Sa ibang araw sa taong 1999
Ginugol ng mga junior ang kanilang ika-207 gabi sa kanilang mga dormitoryo.Isang batang babae na nakasuot ng junior ang tumatakbo sa isang pasilyo, sumisigaw at umiiyak para humingi ng tulong. Tumingin siya sa likuran niya at nasulyapan ang isang malabo na pigura sa sulok ng hallway, at papalapit ito sa kanya. Muli siyang sumigaw at lumiko ng kaliwa sa kanyang silid. Ito lang ang paraan para makatago dahil hatinggabi na at mukhang tulog na ang lahat. Tumakbo siya papunta sa kwarto niya at sinara ang pinto. Nakahinga siya nang maluwag habang mabilis niyang inaalam ang sitwasyon. Lumingon siya sa antique cabinet, doon siya magtago baka hayaan siya ng humahabol sa kanya.Ngunit ito pala ay isang malaking pagkakamali na kumitil sa kanyang buhay.
Ang pagtatago sa mga drawer ay isang cliche dahil ito ay isang magandang lugar mula sa pagtatago mula sa isang tao. Ang pigura ay hindi pipi upang hayaan siyang mabuhay na nagtatago doon.
Tumakbo siya sa drawer, isinara ang mukha ng cabinet. Isinubsob niya ang katawan sa tambak na damit sa loob. Ang mga blouse na akala niya ay magagamit niya, ay nakasabit sa ibabaw niya. Pumikit siya at pinakalma ang sarili. Magiging maayos ang lahat.
Hindi, hindi.
Mamaya kapag nawala ang figure, tatawagin niya ang School Guards at ang kanyang mama. Nasa kalagitnaan siya ng pagmumuni-muni nang biglang may bumagsak na blouse sa kanyang ulo. She checked the blouse if the hanger was broken, but it looks like its okay. Pula ang blouse at puti ang polka dots. Naalala niya kung gaano ito kaganda sa kanya kapag sinusuot niya ito at nag-flex sa harap ng salamin. Ito ang paborito niyang blouse sa kanila.
Idinikit niya ang kanyang tenga sa mukha ng cabinet at sinubukang pakinggan kung papasok ang pigura. Katahimikan lang ang narinig niya, at pagkatapos ay nagpasya siyang lumabas. Binuksan niya ang pinto nang walang imik at yumuko sa salamin. Ang salamin na ito ay hindi sa kanya. Pagdating niya rito, nandoon na ang salamin, nakaupo sa dirty state. Ngunit ngayon ay ginagamit niya ito at inaalagaan, ang salamin ay mukhang bago.
Napangiti siya bigla. Inilagay niya ang kanyang blouse sa ibabaw ng kanyang katawan. Sinusubukan niyang tingnan kung kasya pa ito sa kanya. Well, mukhang fit. Kaya tinanggal niya ang sabitan, at binihisan ang blusa. Hindi ito nagdulot sa kanya ng maraming oras pagkatapos ng lahat.
Muli siyang ngumiti sa salamin, na may blouse sa katawan. Sinuklay niya ang kanyang itim na buhok, at tila naka-flex siya sa salamin.
Nagulat siya sa isang ingay. Lumingon siya sa pinto at nakitang paulit-ulit itong nakaumbok sa mga bisagra. Ang humahabol sa kanya ay sinusubukang ibagsak ito. Biglang pumasok ang itim na usok sa silid sa ilalim ng pinto. Lumilitaw na ang sill ay nasira, marahil sa pamamagitan ng pagsipa. Ang usok ay nagsimulang mahawahan ang hangin at sa kalaunan ay magti-trigger ang uod na lumabas sa kanyang katawan.
Mamamatay siya sa pagkakasaksak o lasunin siya ng uod.
Luminga-linga siya sa paligid para maghanap ng armas na gagamitin ngunit wala. Walang makapagliligtas sa kanya. Napansin niya ang bintana na natatakpan ng plywood.
Inipon niya ang kanyang lakas sa pamamagitan ng pagkuyom ng kanyang mga kamao at paghinga sa loob at labas. Tumakbo siya sa bintana at sinimulang tanggalin ang plywood. Matapos tanggalin ang isang piraso ng plywood, sumuko siya.
Ang bintana ay natatakpan ng dose-dosenang plywood, at imposibleng paghiwalayin silang lahat nang hindi nakapasok ang humahabol.
Tumakbo siya sa salamin at nagkaroon ng ideya.
Kinuha niya ang sabitan at saka tumitig sa salamin, parang huminto ang oras. Tinitigan niya ang sarili sa salamin, bakas sa mukha niya ang pagkalito. Binibigkas niya ang mga salitang "Tulungan mo ako" sa kanyang sarili sa salamin. Biglang nabasag ang pinto sa frame at bumagsak sa sahig. Umikot-ikot ang dalaga hawak ang tanging bagay na mahahanap niya, ang sabitan. Ang humahabol sa kanya ay humakbang sa ngayon ay walang laman na pintuan. Ito ay isang humanoid na ang katawan ay gawa sa mga kaluluwa, na may maitim na mata at bibig na nagbubuga ng itim na usok. Nakasuot ito ng senior uniform, may bahid ng uling na tila nagmumula sa kanyang bibig.
