"Mauna na muna ako today Pris, I need to pick up Dahlia to her photo shoot."
Paulit ulit kong binabasa ang chat nya sa akin kahit nasa jeep ako, it hurts me bad. Mula nang maging independent kami pareho ay hindi ito sumablay sa paghatid at sundo sa akin, ngayon lang. Pagdating sa trabaho ay naabutan ko na sya doon na nag aayos ng mga dining tables and chairs, at ang iba kong kasama ay matamang nakatingin sa akin. Alam kong nagtataka sila dahil simula nang magtrabaho kami dito ay ngayon lang nangyaring hindi kami nagsabay. Rodel came near me,"LQ beb?", natawa ako sa tanong nyang iyon habang nag-i-in ako."Hindi ah, hinatid nya kasi jowa nya kaya nauna na sya dito.", kita ko ang gulat sa mga mata nya."You mean talagang hindi kay--","Ang kulit nyo kasi eh, hindi nga kami. Bestfriend ko lang talaga si Arc.", I said at kinuha na ang apron saka tumungo sa station ko. In my peripheral vision, I saw him heading his way to me. Gaya ng dati, he kissed my cheeks."Good morning Pris. Natanggap mo yung message ko?", mahina nyang wika at tumango lang ako before looking at his eyes."Hindi na pwede to ah.", I whispered in his ears, his eyebrows form a line. Talaga ba? hindi nya alam ang ibig kong sabihin?"May girlfriend ka na Arc, hindi na pwede yung sweetness na ganyan. That's cheating.", I went straight to the point. He looked at me with disbelief."You're my befriend, for God sake Princess Symphony.", tila galit pa sya nang sabihin iyon."Arc!", saway ko sa kanya nang tumaas ang kanyang boses.Buong araw na naging abala kami ni Arc, kahit hindi weekend ay marami pa ding kumain sa restaurant na pinapasukan namin. Nakapag-out na si Arc at ako naman ay hindi pa tapos mag-inventory."Pris", napalingon ako sa pagtawag nya, ready to go na sya, I just look at him para malaman nyang nakikinig ako sa kanya."Pwede bang mauna na ako? Susunduin ko pa kasi si Dahlia.", masiglang wika nya."Of course, sige.", kita ko kung paano lumiwanag ang kanyang mukha, he is really happy with his girlfriend now. Pinilit kong ngumiti nang malapad."Are you okay to go home alone?", naninigurado nyang tanong."Yeah.", tinipid ko ang aking tugon para tuluyan na syang umalis. Mabilis syang umikot papunta sa akin at akmang hahalik na naman sa pisngi ko nang marahan ko syang pigilan."It's cheating.", maiksing paalala ko na siyang ikinasimangot nya. Kita ko ang pagbuga nya ng malalim na buntong hininga."A'right, mag ingat ka pauwi ha?", bilin nya at ginulo na lamang ang buhok ko, pinakita ko ang inis ko sa ginawa nyang iyon ngunit ngitian ko rin kalaunan."Yes master.", pang aasar ko pa kahit na sa totoo'y nalulungkot talaga ako. Mukhang maghahapunan ako mag-isa.I got home like I worked twenty-four hours dahil sa panlalata ng katawan, on what reason? I actually don't know. Pagdating sa bahay ay hindi na ako nag-abala pang kumain ng hapunan. I just drink my milk at nahiga na upang matulog. Pero hindi ako dalawin ng antok, maya maya kong sinusulyapan ang cellphone ko para tingnan kung may chat ba si Arc. Well, para lang akong tanga kasi malakas naman ang ringtone and notification tone ko kaya malalaman ko kaagad kung meron nga."Bwisit!!', bulalas ko nang ilang oras na akong nakahiga ay hindi pa rin ako dalawin ng antok.Hindi ko na kinaya at nagtipa na ako ng mensahe para kay Arc."Hindi ako makatulog, anong oras ka ba uuwi?', lakas loob kong tanong at pikit matang pinindot ang send button. It took a while, naseen na nya ang message ko pero hindi sya agad ngreply. Lalo akong nainis, akmang magchachat ulit ako ng isa pang mensahe nang makita kong may tatlong tuldok na gumagalaw sa litrato nya, meaning na nagta-type na sya ng reply sa akin."Hindi ko alam Pris, I'm at her place.", ang haba ng pagta-type