CHAPTER 22

"Umalis kana sa trabaho mo."

"Ha? You mean, sa trabaho ko sayo as a secretary?" Takang tanong ko.

Isinuot nya muna belt nya bago tumango. "Para malaman man ng publiko, at least hindi na kita secretary. Madali lang nilang matatanggap 'yung relasyon natin."

Bakit ba pinoproblema nya masyado 'to?

"Pakasal na kaya tayo?" Tanong pa nya bago lumapit sakin. "Papakasalan mo ba ako? Madaliin lang natin," dagdag pa nya.

Alam ko na dapat masaya ako, pero imbis kasi na yun ang maramdaman ko'y inis ang umiral sakin.

"Bakit mo minamadali may tinatakasan kaba? Pinaliwanag ko naman sayong ayos lang sakin. Wala ka dapat ikatakot Monti."

Napahilot sya sa sentido nya. "Wala naman silang magagawa kapag kasal na tayo e," napapalatak pa sya. "Sa mata ng taong makikitid ang utak issue ang bagay na 'to. At gagatong naman yung mga kalaban ko sa pwesto. What if, matakot ka? Umayaw ka? Sumuko ka dahil ayaw mo akong masira," umamo ang mukha nya ng mag tama ang mata namin. "I can't," may panghihina sa boses