CHAPTER 47 SILID NG KAMATAYAN

"Huwag! T-Tama na! Ayoko pang mamatay! Sasabihin ko na kung sino ang nag -utos sa akin'" Takot na takot na sigaw ng isang matabang lalaki na ibinababa sa kulungan ng mga piranha.

Kanina pa ito pinapakanta, ngunit ayaw talagang umamin kaya hindi nagdalawang isip pa si Ismael na ibitin ito ng patiwarik at unti-unting binaba sa malalim na kulungan ng alaga ni Reed na piranha.

Napangisi ang nakahawak sa lubid at hinila ito pataas.

"Bwisit ka! Pinagod mo pa ako, kakanta ka rin lang pala."Pinalo niya ito ng hawak na lubid at tinulak ng marahas pabagsak sa upuan.

"Bakla ang nag-utos sa akin, hindi ko naman po talaga..ano….katrabaho at hindi ko rin siya nakita ng personal. Tumawag lang siya sa akin sa punerarya at binayaran ako ng malaking halaga. " Wika nito na nanginginig sa takot.

"Ito ang cellphone mo! Tawagan mo siya!" Utos ni Ismael na inginodngod sa mukha ang phone nito na nakulimbat nila.

Samantala nagmamasid lang si Reed sa monitoring sa mga ganap sa loob ng silid na tinatawag nil