Chapter 1: He didn't look back

"BLAIRE!!"

Nagising ako sa sigaw ni Larah na sinabayan pa nito ng pagkatok sa pinto ng kwarto ko. Tumingin ako sa orasan at pasado alas sais palang. "Wait!" Sigaw ko rito upang tumigil ito sa pag katok may kalayuan ang pinto Niya sa hinihigaan niya kaya nag lakad pa siya at ng buksan ang pinto ay agad pumasok si Larah.

"Why you take so long to open the fuckin' door?" Reklamo nito inirapan ko lang ito at tinignan ang dala nitong maleta at ngayong ko lang rin napansin na naka ayos ito kaya nag taas ako ng kilay at tinignan siya na parang nag tatanong.

"Why are you still standing there?" Tanong nito sakin at Wala akong ka alam alam sa mga pinag sasabi nito."Blaire, today is our flight to Philippines." Pagkasabi nito nun ay tsaka palang pumasok sa isip ko na mag asikaso. "WHAT THE FUCK?!" Hindi ko na alam ang gagawin kaya dumiretso na ako agad sa Cr upang maligo at mag bihis bakit nakalimutan ko na ngayon Ang flight namin? Hays Blaire alak pa!!

Nag mamadali kaming tumakbo ni Larah patungo sa airport at napanatag lang kami ng maka sakay na kami sa eroplano. Mabuti nalang ay naka habol pa kami bago ito umandar kung hindi ay mababaliwala ang pag aayos ko.

Matagal pa kami sa himpapawid kaya naisipan ko nalang na dumungaw muna sa bintana kahit puro ulap lang ang nakikita ko. 

"You ready to see him?" Biglang tanong ni Larah hindi ko ito tinignan at sa isipin na makikita ko ulit siya ay kinakabahan na ako. It's been 5 years pero andito parin yong sakit at lumbay na dulot niya. I'm I ready to see him? Kaya ko na ba harapin ang lalaki na walang kasiguraduhan kung kaya pa akong mahalin?

"I don't know."  Yon nalang ang lumabas sa bibig ko at hindi na rin naman pa nag salita si Larah kaya hindi na rin ako nag salita. Sana mag work itong gagawin niya.

Pag lapag ng sinasakyan nila ay kinabahan na agad si Blaire. After 5 years andito na ulit siya sa lupang sinilangan niya. I miss this place.

Pagkalabas namin sa airport ay sumalubong ang mainit na panahon mabuti nalang ay naka sando siya na pinatungan lang ng manipis na blazer at nag shades nalang siya upang hindi siya masilaw sa araw.

"Nakakamiss din pala ang panahon dito sa Pilipinas." Sabi ni Larah na nag lalagay ng gamit sa sundo nilang van. Tutuloy sila sa secret house na pinatayo niya kung saan malapit ang tinutuluyan ng kaniyang Ex.

After nila mag lagay ng mga bagahe ay sumamkay na sila sa van na pinabili Ng kaibigan niya bago pa sila umuwi rito. May mga tao sa Bahay na tutuluyan nila dahil ng nagawa ang Bahay na iyon ay may mga tao na mag babantay at mag papanatili na malinis ito at maayos.

Ang driver naman nila ay si Dreck na hindi maipinta ang pag mumukha na nakabusangot sa kanila. Isa si Dreck sa mga taong pinag kakatiwalaan ni Blaire sa lahat ng pagtakas niya, pag tatago at ano man.

"What's with that look D?" Tanong ni Larah nang makasakay nasa harapan ito at ako naman ay nasa likod dahil gusto ko mag pahinga. "It's sunny day but your face looked like stormy." Asar ni Larah dito at nailing nalang si Dreck.

"Sinong hindi maiinis na sa gwapo kong ito gagawin niyo lang ako na driver niyo?" Maktol nito. Totoong gwapo naman si Dreck. Matangkad, Moreno at mayaman. Marami akong nabalitaan na Panay lang ito bar at pambababae. 

"Handsome? Pero walang nag stay na babae?" Pang Barbara ni Larah na nginisihan lang ito ni Dreck at nailing. Ewan ko sa dalawa na ito ang saklap ng love story nila. Isang manhid at Isang torpe. Hayst 

Hinayaan kona mag bangayan ang dalawa at pumikit nalang ako gusto ko mag pahinga ilang saglit lang ay umandar na ang van at nakapikit parin ako dumilat lang ang mata ko ng parang huminto kami at ng tignan ko ito ay nasa drive thru kami ng Isang fast-food. 

"What are we doing here?" Tanong ko nilingon naman ako ni Larah at itinuro si Dreck na nag order na diko na ito pinansin at tumingin nalang sa labas, iniisip ko parin kung sa paanong paraan ko maaakit si Zico. 

Sa limang taon na nawala ako rito marahil ay malaki na ang galit nito sa akin. Well we both know na pareho kaming nag kamali but the things is I need to get him back.

I need to seduce him to be mine. Alam ko kung paano ko siya makukuha ulit at kailangan ko yon Gawin sa madaling panahon. I'll risk everything para lang makasama ulit siya. At sana umayon ang panahon sa amin ngayon.