nya kanina tapos yun lang ang mensahe nya. Hindi nagtagal ay nagsend ulit sya pero picture nya na iyon habang ang babae ay nakasandal sa kanyang dibdib na nakaharap sa kung saan."Movie marathon Pris.", he added on the picture. I rolled my eye, fuck you! sinong niloko mo, ngitngit ng utak ko. Sinikap kong makatulog sa abot ng makakaya ko, pero p*****a, naka dalawandaang tupa na ako gising na gising pa din ang diwa ko. I don't like this, hindi ko pwedeng itali sa tabi ko si Arc, he deserve to be happy. I am his bestfriend at dapat ay ako ang unang sasaya kapag masaya sya, and now he's happy, hindi tama itong selfishness na nararamdaman ko. I want the best for my bestfriend, sya lang ang natira sa akin nung panahong kailangang kailangan ko ng karamay sa buhay. When the world let me down, he was there, alone for me.I grabbed my phone after the thoughts and messaged him."Enjoy your time with your happiness. I am happy for you Arc, you deserve the best.", then I send it. Binalot ko ng kumot ang aking katawan, I felt lonely pero alam kong hindi ko kailangang mandamay ng ibang tao sa kalungkutan kong ito. Walang ginawa si Arc kundi ang samahan ako and help me grow. It's payback time, I will always do the best for my bestfriend. Pinayapa ko ang aking isipan at naging matagumpay na nakatulog ako.I woke up in the middle of the night, naramdaman ko na may nakapulupot na braso sa akin. I didn't bother to take a look kung sino ba iyon, kabisadong kabisado ko na ang pakiramdam kapag sya ang nakapulupot sa akin. Anong oras kaya to nakauwi? At bakit dito natulog? Napangiti ako, marahil ay namiss ako ni mokong. Inayos ko ang sarili at nahiga muli dahil mukhang napakaaga pa, hinayaan ko lang ang braso nya sa aking baywang, he is sleeping like an angel at wala akong lakas ng loob na ipagkait sa kanya ang mapayapang pagtulog. Suddenly, I felt he pulled me closer at isinubsob ang mukha sa batok ko."Hmm..", he whispered, I felt something new in my body, parang ang sarap pakinggan ng ungol nyang iyon."Ba't andito ka?" pilit kong ibinuka ang aking bibig kahit na hirap ako dahil sa antok. Nabigla ako nang bumangon sya nang bahagya at nakita kong sinisilip nya ang mukha ko."Why?", tanong nya. Huh? Hindi ba't ako nga ang nagtatanong? Hinarap ko sya nang nakahiga pa rin."Huh? Anong why?","Why are you asking kung bakit andito ako? I come here anytime I want right? Ganon ka din naman diba?", parang iritado syang sumagot."Hey, easy. Natanong lang naman.", pagpapakalma ko sa kanya nang makabawi ako. Titig na titig sya sa akin, ilang segundo pa ay nag-iba na ang ekspresyon ng mukha nya, it became soft na parang nagtatampo. Sya pa talaga ang may ganang magtampo?"Bakit parang you're pushing me away?", aniya na bumalik sa paghiga at inilagay sa mga mata ang kabilang braso. Maang ako napatingin sa kanya, ngayon pa ba namin pagtatalunan ang bagay na ito. Madaling araw pa lang, dapat ay pareho na kaming nagpapahinga. But this is wrong, may nobya na sya at makakasakit na ako ng damdamin ng kapwa ko babae kung magpapatuloy ito. I guess, pababayaan ko syang matulog dito ngayon because he seems so tired. But I have to clear things up tomorrow, bahala na kung anong kalabasan ng pag uusap namin. Muli ko syang tinalikuran habang ganon pa din ng pwesto nya. Minutes have passed, parang nawala na ang antok ko, kinapa ko ang phone ko sa bedside table at tiningnan ang oras, three forty three pa lang ng umaga. Sinubukan ko pang matulog pero talagang hindi na ako inantok, napagpasyahan kong bumangon. na lang at magkape. Opening naman ang schedule ko ngayon at maagang makakauwi kaya babawi na lang ako ng tulog mamaya. Bago ko isara ang pinto ng kwarto ay muli kong sinipat si Arc, parang