Syempre ay hindi ako ganoon kakumportable na sumalungat sa sariling persepsiyon. I only know how to follow my own rules. But now that I needed to get along with Vraxx's parents, siguro ay kakailanganin ko na munang isantabi pansamantala ang sariling opinyon. I don't want to impress nor please his Parents, but I