MY WHOLE body was shaking, while my tears still did not subside. Sobrang sikip pa rin ng dibdib ko at ramdam ko ang labis na kirot niyon. Oh, God! Why? Am I not really dreaming now because of what I found out earlier? Is that really true? Why, Crandall? I thought you loved me? I thought you were in Cebu doing something important? So ibig sabihin, simula nang araw na sunduin ako ni William sa office at hindi ako sumama para umuwi rito, nandito na rin siya sa mansion? Just when I thought he was in Cebu fixing his company’s problem, Naya was with him the whole time? Ibig sabihin dahilan niya lang na pupunta siya sa Cebu pero ang totoo ay may lihim naman silang relasyon ni Naya? Damn. Akala ko ba wala siyang feelings para sa Naya na ’yon? Pero bakit ganoon ang nadatnan ko kanina? Sobrang sakit. Hindi ko matanggap na magagawa ito sa akin ni Crandall. We’re engaged, and I trusted him; for his love for me; in his words. But this is the only thing that will happen to me now?Even thou
TAHIMIK lamang akong humihikbi habang nakaupo sa gilid ng kama. I don’t know how many minutes I’ve been here in the room, crying. After the conversation I had with Jass earlier in the kitchen and she said maybe I am pregnant... my mind was really messed up again. God! Hindi pa nga ako nakaka-recover sa mga nangyari kahapon doon sa mansion ni Crandall, tapos ngayon ay ito ang iniisip ko! I mean, I don’t know how I should feel right now. Should I be happy? Because if I ever I am pregnant, magiging mommy na talaga ako. But on the other side, I don’t seem to want it. I don’t want to get pregnant, especially when I’m in this kind of situation right now. Ayokong mabuntis ako at sa huli ay magiging kawawa lamang kami ng magiging anak ko. Nang sunod-sunod ulit na pumatak ang mga luha ko, kaagad ko iyong pinunasan gamit ang likod ng mga palad ko at nagpakawala ako nang malalim na paghinga. Pinilit kong pagaanin ang pakiramdam ng dibdib ko, pero hindi ko magawa. Naninikip ang dibdib ko na para
“LINK, please hurry up, baby! We’re going to be late!”Sakto namang narinig kong may nag-doorbell sa labas ng pinto, kaya mula sa kusina habang abala ako sa pagliligpit ng mga pinagkainan namin, I hurried out and headed for the front door. “Hi, bes!” Si Jass ang bumungad sa akin nang mabuksan ko ang pinto. She smiled widely at me and immediately grabbed me with a tight hug. “I missed you.” “Oh, I missed you too, bes,” sabi ko. “Bakit hindi ka nagpasabi na dadating ka pala ngayon?” tanong ko pa nang maghiwalay kami at isinarado ko ang pinto. “It’s a surprise,” wika nito.Nakangiting umismid naman ako. “Ikaw talaga, ang hilig-hilig mo sa surprise. Mabuti na lang kamo at naabutan mo kami rito ngayon.”“Why? Where are you going?” tanong nito matapos hubarin ang suot na coat at isabit sa lalagyan. Maging ang scarf nito. Even though winter has ended, it’s still quite chilly outside. Kaya ang mga tao, kapag lumalabas ng bahay ay kailangan nakabalot pa rin ang buong katawan.“We were go
PAGKABABA namin ni Link sa sasakyan, kaagad na sumalubong sa amin si Fritz. Kaagad nitong kinarga at pinupog ng halik ang anak ko. “How are you, sweetheart?” “I’m fine po, Mommy Fritz.”“I missed you so much. Ngayon na lang ninyo ako dinalaw rito ng mama mo.” Ani nito saka ako sinulyapan at pagkatapos ay naglakad na ito pabalik sa bahay nito habang karga-karga pa rin si Link.“Mama is a bit busy with her work po, Mommy Fritz,” sagot ng anak ko. “Sino ang nagbabantay sa ’yo kapag nasa work ang mama mo?” “Si Ate Weng po. ’Yong kapit-bahay namin.”Yeah, right. Pinoy na kapit-bahay namin si Rowena. Since I went back to work again, I always left Link at her house. Then I just pick him up in the afternoon when I get home. Nang una ay nahihiya akong iwanan sa bahay nito ang anak ko dahil ayaw nitong tumanggap ng bayad, pero kalaunan ay nasanay na rin ako. Naging magkaibigan naman na kami ni Rowena kaya ayos lang daw. At isa pa, it’s better to leave my son at her house than at Daycare Cen
