“LINK, please hurry up, baby! We’re going to be late!”Sakto namang narinig kong may nag-doorbell sa labas ng pinto, kaya mula sa kusina habang abala ako sa pagliligpit ng mga pinagkainan namin, I hurried out and headed for the front door. “Hi, bes!” Si Jass ang bumungad sa akin nang mabuksan ko ang pinto. She smiled widely at me and immediately grabbed me with a tight hug. “I missed you.” “Oh, I missed you too, bes,” sabi ko. “Bakit hindi ka nagpasabi na dadating ka pala ngayon?” tanong ko pa nang maghiwalay kami at isinarado ko ang pinto. “It’s a surprise,” wika nito.Nakangiting umismid naman ako. “Ikaw talaga, ang hilig-hilig mo sa surprise. Mabuti na lang kamo at naabutan mo kami rito ngayon.”“Why? Where are you going?” tanong nito matapos hubarin ang suot na coat at isabit sa lalagyan. Maging ang scarf nito. Even though winter has ended, it’s still quite chilly outside. Kaya ang mga tao, kapag lumalabas ng bahay ay kailangan nakabalot pa rin ang buong katawan.“We were go
PAGKABABA namin ni Link sa sasakyan, kaagad na sumalubong sa amin si Fritz. Kaagad nitong kinarga at pinupog ng halik ang anak ko. “How are you, sweetheart?” “I’m fine po, Mommy Fritz.”“I missed you so much. Ngayon na lang ninyo ako dinalaw rito ng mama mo.” Ani nito saka ako sinulyapan at pagkatapos ay naglakad na ito pabalik sa bahay nito habang karga-karga pa rin si Link.“Mama is a bit busy with her work po, Mommy Fritz,” sagot ng anak ko. “Sino ang nagbabantay sa ’yo kapag nasa work ang mama mo?” “Si Ate Weng po. ’Yong kapit-bahay namin.”Yeah, right. Pinoy na kapit-bahay namin si Rowena. Since I went back to work again, I always left Link at her house. Then I just pick him up in the afternoon when I get home. Nang una ay nahihiya akong iwanan sa bahay nito ang anak ko dahil ayaw nitong tumanggap ng bayad, pero kalaunan ay nasanay na rin ako. Naging magkaibigan naman na kami ni Rowena kaya ayos lang daw. At isa pa, it’s better to leave my son at her house than at Daycare Cen
NAPAKALALIM na paghinga ang pinakawalan ni Crandall sa ere. He didn’t know how he should feel at that moment. Angry, hurt, and sad. He couldn’t explain. Damn. He searched for Portia for five years, and now that he knows where she is and that he has a big chance of seeing the woman he loves again, tapos ito ang malalaman niya?She has a child? Wait.“What do you mean?” kunot ang noo na tanong niya. “Base sa information niya na nalaman ko, may anak na siya, boss. Her son’s name is Keegan Link Martinez. Five years old. And, wala akong nakuhang information about sa tatay ng anak niya.”Bigla siyang napaupo nang tuwid nang maalala niya ang sinabi ng kausap niya kanina. Bigla siyang nakadama ng kakaibang kaba sa dibdib niya.That means... Maaaring anak niya kay Portia ang batang sinasabi ng tauhan niya? He’s already five years old. He and Portia have been separated for five years. So, does that mean Portia was carrying his child when she vanished and cut off their communication?“Damn it
“ANO ang ibig mong sabihin, Portia? Nagdadalawang-isip ka ng ibenta itong bahay?” tanong sa akin ni Tita Marites.Nasa kusina kami ngayon. Nakaupo na ako sa silya habang si Tita naman ay naghahanda ng almusal namin.It’s been two days simula nang makauwi kami rito sa Pilipinas. I was supposed to meet with the buyer of this house yesterday... But I put it off because I suddenly wasn’t sure if I should sell it. Banayad akong nagpakawala nang malalim na buntong-hininga at pagkatapos ay dinampot ko ang tasa ng kape ko saka ako sumimsim doon. “I don’t know, Tita. I mean, nang nasa Ireland po ako, buo na ang pasya ko na ibebenta ko na lang itong bahay nina Mama at Papa. Kasi wala naman na pong mag-aasikaso nito rito kapag kinuha ka na rin ni Fritz at titira ka na sa Ireland. But now... I’m having second thought.”Nang mailapag ni Tita sa mesa ang pinggan na hawak nito na may lamang pagkain, umupo rin ito sa silyang nasa tabi ko at tinitigan ako nang mataman. “Okay lang naman kung hindi
