"At talagang basta mo na lang iniwan ito rito?!" asik ng haduf na Grantt nang makita ang bracelet na nasa kama lang namin. Kakarating lang namin galing kila Ate Olga at halos nagbangayan lang kami habang papauwi kami dahil kay Xyril. Anong gagawin ko kung gusto akong kausapin at lapitan ng dati kong ka-MU, 'diba? Eh, hindi rin naman kasi siya nagre-react nang harapan. Wala siyang imik habang kinakausap ako ni Xy tapos noong nasa sasakyan na kami ay tsaka niya ako aawayin. Kesyo ganito, kesyo ganyan.Ewan, hindi ko na siya maintindihan. Wala na akong maintindihan pa. I need some space to think. Perhaps, we need enough time to heal and cool down our boiling head and blood.We can't just be in the same right now. Mag-aaway at mag-aaway lang kami hanggang sa lumala ang alitan namin. Walang ingay na dinampot ko ang bracelet na bigay niya at ibinalik sa box nitong nasa drawer ko. Tuluyan akong lumabas ng bahay. Gamit ang sasakyan ko ay mag-isa ak
"Ma'am Yongsann, right?" tanong sa'kin ng lalaking nurse na umasikaso kay Grantt. "Yes, how's Grantt?" kaagad ko namang tanong at tumayo. Ilang minuto na rin akong nakaabang lang dito sa labas ng clinic nila. "Magiging okay naman na ho si Sir Grantt. Mataas ang lagnat niya kanina pero humupa naman na. Kailangan lang niya ng pahinga dahil over fatigue na rin siya tsaka may anxiety po ba siya?"Napalunok naman ako sa huling tanong nito dahil hindi ko alam ang magiging sagot. Wala akong alam kay Grantt lalo na nitong mga nakaraan. Pero hindi iyon imposible dahil sa trabaho niya at nangyayari sa amin. "Iwasan na lang po muna ang ma-stress siya nang sobra. Hindi po biro ang magkaroon ng anxiety. Hindi niya maiiwasan ang sucidal thoughts. Pwede na po kayong pumasok."Nagpakawala pa muna ako ng buntonghininga bago tuluyang pumasok. Marahan kong hinawi ang kurtina at tumambad sa'king paningin ang walang malay na Grantt. Habang natutulog pa siya ay sinuri ko ang galos sa kanyang hita na na
"Ito na lang ang isuot mo, Grantt," rinig kong saad ni Olive. Ito na ang bagong manager ng lalaki at kasamaang palad ay iisa lang kami ng Rehearsal, Conference at maging Dressing Room. Simula noong huli naming kita sa beach ay ngayon lang uli nasundan. Pareho kaming naging busy, lalo na siya kaya wala ng time pa na umuwi ng Tagaytay. Ako na lang ang nakakapunta doon.Nitong mga nakaraang araw naman ay busy din ako kay Venice at sa bagong alaga kong si Zone. Hindi naman bagong artist si Zone pero katulad ni Grantt ay nagpalit lang siya ng management kaya napunta siya sa akin. In demand din siya sa taong ito kaya puro mall show ang pinuntahan namin nitong mga nakaraan. Ngayon nga ay naghahanda kami para sa pre-recording ng isang variety show, na delay pa ang shooting dahil diumano sa technical problem. 3:00 p. m dapat ang shoot pero almost 4:00 p. m na. Hindi ko maiwasang lingonin ang gawi nila dahil sa boses ng babae na nangingibabaw. Hindi naman ito bagohan sa industry pero bagoha
"Kinakampihan mo ba ang manager mo?" liko ko sa usapan namin. "Gusto mo ba talagang umakyat sa stage ng mukhang pupunta ng festival, ha?" dagdag asik ko.Bahagya namang napaawang ang kanyang bibig. "Wala naman akong sinasabing..." "Huwag mong kakampihan kung ayaw mong pagbuhulin ko kayo pareho," seryoso kong saad at hinawi na siya para makadaan ako. Sakto naman ang pagbukas ng pinto at pagpasok ni Wendy. Pasimple akong napabuntonghininga, halos makalimutan ko na ang existence nito. Rinig ko ay may duet sila ngayon."Grantt! Hindi ka pa ready? What the hell? What happened to you? Bakit hindi ka pa rin ready? Malapit na tayong magsimula," agad na asik ng babae. Pasimple akong natawa, kahit ito ay halatang hindi sang-ayon sa suot ng lalaki. Sinulyapan ko si Olive at hindi na maipinta ang mukha nito. Ngayon niya sa'king sabihing ito na ang pinaka-best outfit na recommended niyang suotin ni Grantt. Kahit sino ay makakapagsabing baduy na baduy ito. "Magpapalit na nga," tugon ni Grantt
