Chapter 66

Isang linggo ang lumipas.

Hinanda niya ang kaniyang mga gamit sa isang bag. Nagpaalam na rin siya sa pamilyang pansamantala niyang tinirhan ngayon at lahat ng mga 'to ay humiling na sana, maibalik na ang kaniyang paningin.

Mayamaya ay narinig niya ang busina ng sasakyan. Si Lucas! Nagliwanag ang kaniyang mukha na tinungo ang pintuan. Kahit nangangapa at walang nakikita kundi puro kadiliman, nagawa niya pa rin buksan ang pintuan. Mabilis lang naman magbukas ng pintuan at magsara. Ito yata ang una niyang natutunan simula nung nabulag siya.

"Magandang araw, ho!"

Napangiti siya. Pati bosese ni Lucas, may dalang saya.

"Ineng, nandiyan na si Lucas." Masayang pagbabalita sa kaniya ni Manang. Kaagad nito siyang nilapitan at inalalayan kahit may white cane naman siya sa kamay.

"Oo Manang. Narinig ko nga ang boses niya."

"Masaya ako Ineng na sasama ka na ngayon kay Lucas. Kailangan mo rin lumanghap ng hangin. Ayukong habang-buhay kang magtatago dito sa dilim."

Tumango lang siya at hindi na suma