End
"It's not yet the good time to talk with it." pinal na sabi niya. Sumentro ang tingin niya sa unahan. His eyes is sad and seems longing for something.
After the defeaning silence, he fastens my seatbelt. Napadikit ako sa upuan. Nanuot ang amoy ni Yves sa ilong ko. Maingat niyang inayos ang seatbelt. Bahagyang napadampi ang damit niya sa ilong ko.
Pasimple akong umakto na walang pakialam. Pero sa loob loob ko ay naghuhuramentado ang puso ko. The same feeling felt when I am younger. Still reckless and too care free. Not yet mature and vulnerable.
Nang natapos niya ay nakahinga ako ng maluwag. Again and again, there is silence. I am bit shocked with his long time sentiments. Parang nasapol ako sa mga sinabi niya. Even if he had defended the cases with its firm evidences that the incident was a product of soil identification lapses. It had even reached to the point that he sued the soil experts of our company. But here I am, still, not belie
NominationUmayos ako sa pag-upo. Mula nong nangyari iyong sa cafeteria ay ramdam ko ang mga kakaibang tingin ng mga classmates ko.Pain is still felt. Preska parin ang nangyari sa memorya ko. There were times that I cried hard. Mabuti nalang nariyan si Janina. She shared her sentiments and it somehow lessen my sadness."Sino ang gumawa nito?" napabalik ako sa ulirat nang nagtanong ang professor namin. Inilahad niya ang painting na ginawa ko. At mukhang nakalimutan kong lagyan ng pangalan.Wala ni isang nagtaas ng kamay. Kaagad na napalingon silang lahat nang nagtaas ako ng kamay."There you are Syjuco. Anggaling mo. This is what I am looking for. An art that is full of emotions. Stand up." nahihiya akong tumayo. Pumalakpak ang iba kong kaklase."What is your explanation for this?" natigilan ako. I worked with it amidst the times when Yves told me that he will not bug me anymore. And that's just a reflection of what I
Dance"Magkukulong ka nalang ba diyan sa kwarto mo? Weekends ngayon oh. Let's hang out." napapikit ako ng mata sa panggagambala ni Janina. It's already late and here she is bugging me to go to a bar."Gabi na. Pwedi namang maghang-out dito sa bahay."Umirap siya. At naiinis na tiningnan ako."Are you serious? Dito tayo maghahang out?"Tumango ako para matigil siya sa pagpipilit sa akin.Naupo siya sa tabi ko. At tiningnan ako ng maigi. She even held my chin and move it to the other side."You haven't moved on yet. Kaya ayaw mong maghang-out. Do you think it will make you move on faster if you'll do this to yourself?"I don't need to hang out to ease my feelings. Moving on is when you came to realize your value and worth. That love has two sides - the dark and vibrant colors which are evident in the system. But I don't know, I don't take my situation as a break up, it was a torch for me that enlightened mys
LoadNadatnan kami ni Leticia sa condo niya. She was so shocked. Bibisita sana siya kay Yves pero nang nakita niya kaming dalawa ay natahimik siya. Mabuti na lang ay nakaayos na ang damit ko at paalis na kami."Ihahatid na kita." si Yves. Nagkatitigan kami ni Leticia. Bakas sa mukha niya ang pagkahiya."No, you should accompany her." not that I am jealous but he needs to entertain Leticia. Baka may aasikasuhin sila o lalakarin.Binalingan niya si Leticia. "She has nothing to do with me." bahagyang nasaktan si Leticia sa sinabi ni Yves.Sinamaan ko siya ng tingin."Ah-hh, may ipapasabi lang sana si Winona sa akin.""She can always text me. No need for you to go here--"I shut him off. "Yves." banta ko. Kahit papaano at naging kaibigan ko si Leticia. And she still deserves respect."Tama na. May sasabihin siya