masarap na ang tulog nya. Tinungo ko ang kusina at nagtimpla ng kape, pumuwesto ako sa sofa at saka malalim na nag-isip.We are really very close to each other, ang limang taong pagkakaibigan ay hindi madaling buuin, but he made it easy for the both of us. He always care for me, set me as his top priority, I am so used on being with him from the time that I opened my eyes, until I close it. At hindi magiging madali para sa akin na alisin ang mga bagay na nakasanayan na naming gawin sa isa't isa. I love him so much, he is my only friend, a very special person in my life. I remember the first time we met."Hi, can I seat here?", bulong nya sa akin sa loob ng library dahil wala nang ibang bakanteng upuan kundi ang sa tabi ko lang. Ang pagkikita namin ay nasundan pa ng maraming beses dahil magkaklase pala kami, I just don't bother to look at my classmates as an introvert. Hindi ako nakikisalamuha sa kanila hangga't hindi tawag ng pag aaral.Napangiti ako nang maisa isa ng aking alaala ang mga naganap sa pagkakaibigan namin ni Arc, sinong mag-aakala na sya pala ang magiging sandalan ko hanggang sa mga oras na ito. Pero tama nga sila, walang permanente sa mundo, lahat may katapusan, lahat may pagbabago. And I need to let him go, hindi pwedeng ganito pa rin kami ngayong may nobya na sya dahil sigurado akong masisira at masisira sila dahil sa akin, at kapag nangyari yon, alam kong masasaktan ang kaibigan ko. Pero paano na nga ba ako pag wala na si Arc sa buhay ko? Magiging ganito pa rin ba ang takbo ng buhay ko? Magiging masaya pa rin ba ako kahit na mag-isa na lang ako? For sure, dahil hindi naman ako matanggap ni Mama hanggang ngayon. Natawa ako, Nanay na hindi matanggap ang anak, I know may kasalanan ako pero hindi ko ginusto yon. I blamed myself for years dahil sa pagkawala ni Papa, pero God knows how much I love him at hindi ko gustong mawala sya. That was an accident, nobody wants it to happen. Kung buhay lang sana sya hindi sana ganito ang nangyari sa buhay ko, pero kung nga ba sya ay magiging magkaibigan kami nang ganito ni Arc.Then suddenly I just thought, kung magkakaanak ako I won't leave him or her alone. Kahit ano pang maging pagkakamali nya ay siya at siya pa rin ang pipiliin ko over everything in the world. Sa isipin ay napaayos ako ng upo, kung magkakaanak ako, I won't be lonely anymore kahit na magtapos pa ang pagkakaibigan namin ni Arc, o lumagay man siya sa tahimik.I know it's crazy, pero why not? Marami na ngayon ang single mother and it doesn't matter, I have my savings naman. Matagal tagal na din ang naging pagtatrabaho ko para lang sa board exam at sobra sobra na ang ipon ko pra doon. If I am to be a mother, magiging mabuting ina ako, I will love my child unconditionally and it will take so many years bago nya ako iwan para bumuo ng sarili nyang pamilya. Right! Maraming taon pa kaming magkakasama and I'm sure pasasayahin nya at pasisiglahin ang buhay ko just like what Arc did. Sa ganon ay hindi na ako gugupuin ng lungkot sa oras na mag-settle down na ang bestfriend ko. Hindi nmn siguro selfishness ito dahil mamahalin ko naman ng anak ko. I think this is a great idea, having a child will save me from the dark world of being alone again. Napaigtad ako nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko at bumungad ang pupungas pungas na si Arc, parang tulog pa itong naglalakad, pinagmamasdan ko kung saan sya pupunta at natawa nalang ako nang mahiga sy