NAPALUNOK ako ng aking laway habang seryoso pa rin kaming makatitig sa isa’t isa. Oh, damn. I don’t know. Looking into his beautiful ocean blue eyes, which I hadn’t seen in five years, made me feel a sudden pang of sadness and longing. Damn. I shouldn’t feel this way because I’m mad at him and I’ve moved on. But why do I feel this way now? Limang taon na hindi kami nagkita. Pero pakiramdam ko ay wala man lang may nagbago sa kaniya. He’s still the same. It seems like last week when I last saw him at his mansion while he was with Naya. Shit. Nang sumagi sa isip ko ang babaeng ’yon, muling nanariwa sa alaala ko ang masakit na nangyari noon na naging dahilan ng pag-alis ko. The sadness and longing I feel at this moment also suddenly disappeared and was replaced by anger. Isang malalim na paghinga ang pinakawalan ko sa ere at pagkuwa’y nag-iwas ako ng tingin sa kaniya. “Come on, baby!” Akma na sana akong tatalikod habang hawak-hawak ko nang mahigpit ang kamay ng anak ko, but I sto
“IS SHE OKAY, WIFE?” “I guess so.” “What happened?” Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Jass sa ere at hindi agad sinagot ang tanong ni Midas na nasa driver’s seat at nagmamaneho ng sasakyan. Nasa backseat naman kami ni Link. “Let’s not talk about it, mister ko. I know ayaw pag-usapan ni Portia ang nangyari kanina,” dinig kong wika nito sa asawa. Wala na nga akong narinig mula sa kanilang dalawa, habang si Link naman ay abalang nilalaro ang bagong toy na binili ko kanina. Hanggang sa makarating kami sa bahay. “Thank you, Jass, Midas.” “Magpahinga ka na muna, okay?” Malungkot na tumango naman ako. Lumuhod naman si Jass upang pantayan ang anak ko. “Link baby, take care of your mom for me, okay?”“Opo, TitaNinang.”Hinalikan nito sa noo ang anak ko saka muling tumayo at niyakap ako. Pagkatapos ay hinalikan din ako sa pisngi ko. “Bye, bes!”“Bye! Ingat kayo.” Inakay ko na si Link papasok sa bahay nang makaalis na sina Jass at Midas. Nadatnan naman namin si Tit
“PORTIA?” “Jass!” “Hey! What happened? Why are you crying?” Nag-aalalang niyakap ako ni Jass nang humakbang ako papasok sa bahay nito. Pagkaalis ko sa restaurant kung saan kami nagkita ni Crandall kanina, instead of going home, I went straight to Jass and Midas’ house.I’m still crying because of what he told me earlier. I am still very hurt and scared. Hindi ako papayag na kukunin niya sa akin si Link. Ako ang nagdala sa sinapupunan ko sa anak ko ng siyam na buwan. I took care of and sacrificed five years for my son. Then now... That’s all he’s going to do? He will take my son away from me? Hindi ako papayag na mangyari ’yon. Magkakamatayan kaming dalawa kapag ipinilit niya ang gusto niya. “Jass!” humagahulgol na saad ko.“What happened?” Kunot pa rin ang noo at nag-aalalang tanong nito nang bahagya akong ilayo nito at hinawakan ang mukha ko. Pinunasan nito ang mga luha ko.Ramdam ko ang labis na pananakit ng mga mata ko dahil sa pagtangis ko simula pa kanina.“S-Si... Si Cran
“NAKO! Kung nandoon lang ako nang lumapit sa ’yo ang babaeng ’yon, baka hindi lang kape ang isinaboy ko sa kaniya. Nakakagigil ang Naya na ’yon!” Halata sa mukha ni Jass ang labis na panggigigil kay Naya habang nasa biyahe na kami.Oh, God! Kahit naman ako ay nanggigigil talaga sa babaeng ’yon. Pero pasalamat siya at nakapagpigil ako. Dahil kung hindi, mapapahiya talaga ang bruhang ’yon sa loob ng coffee shop. Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko sa ere habang nakasandal ako sa upuan at nakatanaw sa labas ng bintana.“Hayaan mo na siya, bes,” sabi ko. “But the next time she appears in front of me, I’ll make sure na hindi ko na palalampasin ang galit ko sa kaniya.”“Isama mo ako, bes. Gusto ko rin ilabas ang galit ko sa bruhang ’yon! Maiganti man lang kita sa ginawa niya noon sa ’yo.” Anang Jass. Napangiti na lamang ako dahil sa sinabi ni Jass. I’m so thankful na narito sa tabi ko ngayon si Jass. I mean, since then until now, laging ito ang nasa tabi ko para damayan at kamp