BloodNaging busy si Yves sa kompaniya nila pero hindi naging hadlang iyon para kamustahin at icheck niya ako palagi. At busy narin siya sa graduation niya sa susunod na buwan.Habang nagpapahinga pa ay biglang tumunog ang cellphone ko. Pangalan ni Mommy ang bumungad sa screen. Kaagad na sinagot ko."Ano itong nababalitaan ko na nakitang magkasama kayo ni Yves? Haven't you learned your lessons?" mommy exclaimed.Kinabahan ako. I anticipated this. Pero mahirap parin pala kapag nasa aktwal ka ng sitwasiyon. Hindi ko minsan pinaalam sa kanila na nagkaayos kami ni Yves. That will just make them problematic.Pumasok si Tita sa room at nawalan ng kulay. Maybe, my parents contacted them about this. Natuto silang magsinungaling dahil sa akin. They are all trying to conceal this truth from my parents.Huminga ako ng maluwag. "Mom, let make me explain--"M
DadNadischarged na nga ako ng tuluyan sa hospital. Namalagi ng ilang araw sina Mommy at Daddy sa bahay. At nangangamba sila sa kalagayan ni Kuya Achim dahil nakatakas siya sa rehabilitation center.May sinend din na CCTV footage sa amin. Sa halos siguro ilang buwan na pamamalagi ni Kuya roon ay alam niya na ang pasikot sikot sa lugar. Nakita sa CCTV ng rehab center na dinistract niya ang mga nagbabantay sa kaniya. Umaga nang nakita ang anino ni kuya na tumatakas. Wala siyang ni isang dalang gamit and he seems paranoid in the video."Achim is really hard headed. Kailan ba siya titino." problemadong sabi ni Daddy."I am tired with him. Pero wala tayong magagawa dahil anak natin siya."Binalingan ako ni Daddy. Alam ko kung ano ang gusto niyang ipahiwatig. That I am their only hope in the family."Sasama ako para hanapin siya." sabi ko. Kita ang pag-alma sa mga mat
RainGabi na nang natapos. Dumating din ang damit na ipinabili ni Yves kaya nakabihis narin ako. Palabas na kami sa villa nila nang bumuhos ang malakas na ulan.Napamura si Yves nang nabasa ang damit naming dalawa. Kaagad na tumakbo kami papasok sa entrance ng villa. May mga tao pang napatingin sa gawi naming dalawa na basang-basa sa ulan."Sir, wait lang po. Kukuha lang kami ng towels." mabilis na nagpuntahan ang mga staff sa aming dalawa."Yes please."Binalingan niya ako. "Okay kalang? Just wait for the towels. Baka sipunin ka."I nod at him. "I am fine." napatingin ako sa basang basang damit niya. Bakat na bakat ang porma ng dibdib niya.It's so unfair. Mukha siyang modelo kahit nabasa lang naman kami ng ulan."What's with the stare? Nandidiri ka ba?"Kung nandidiri ako ay hi
Resort"Why the hell are you two together?" bungad niya palang na salita ay napapikit ako.I've missed him so bad. Wala akong ginawa kundi ang pagtuunan ang sarili habang hinihintay ang mga tawag niya tapos ganito na agad siya mag-isip."Please calm down, Yves. Mali ang iniisip mo." kalmadong sabi ko.Lumayo ako ng kaunti sa kanila. Kita ko ang pamumutla ni Janina. Si Fourth naman ay tahimik lamang na bumalik sa upuan niya."Really? I've been working here so bad. But seeing you with that guys makes me damn jealous."I can't believe him. I know he's busy there and I am always reaching out. He should at least hear my side."Nagkita lang kami. Papunta rin siya sa Estancia.""And you seem really sweet with each other in the picture. Kung hindi ko pa nakita kay Janina ay wala akong alam.""Goodness! Hindi namin alam na magkikita kami, okay? Paniwalaan mo naman ako." I am about to explode
QuestionBumalik kami sa Pavilion. Pagpasok namin ay napalingon ang iilang mga tao malapit sa entrance. Yumuko ako nang nakitang nagbubulungan sila.Maybe, the impression that had engraved on their minds still lives on. Kumalat din kasi noon ang alegasiyon sa pagguho ng building namin. The accusations were all pointed to Honorarios. Kahit na napatunayan naman ng Honorario na wala silang kasalanan ay nanatili iyon sa isipan ng tao at sa mga business families dito sa Estancia."Okay kalang?" hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko.I nod at him, not minding the stares of people.The emcee acknowledge Yves. Doon mas lalong dumami ang napatingin sa direksiyon namin."Fresh from United Kingdom, let's us acknowledge Yves Kristoff Honorario." nagsipalakpakan ang mga tao. We graced our way up to the stage. May mga bumati sa kaniya. Nahigilap ko naman sa di kalayuan sina Mommy at Janina na tinatanaw kami."W