CHAPTER 23

Napahiga ako sa sofa at hinayaang magsilandas ang aking mga luha. Para bang bumalik ako sa araw na nalaman kong umalis ng bansa si Greel pero sa pagkakataong ito ay mas masakit at mabigat ang aking pakiramdam.

Bakit kung kailan okay na kami ay tsaka naman nangyayari ito? Hindi ko ba talaga deserve ang sumaya? Sure na ba talaga?

Napatigil ako sa pag-iisip nang marinig ko ang pagbukas ng pinto. Marahan lang ang pagbangon na ginawa ko. Literal na napanganga ako nang makita si Wendy kasama si Grantt.

Napakurap-kurap lang ako at nagbaka sakaling minamalikmata lang ako pero hindi talaga. Totoong nandito ang babae sa pamamahay namin.

Nagtama ang paningin namin ni Wendy pero wala naman itong sinabi. Napadako ang tingin ko sa kamay nitong nakalingkis sa braso ni Grantt. Napalunok ako habang pasimpleng inayos ang nagulo kong buhok.

Si Grantt naman ay umakto na para bang hindi niya ako nakikita. Sa isang iglap ay tila ba bumalik din ang nakasanayan kong Grantt na walang pakialam sa presensiya