Hindi ko napansin na umaandar na pala kami ulit, inaya ako ni Dreck sa pagkain ngunit wala akong gana kumain nakakapagod ang byahe at gusto ko lang matulog Hanggang bukas.

Pagdating sa bahay ay agad ako sinalubong ng mga maid at kinuha ang mga luggage ko at Kay Larah bag pasalamat lang ako sa mga ito at dumiretso na sa kwarto na tutuluyan ko maayos na ito sa pwesto na gusto ko at sa mga disenyo.

Nagsabi na si Blaire sa mga maid na hindi na siya kakain at gusto niya lang mag pahinga pwede naman siya bumaba mamaya para kumain kung nagugutom na siya pero ngayon gusto niya muna ng pahinga.

Zico was so curious about the newly built house near to his place. Hindi alam paano nalaman ang Lugar na ito dahil masyado itong tago at mahal ang lupa dito para ma afford ng Isang simpleng mayaman lang.

"Sir, pinapatawag niyo po ako?" Pumasok ang Isang lalaki na naka itim na suit at tumayo si Zico tsaka humarap sa bahay medyo tanaw na bagong gawang Bahay.

"I want you to investigate the owner of that House." Turo nito sa bahay. He's curious about the owner at Hindi siya patatahimikin ng curiosity niya.

"Yes sir."

Automatic na nagising si Blaire nang 5 o'clock kaya bumangon siya at nag bihis, gusto Niya tumakbo dahil ito ang routine niya noong nasa American pa siya. Nag suot lang siya ng sports bra at jacket at leggings na dala niya at itinali ang buhok. 

Pag baba niya ay nakasalubong niya ang maid na mukhang maaga nagising at nagulat nang makita siya. "Good morning Ma'am, mag jo-jogging po kayo?" Tanong nito na parang nag mamadali. "Gusto niyo ho ba na ipag handa ko kayo ng breakfast?" Natutuwa siya rito dahil parang Isa itong Ina na nag aalala sa anak.

"No Manang, later nalang pag balik ko po. " Sabi niya dito tumango naman ito at nginitian niya nalang."Sige po ma'am. Mag iingat po kayo ma'am, masyado pang maaga po." Paalala nito nag pasalamat siya rito at lumabas na ng Bahay.

Pag labas niya ay dumampi sa mukha niya ang malamig na hangin. Napapikit siya at dinama ito na miss niya maramdaman ang ganitong pakiramdam dahil sa pakiramdam niya ay kakaiba ang hangin dito sa Pinas. Mabuti nalang ay naka sara ang Zipper ng jacket niya dahil medyo malamig pa ngayon.

Sinimulan ni Blaire na mag lakad lakad na muna at mag earphones matapos ng ilang minuto na pag lalakad ay tumakbo na siya. May iilan siyang nakikita na tumatakbo rin sa ganitong Oras kaya sinundan nalang niya ang mga ito. 

Naka ilang takbo lang si Blaire ng maisipan niya na mag pahinga muna sa Isang bench malapit sa park ng Lugar medyo pasikat na ang araw at dama na niya ang pawis kaya hinubad na niya ang jacket at itinali iyon sa bewang napansin niya na napatingin ang ilan sa kaniya pero hindi na niya iyon pinansin.

Matapos mag pahinga ay napag disisyonan na nito umuwi dahil madami na ang tumatakbo at ang ilan ay napapalingon sa kaniya. Hindi na iyon pinansin ni Blaire kaya isinuot niya muli ang earphones at tumakbo. 

Habang tumatakbo ay sumalubong kay Blaire ang Isang lalaki na naka grey sweatpants at naka muscle shirt na tumatakbo pasalubong sa gawi niya. Hindi siya pwedeng magkamali kung sino ang lalaking ito. Sa katawan at tindig nito alam niya kung sino ito.

"Zico?" Bulongni Blaire nag taas ito ng tingin sa kaniya at alam niya na nakita siya nito pero nag patuloy lang sila pareho ng pag takbo kahit alam niya na nakita siya nito ay hindi ito huminto. Hindi ba siya nakilala nito? Sa isipin na iyon ay nilingon niya ito at nakita na tumatakbo parin ito marahil ay hindi siya nito nakilala kaya hinayaan na lang niya ito. 

"He didn't look back." Hindi alam ni Blaire kung ano ang nararamdaman niya Hindi ba siya nito nakita o wala na itong pake sa kaniya?kahit napapaisip ay tumakbo muli siya papunta sa kabilang gawi ng daan upang doon umikot pauwi. Gusto pa ni Blaire tumakbo at huwag maisip ang pag lagpas sa kaniya ni Zico.

Dismayado na umuwi si Blaire at dumiretso sa kusina upang uminom ng tubig at agad pumasok sa isip niya ang Mukha kanina ni Zico. Malaki na Ang ipinag bago ni Zico, Ang dahil nakangiti nitong mga mata ay napalitan na ng lungkot at matalim, ang mga labi nito na laging naka ngiti ay naging seryoso na. Pero kahit ganun ay nakaka akit parin ito pag masdan.