CHAPTER 44

“PORTIA!”

First day of work ko ulit ngayong araw kaya marami akong ginagawa at kailangang tapusin, lalo na ’yong mga naiwan kong trabao no’ng nakaraan. Dahil sa pagiging abala ko, hindi ko na rin namalayan ang paglipas ng oras. At kung wala pang may umisturbo sa akin, hindi pa ako mapapahinto sa ginagawa ko sa tapat ng mesa ko.

Mula sa pagkakatuon ng aking paningin at atensyon sa monitor ng laptop ko, nag-angat ako ng mukha at nakita ko si Alex na nakatayo sa tabi ng mesa ko. Seryoso ang mukha nito, pero nang magtama ang mga mata namin, kaagad din itong ngumiti sa akin.

“Hi,” sabi nito upang batiin ako.

Napatuwid naman ako sa pagkakaupo ko. “Alex,” usal ko sa pangalan nito.

“Totoo nga ang balita na nakabalik ka na ulit dito,” wika nito. Nakangiti man ay halata pa rin sa mukha nito na parang nahihiya ito sa akin ngayon.

Ngumiti naman ako at banayad na nagpakawala nang buntong-hininga. “Yeah. Kakapasok ko lang kanina,” sabi ko.

Tumango naman ito at napakamot sa gilid ng kilay at tipid