CHAPTER 30

"Ma'am Yongsann, right?" tanong sa'kin ng lalaking nurse na umasikaso kay Grantt.

"Yes, how's Grantt?" kaagad ko namang tanong at tumayo. Ilang minuto na rin akong nakaabang lang dito sa labas ng clinic nila.

"Magiging okay naman na ho si Sir Grantt. Mataas ang lagnat niya kanina pero humupa naman na. Kailangan lang niya ng pahinga dahil over fatigue na rin siya tsaka may anxiety po ba siya?"

Napalunok naman ako sa huling tanong nito dahil hindi ko alam ang magiging sagot. Wala akong alam kay Grantt lalo na nitong mga nakaraan. Pero hindi iyon imposible dahil sa trabaho niya at nangyayari sa amin.

"Iwasan na lang po muna ang ma-stress siya nang sobra. Hindi po biro ang magkaroon ng anxiety. Hindi niya maiiwasan ang sucidal thoughts. Pwede na po kayong pumasok."

Nagpakawala pa muna ako ng buntonghininga bago tuluyang pumasok. Marahan kong hinawi ang kurtina at tumambad sa'king paningin ang walang malay na Grantt.

Habang natutulog pa siya ay sinuri ko ang galos sa kanyang hita na na