"What the hell are you doing here?" asik ko nang makita si Grantt na nakatayo sa harap mismo ng condo unit ko. Tinotoo talaga nito ang sinabi kanina na pupuntahan niya ako. Sa klase ng suot nito ay mukhang hindi naman ito magtatagal dito. May gig pa siguro ito o kaya ay papunta na sa get together nila. "Nasabi ko na sa'yo, 'di ba? Hihintayin kita rito. Siguro naman ay hindi stalking ang ginawa ko, 'di ba?"Napapikit ako saglit para pigilan ang aking sarili na hampasin ito ng shoulder bag ko. Hindi ba talaga nito maintindihan ang salitang ayaw ko siyang makita at makausap? "Grantt, I need to find my peace and I can't do that with your nags and talk shits, okay?" Hindi naman agad siya nakapagsalita. Hindi ako direktang nakatingin sa kanya pero mula sa gilid ng aking mga mata ay nakita kong napayuko siya. Isang marahas na buntong-hininga ang aking pinakawalan."Mukhang wala na akong magagawa pa para bumalik ka sa akin. Tama nga naman, sinong baliw ang mamahalin ang kapatid ng taong m
"Ang swerte mo nga, eh. Kahit wala kang gawin ay mahal ka talaga ni Grantt. Kahit anong tulak mo sa kanya papalayo sa'yo ay mahal na mahal ka pa rin niya. Segu-segundo kong ipinagdarasal na sana ay ako na lang ikaw. Kapag nangyari iyon ay hinding-hindi ko sasaktan si Grantt ng ganyan."Pareho kaming napatingin kay Grantt. Nagkasalubong pa ang aming tingin. Marahil ay kanina pa siya nakatitig sa akin."Sana man lang makita kong deserving kang mahalin ni Grantt pero hindi, eh. Sinasaktan mo lang siya," rinig kong himutok ng babae. "Hindi mo alam ang kwento namin...""What if alam ko? Hindi ba at si Greel Gomez dapat ang mapapangasawa mo at hindi ni Grantt?"Nabaling ang atensiyon ko sa babae. "Paano mo nalaman?""Just someone told me," tugon nito sabay iwas ng tingin sa akin at pinakatitigan si Grantt. Tumayo siya at lumapit sa akin. Napansin kong gano'n din ang ginawa ni Kenth. May balak na naman yatang magsabong ang dalawa sa harap ko."Ihahatid na kita, Yong," sabay pa nilang sabi.
"Grantt! Grantt! Anak! Nasaan ang anak ko?! Nasaan?!" Ang boses ni Mommy Gretchen ang siyang nangingibabaw sa labas ng operating room mismo. Pinipigilan siya nina Ate Olga at Daddy Ortize. Napahigpit ang kapit nina Lou at Judie sa akin. Siguro para pigilan ako sakali mang magpumilit din akong pumasok sa OR. No, hindi ko iyon gagawin dahil alam kong kritikal ang kalagayan ni Grantt at hindi makakatulong kong susugurin namin ang loob ng silid na kinalalagyan niya ngayon. "A-Ate," untag ko kay Ate Olga. Pare-pareho naman silang napalingon sa akin. Napalunok ako nang magtama ang paningin namin ni Mommy Gret."Ikaw! Anong ginawa mo sa anak ko!" singhal nito sa akin at bigla na lang akong sinugod. Hindi naman inaasahan nila Ate Olga ang naging kilos nito kaya hindi na nila ito napigilan pa papalayo sa'kin. Nahablot nito ang aking buhok. "Ano ba?! Bitiwan niyo po si Yongsann! Hindi niya kasalanan!" singhal naman din ni Judie at pilit na nilalayo nila ako sa ina ni Grantt. "Aksidente po a
"Grantt," tanging naiusal ko nang masilip ko siya na nakahiga sa isang hospital bed mula sa aking kinatatayuan ngayon. Hindi ko man gaanong matitigan o maaninag ang kanyang mukha at kabuuan pero kontento na ako. Magkaka-baby na tayo kagaya ng gusto mong mangyari, Grantt. Alam kong hindi biro ang sinabi mong iyon. Sinadya mo ba talagang buntisin ako para hindi na kita matakasan pa?Napangiti ako sa kabila ng sakit na aking nararamdaman dahil sa huling tanong na naglalaro sa aking isipan. "Keep on fighting, Grantt. Our baby will do the same. She'll grow stronger for you," I whispered. "I'll do my best to keep our baby safe. So, please... stay alive, Grantt. I love you."Si Ate Olga at Kuya Tristan ngayon ang bantay kaya malaya akong nakalapit. Napapahid na lang ako ng aking mga luha nang tapikin ni Sabrina ang aking balikat. Kailangan na naming makauwi para makapagpahinga kami pare-pareho. Pasado 6:00 a.m na rin naman. "Salamat, Ate Olga," sambit ko. Ngumiti naman ito sa akin at tuma