We went to work nang hindi magkasabay, I admit na nabigla si Arc sa naging desisyon ko pero hindi naman nya kailangang magalit nang ganon, he can always explain everything to me. Pero hindi na talaga mababago pa ng kahit na ano ang desisyon ko. Mag-aalas singko na ako nakarating sa trabaho, opening kami pareho, I was shocked nang pagdating ko ay naroon na sya at nag-aasikaso sa dining. Alam kong nakita nyang pumasok na ako pero ang damuho hindi manlang talaga ako pinansin, nakakabwisit.Dirediretso ako sa biometrics at nag-in bago nagsuot na ng apron tsaka tinungo ang kaha."Good morning Pris.", malakas na bati sa akin ni Rodel matamis ko syang nginitian kahit na nagmumuryot ang kalooban ko."Good morning del.", ganting bati ko."Napapadalas ang LQ nyo ni pogi ah?", komento nya na syang ikinasimangot ko. At para namang umarangkada ang kamalditahan at katabilan ng dila ko."May mga tao talagang hindi nakakaintindi." malakas kong tugon na syang ikinalaki ng mata at bibig ni Rodel."Ikaw
Archie Damian Esquivel"Chill bro, you're an Esquivel. You can get her.", patawa tawang usal ni Edward sa akin. We are at my high end bar here in BGC Taguig. Ilang araw na akong hindi pinapatulog ng kabaliwang iyon ni Pris. I sipped my whisky once more at dinama ang pait na dumaloy sa aking lalamunan."That woman is crazy!", inis na bulalas ko saka inurong nang malakas ang shot glass, Edward catches it."But you're crazier dude, kaya nga nasa ganyang lugar ka at nagttlatrabaho. Independent kuno, fuck you!!", he laughed again. Nagiging hobby na yata ng gagong to ang pagtawanan ako, masama ko syang tiningnan bago muling nagsalita."Shut up!! singhal ko dito."So, what's the plan then?", he asked at inisang lagok ang kanyang alak."Then? I'll make her pregnant if that's what she want.", balewala kong tugon, halos maibuga nya ang laman ng bibig nya, naalala ko tuloy nung unang sinabi sa akin ni Pris ang kalokohan nya, ganitong eksena din yon."You're her bestfriend!!" bulalas nito."Well,
My heart pounded so fast, lately bakit parang palagi na lang ganito ang pakiramdam ko sa tuwing ganito sya kalapit. Kahit nakasalampak ako ng upo sa kama ay ramdam ko ang panghihina at panginginig ng katawan ko. Dapat ay magagalit ako sa sinabi nya, hindi ba sya kinikilabutan sa kanyang naiisip, we're bestfriend! Pero walang pagpoprotestang lumabas sa aking mga labi, it's just trembling. He moved closer to me at haplos pangapusan ako ng hininga sa sobrang lapit nya."A-Arc..", nakakainis! parang hindi naman pagpoprotesta yung dating ng sinabi ko, it's like I'm inviting him."Yes, Pris. I won't allow anyone to touch you, kaya wag kang umasa na susundin kita.", sobrang hina ng bulong niyang iyon and it sounds so sexy. Naipilig ko ang aking ulo, hindi tama ito, sabihin na nating we can have casual sex kahit na magkaibigan lang kami at walang intimate relationship, pero may nobya sya. And this is fucking cheating. Inilayo ko ang aking mukha sa kanya at pinakatitigan sya only to see those
"Don't be jealous Pris, you'll always be the first. I didn't make love to anyone before you." bulong nya sa aking tainga. I looked at him."Hindi kayo nag-kiss?", paninigurado ko. He smiled as he shook his head."It's always your lips that I've been wanting baby.", tila ako nalalasing sa bawat salitang binibitiwan nya."I don't believe yo--""I don't care!", then he kissed me again and cupped my left booby. Napaangat ako mula sa aking pagkakaupo pero nagpumiglas muli dahil hindi ako kuntento sa sagot nya."Listen baby," parang napipikon na nyang utos."Fucking and making love are two different things okay? I fucked! many times! But making love with you tonight 'll be my first and so as you. Right, honey?", malamyos nyang paliwanag. He got me there, para akong isang batang muling napaamo sa mabulaklak na mga salita. Nang halikan nya akong muli ay sinubukan kong sumabay. Pinag-aralan ko ang bawat galaw ng kanyang labi, I felt he grinned in between our kisses, I guess I'm doing it right.
