Initiation
I did a lot of adjustments. Ibang-iba ang naging lakad ng pamumuhay ko sa Manila. Mabuti na lamang nariyan sina Janina at Kuya Quevin para tulungan ako. Sila ang naging sandalan ko sa mga oras na iyon. Gabi gabi ay nag-aala sa parents ko.
Kasalukuyang, kumakain kami sa hapag nina Tita. They were all staring at me like a crystal glass. I become conscious with myself.
"Uh-h, iha. With all due respect ah? Ano ang plano mo ngayong pasukan? Mukha kasing matatagalan kang makabalik sa probinsya. And you know..you need to go on with your life.."
Hindi ko alam ang isasagot ko. Biglang nagsalita si Janina.
"She can study on my current school." nginitian niya ako. Sinaway siya ni Tita at kaagad na humalukipkip sa gilid.
"Let her decide for herself. Huwag mong pangunahan. Malay natin baka may plano siya..--"
"I agree with Janina,
KickKinausap ako ng nurse at tinanong ako kung ano ba nangyari sa akin. Mayroong kurtina na nakaharang sa entrance kaya hindi ko alam kung nandiyan pa si Yves at Kuya Quevin. The nurse said that Kuya Quevin needs to attend a class. Ibinilin niya na lamang ako sa nurse para bantayan at makapagpahinga ako.Tinanong niya rin ako kung may ano nararamdam ko. Ramdam ko parin ang sakit ng paa ko sa kakatakbo. Pero medyo okay na ang paghinga ko.In-explain ko rin sa kaniya ang nangyari at mukha rin naman naiintidihan niya ng kaunti ang sinabi ko. But I modified some information to make my self credible."You mean you saw something creepy? Kaya ka tumakbo nang ganoon kalayo na distansiya?" pag-uulit ng nurse sa sinabi ko. I nod at her."Yes, nurse. May phobia po kasi ako sa mga gagamba. Kaya natakot at ako tumakbo ng matulin." kumunot noo siya na parang hindi niya nakukuha ang sinasabi
SkirtingNaging mailap ako sa mga tao dahil sa nangyari sa field. Si Yves ay hindi ko narin nakita pa. Na nagbigay sa akin ng maayos na araw palagi. There are times that I feel like my classmates are throwing daggers at me. Mabuti na lamang ay nariyan sina Rihanna at Segundina."Kailan ba ang deadline ng painting na yan?" frustration is painted in Rihanna's face. Kanina niya pa sinasabing hate niya ang mga ganiyang project."Next week. Kahit panget ay papasahan ko nalang." si Segundina."Ikaw Pastel? Balita namin na artist ka raw?"Tumango ako. "Gusto niyong magpagawa?" suhestiyon ko.Kaagad na umangal silang dalawa."Nako, huwag na. Talent mo yan kaya dapat ibuhos mo sa sarili. Kaya naman naming gumawa sa sarili namin."Pero dapat ko ring ishare--""No Pastel. That's your edge to us. I mean maybe it's not a competition for you but others vie for the recognition that they don't really deserve. Puwedi mo naman ka
End"It's not yet the good time to talk with it." pinal na sabi niya. Sumentro ang tingin niya sa unahan. His eyes is sad and seems longing for something.After the defeaning silence, he fastens my seatbelt. Napadikit ako sa upuan. Nanuot ang amoy ni Yves sa ilong ko. Maingat niyang inayos ang seatbelt. Bahagyang napadampi ang damit niya sa ilong ko.Pasimple akong umakto na walang pakialam. Pero sa loob loob ko ay naghuhuramentado ang puso ko. The same feeling felt when I am younger. Still reckless and too care free. Not yet mature and vulnerable.Nang natapos niya ay nakahinga ako ng maluwag. Again and again, there is silence. I am bit shocked with his long time sentiments. Parang nasapol ako sa mga sinabi niya. Even if he had defended the cases with its firm evidences that the incident was a product of soil identification lapses. It had even reached to the point that he sued the soil experts of our company. But here I am, still, not belie
