CHAPTER 29

The first semester is coming to an end. Time flies so fast and you’ll surely regret kapag wala ka man lang na-accomplish kahit na isang bagay. Isinara ko ang maletang pinaglagyan ko ng mga gamit. Katamtaman lang ang laki n’on—sakto lang sa limang araw naming stay sa coastal area. Doon ang napagkasunduang lugar dahil halos nakapag-community service na ang ibang department sa malalapit.

As a final requirement, all freshmen students must present an individual reflection essay with documentations as one of our school organization's project. Sa dami ng ganap sa buhay ko, mabuti na lamang at hindi ko nakalilimutang member ako ng Community Service Org.

“Aalis ka na?” tanong ni Mommy. Sinadya niyang huminto sa paglalakad papunta sa kusina, hawak ang tasa ng tsaa.

Ngumiti ako. “Hindi pa po. Ibababa ko lang ho ‘tong mga dadalhin ko para hindi na hassle ‘pag dumating na si Vhan.” Kapansin-pansin ang pag-aliwalas ng mukha niya matapos kong banggitin ang pangalan ni Vhan.