Padabog kong inilapag sa mesa ang scrambled egg na niluto ko, Arc just keep on staring at me na ang ngiti sa labi ay hindi maalis alis."Ano ba!!", bulyaw ko dito."What?", patawa tawa nyang tanong, sumandok sya ng kaunting itlog at inumang sa tapat ng aking bibig. Isinubo ko iyon nang masama pa rin ang tingin sa kanya."It's normal Pris, we made love kaya may ganyan.", paliwanag nya. Nakakabwisit dahil hirap na nga akong maglakad nang maayos dahil tatlong beses nya akong inangkin magdamag tapos pagtingin ko sa salamin puro kiss mark ang leeg at itaas ng aking dibdib, as in sobrang dami at sobrang pula."Paano ako makakapasok sa trabaho nito?!", sigaw ko sa kanya, pero ang mas nakakainis pa ay parang balewala lang sa kanya ang kalokohang ginawa nya. Tumayo sya at pumuwesto sa aking harapan he snaked his both arms around my waist at pinagdikit ang ibabang bahagi ng aming katawan. My heart pumped hard, sana lang ay hindi nya maramdaman iyon."Pag nagtanong sila Rodel, tell the truth. Pa
Nagpasya akong maglakad na lamang pauwi dahil maaga pa naman. Paraan na rin para makapag-isip o malibang ang aking isipan. Ang dami pa ring tao sa daan, at ang sarap ng Simon ng hanging pang-gabi kaya naman nagpasya akong maupo muna sa isang bench sa nadaanan kong park. Nang makaupo'y agad akong napatingala sa langit, kung hindi lang sana nawala si Tatay hindi sana magiging ganito ang buhay ko, hindi sana ako matatkot mag-isa. Masaya pa siguro kami ng pamilya ko ngayon, baka nakakapagtrabaho na din ako bilang Engineer sa isang high paying company. Lahat ng pangarap ko, kasabay ni Tatay na naglaho, pati ang pagmamahal ng Nanay. Mapait akong napangiti,"Tay, hindi po ako masaya. Nasasaktan at natatakot po ako Tay. Wala na pong nagmamahal sa akin kagaya ng pagmamahal nyo." then my tears fell. Miss ko na ang Tatay, miss ko na ang pamilya namin, miss ko na si Nanay. Halos maghapon nang mabigat ang aking dibdib, hindi mawala wala ang pag-aalala at sakit sa damdamin. Kotang kita na ako ngayo
I sat down on the toilet bowl at humarap sa timbang pinupuno ko ng tubig. Akala nya okay lang ang lahat, akala nya hindi ako nasasaktan. I don't want to be alone, I don't want to lose him. Kaya tama lang talaga na sya ang magbigay ng anak sa akin, para naman may maiwan syang alaala sa akin kapag malayo na kami sa isa't isa, I hate it when sepanx hit me because it hit me so hard na para na akong mababaliw. Ang sakit isipin na yung nag-iisang taong nagpahalaga sa akin simula nang mawala ang Tatay, ay mawawala din, bakit ba kasi kailangan ng pagbabago? Sa tuwing iniisip ko ang ganitong bagay ay bumibigat ang dibdib ko, siguro'y dapat palagi na lamang akong mag-isa para hindi na masaktan pa sa tuwing iiwan. Mapait akong napangiti, why is everyone leaving me? Bakit ayaw nila sakin? Mabilis na sumikip ang dibdib ko sa aking naisip at nanubig ang mga mata. Ano bang mali sakin? Hindi ba talaga ako kamahal mahal? Then my tears fell, nakatadhana ba talagang maging mag-isa na lang ako buong buha