NominationUmayos ako sa pag-upo. Mula nong nangyari iyong sa cafeteria ay ramdam ko ang mga kakaibang tingin ng mga classmates ko.Pain is still felt. Preska parin ang nangyari sa memorya ko. There were times that I cried hard. Mabuti nalang nariyan si Janina. She shared her sentiments and it somehow lessen my sadness."Sino ang gumawa nito?" napabalik ako sa ulirat nang nagtanong ang professor namin. Inilahad niya ang painting na ginawa ko. At mukhang nakalimutan kong lagyan ng pangalan.Wala ni isang nagtaas ng kamay. Kaagad na napalingon silang lahat nang nagtaas ako ng kamay."There you are Syjuco. Anggaling mo. This is what I am looking for. An art that is full of emotions. Stand up." nahihiya akong tumayo. Pumalakpak ang iba kong kaklase."What is your explanation for this?" natigilan ako. I worked with it amidst the times when Yves told me that he will not bug me anymore. And that's just a reflection of what I
Dance"Magkukulong ka nalang ba diyan sa kwarto mo? Weekends ngayon oh. Let's hang out." napapikit ako ng mata sa panggagambala ni Janina. It's already late and here she is bugging me to go to a bar."Gabi na. Pwedi namang maghang-out dito sa bahay."Umirap siya. At naiinis na tiningnan ako."Are you serious? Dito tayo maghahang out?"Tumango ako para matigil siya sa pagpipilit sa akin.Naupo siya sa tabi ko. At tiningnan ako ng maigi. She even held my chin and move it to the other side."You haven't moved on yet. Kaya ayaw mong maghang-out. Do you think it will make you move on faster if you'll do this to yourself?"I don't need to hang out to ease my feelings. Moving on is when you came to realize your value and worth. That love has two sides - the dark and vibrant colors which are evident in the system. But I don't know, I don't take my situation as a break up, it was a torch for me that enlightened mys
LoadNadatnan kami ni Leticia sa condo niya. She was so shocked. Bibisita sana siya kay Yves pero nang nakita niya kaming dalawa ay natahimik siya. Mabuti na lang ay nakaayos na ang damit ko at paalis na kami."Ihahatid na kita." si Yves. Nagkatitigan kami ni Leticia. Bakas sa mukha niya ang pagkahiya."No, you should accompany her." not that I am jealous but he needs to entertain Leticia. Baka may aasikasuhin sila o lalakarin.Binalingan niya si Leticia. "She has nothing to do with me." bahagyang nasaktan si Leticia sa sinabi ni Yves.Sinamaan ko siya ng tingin."Ah-hh, may ipapasabi lang sana si Winona sa akin.""She can always text me. No need for you to go here--"I shut him off. "Yves." banta ko. Kahit papaano at naging kaibigan ko si Leticia. And she still deserves respect."Tama na. May sasabihin siya
BloodNaging busy si Yves sa kompaniya nila pero hindi naging hadlang iyon para kamustahin at icheck niya ako palagi. At busy narin siya sa graduation niya sa susunod na buwan.Habang nagpapahinga pa ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pangalan ni Mommy ang bumungad sa screen. Kaagad na sinagot ko."Ano itong nababalitaan ko na nakitang magkasama kayo ni Yves? Haven't you learned your lessons?" mommy exclaimed.Kinabahan ako. I anticipated this. Pero mahirap parin pala kapag nasa aktwal ka ng sitwasiyon. Hindi ko minsan pinaalam sa kanila na nagkaayos kami ni Yves. That will just make them problematic.Pumasok si Tita sa room at nawalan ng kulay. Maybe, my parents contacted them about this. Natuto silang magsinungaling dahil sa akin. They are all trying to conceal this truth from my parents.Huminga ako ng maluwag. "Mom, let make me explain--"M
DadNadischarged na nga ako ng tuluyan sa hospital. Namalagi ng ilang araw sina Mommy at Daddy sa bahay. At nangangamba sila sa kalagayan ni Kuya Achim dahil nakatakas siya sa rehabilitation center.May sinend din na CCTV footage sa amin. Sa halos siguro ilang buwan na pamamalagi ni Kuya roon ay alam niya na ang pasikot sikot sa lugar. Nakita sa CCTV ng rehab center na dinistract niya ang mga nagbabantay sa kaniya. Umaga nang nakita ang anino ni kuya na tumatakas. Wala siyang ni isang dalang gamit and he seems paranoid in the video."Achim is really hard headed. Kailan ba siya titino." problemadong sabi ni Daddy."I am tired with him. Pero wala tayong magagawa dahil anak natin siya."Binalingan ako ni Daddy. Alam ko kung ano ang gusto niyang ipahiwatig. That I am their only hope in the family."Sasama ako para hanapin siya." sabi ko. Kita ang pag-alma sa mga mat