Huling yakap

Celeste Makini

Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Naaamoy ko ang matapang na amoy ng medicina. Nagtataka akong napapaisip. Basi sa aking natatandaan ay kasama ko si Yaya Meding.

“Na-nasaan ako?” Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Isang puting kwarto ang aking kinaroroonan. Mayroon din itong mga makinarya na gamit sa ospital. Kinakabahan akong nakatitig sa aking suwero. Bahagya rin akong kinakabahan dahil may dugo ang suwero ko.

“Nasa Ospital ako?” Pinikit kong muli ang aking mga mata. Pilit kong inaalala ang mga nangyari sa akin nang bumukas ang pintuan ng kwartong aking inuukopa.

“You're awake!” Agad akong naka ramdam ng takot nang makita ko si Zackary. Wala sa sarili kong isinisiksik ang aking katawan sa headboard ng kama at binalot ang aking sarili ng kumot. Parang bagyong rumagasa sa aking alaala ang mga ginawa niya sa ’kin. Masyado pang maaga para magkita kaming muli. Sariwa pa ang lahat ng sakit at trumang naranasan ko sa mga kamay niya.

“I-I'm sorry, manang,” u