NAPAKALALIM na paghinga ang pinakawalan ni Crandall sa ere. He didn’t know how he should feel at that moment. Angry, hurt, and sad. He couldn’t explain. Damn. He searched for Portia for five years, and now that he knows where she is and that he has a big chance of seeing the woman he loves again, tapos ito ang malalaman niya?She has a child? Wait.“What do you mean?” kunot ang noo na tanong niya. “Base sa information niya na nalaman ko, may anak na siya, boss. Her son’s name is Keegan Link Martinez. Five years old. And, wala akong nakuhang information about sa tatay ng anak niya.”Bigla siyang napaupo nang tuwid nang maalala niya ang sinabi ng kausap niya kanina. Bigla siyang nakadama ng kakaibang kaba sa dibdib niya.That means... Maaaring anak niya kay Portia ang batang sinasabi ng tauhan niya? He’s already five years old. He and Portia have been separated for five years. So, does that mean Portia was carrying his child when she vanished and cut off their communication?“Damn it
“ANO ang ibig mong sabihin, Portia? Nagdadalawang-isip ka ng ibenta itong bahay?” tanong sa akin ni Tita Marites.Nasa kusina kami ngayon. Nakaupo na ako sa silya habang si Tita naman ay naghahanda ng almusal namin.It’s been two days simula nang makauwi kami rito sa Pilipinas. I was supposed to meet with the buyer of this house yesterday... But I put it off because I suddenly wasn’t sure if I should sell it. Banayad akong nagpakawala nang malalim na buntong-hininga at pagkatapos ay dinampot ko ang tasa ng kape ko saka ako sumimsim doon. “I don’t know, Tita. I mean, nang nasa Ireland po ako, buo na ang pasya ko na ibebenta ko na lang itong bahay nina Mama at Papa. Kasi wala naman na pong mag-aasikaso nito rito kapag kinuha ka na rin ni Fritz at titira ka na sa Ireland. But now... I’m having second thought.”Nang mailapag ni Tita sa mesa ang pinggan na hawak nito na may lamang pagkain, umupo rin ito sa silyang nasa tabi ko at tinitigan ako nang mataman. “Okay lang naman kung hindi
NAPALUNOK ako ng aking laway habang seryoso pa rin kaming makatitig sa isa’t isa. Oh, damn. I don’t know. Looking into his beautiful ocean blue eyes, which I hadn’t seen in five years, made me feel a sudden pang of sadness and longing. Damn. I shouldn’t feel this way because I’m mad at him and I’ve moved on. But why do I feel this way now? Limang taon na hindi kami nagkita. Pero pakiramdam ko ay wala man lang may nagbago sa kaniya. He’s still the same. It seems like last week when I last saw him at his mansion while he was with Naya. Shit. Nang sumagi sa isip ko ang babaeng ’yon, muling nanariwa sa alaala ko ang masakit na nangyari noon na naging dahilan ng pag-alis ko. The sadness and longing I feel at this moment also suddenly disappeared and was replaced by anger. Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ko sa ere at pagkuwa’y nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. “Come on, baby!” Akma na sana akong tatalikod habang hawak-hawak ko nang mahigpit ang kamay ng anak ko, but I sto
“IS SHE OKAY, WIFE?” “I guess so.” “What happened?” Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Jass sa ere at hindi agad sinagot ang tanong ni Midas na nasa driver’s seat at nagmamaneho ng sasakyan. Nasa backseat naman kami ni Link. “Let’s not talk about it, mister ko. I know ayaw pag-usapan ni Portia ang nangyari kanina,” dinig kong wika nito sa asawa. Wala na nga akong narinig mula sa kanilang dalawa, habang si Link naman ay abalang nilalaro ang bagong toy na binili ko kanina. Hanggang sa makarating kami sa bahay. “Thank you, Jass, Midas.” “Magpahinga ka na muna, okay?” Malungkot na tumango naman ako. Lumuhod naman si Jass upang pantayan ang anak ko. “Link baby, take care of your mom for me, okay?”“Opo, TitaNinang.”Hinalikan nito sa noo ang anak ko saka muling tumayo at niyakap ako. Pagkatapos ay hinalikan din ako sa pisngi ko. “Bye, bes!”“Bye! Ingat kayo.” Inakay ko na si Link papasok sa bahay nang makaalis na sina Jass at Midas. Nadatnan naman namin si Tit