Naglalakad ito palapit sa kanya, in slow motion.
Sinubukan niyang tumakas ngunit natuklasan niyang nakakulong siya sa lugar.
Siya ay nakulong,
Inilabas ng humahabol ang isang kutsilyo na hindi pa niya nakita noon. Ang hawakan ay pinalamutian ng mga ugat at tila laman.
Nagpapanic siya sa loob at nagigising ang uod sa katawan niya.
Papalapit ng papalapit ang humahabol at pabilis ng pabilis.
Sinaksak siya ng humahabol at tumalsik ang dugo kung saan-saan. Tumakbo ang humahabol at iniwan siya sa sahig na nawalan ng dugo.
Sa kanyang sugat, sumabog ang itim na likido na sinundan ng paglabas ng uod mula sa kanyang sinaksak na bahagi. Gumagapang ang uod sa kanyang mukha na nag-iiwan ng mga acid trails na tumutunaw sa kanyang laman. Nagbubuga ito ng acid na may halong mga particle ng soot. Tinutunaw nito ang kanyang mukha at nagsimulang magpakita ang kanyang mga kalamnan sa mukha. Ang kanyang bungo ay natatakpan ng mga itim na batik at mga string ng mga kalamnan. Kinain ng uod ang kanyang kaliwang mata at pinilit ang sarili sa kanyang sphenoid bone.
........
Kasalukuyang-araw.
Nakatitig ako sa hilera ng mga senior na papasok sa gym na may bitbit na red velvet na maleta. Ang kanilang mga mukha ay natatakpan ng puting tela at maskara. Ang maskara ay may kakaibang katangian. Ang bawat mukha ay may mga pulang tuldok sa pisngi at itim na bilog sa ilalim ng mga mata. Ang bawat maskara ay may sariling emosyon.
May maskara na kakaiba kaya pinagmasdan ko ito ng ilang minuto. Ipinapakita nito ang buong emosyon ko. Makikita mo sa hugis ng mga mata nito ang pagkabalisa at pagkabalisa. Ang bibig nito ay parang baligtad na gasuklay. Napakaganda nito kaya sinundan ko ito kung saan man ito magpunta.
Nagulat ako nang umalingawngaw ang acoustic feedback sa buong gym. Ang isang senior na may itim na tela na nakatakip sa kanyang mukha ay tinapik ang ulo ng mikropono at nagpakawala ng tili. Agad kong tinakpan ang tenga ko at ibinaling ang atensyon sa pinuno.
Na-hack niya. (tawag niya ng atensyon)
"Pagbati, mga pumasa sa pagsusulit sa scholarship." Sinimulan niya.
Kumunot ang noo ko. Ang mga test paper ay nasa sahig, nabahiran ng soot at walang checkmark na nagpapakitang may nagsuri nito. Paano sila nag-check nang hindi man lang pinupulot ang mga papel? Napagtanto ko kung ano ang dahilan.
"Bukas ang unang araw ng pamamalagi dito. Mga iskolar, maari ko bang ipaalala sa inyo na panatilihing mataas ang inyong mga marka upang hindi kayo mawala sa scholarship. At sa kabuuan, ang punong guro ay magbibigkas ng listahan ng mga patakaran at ang mga asignatura ninyo. Kailangang pagtuunan ng pansin ng mga lalaki ang buong atensyon mo."
Umubo siya at nagpatuloy.
"Salamat."
Nanginginig ako saglit. Ito ay isang kakaibang pakiramdam upang makakuha ng panginginig sa sandali ng deklarasyon. Pinagmasdan ko ang mga Senior na lumapit sa bawat iskolar at humantong sa daan patungo sa isang lugar.
May interview ba? Huling minutong pagsusulit? O ang huling sesyon?
Abala ako sa pag-iisip nang may lumapit sa akin na senior.
Naramdaman ko ang mahinang pagtapik sa balikat ko. Lumingon ako at humarap sa isang senior na may plain mask. Ang puting tela na nakabalot sa kanyang mga balikat ay mukhang madumi, at ang kanyang senior na uniporme ay mukhang masyadong malaki para sa kanyang laki.
"Let's go," sabi niya sa malamig na tono.
Hinila niya ako kasama niya, dinala ako sa pintuan na tila isang daan patungo sa ibang lugar. Binuksan niya ang pinto at nabulag ako ng liwanag. Pinrotektahan ko ang aking mga mata at bahagyang sumilip kung ano ang nangyayari. Dinala niya ako sa isang linya ng mga nakatatanda kasama ang mga iskolar. Ang linya ay nakadirekta sa pasukan ng isang mansyon, na may mga palumpong at fountain sa paligid nito. Ang isang ito ay mukhang madilim at nag-aapruba sa parehong paraan. Inalis ko ang proteksyon ko at itinuon ang atensyon ko sa mga linya. Malayo sa pasukan ng mansyon, nakatayo ang isang maliit na entablado kung saan ibinibigay ng mga nakatatanda ang mga kahon sa mga iskolar na kanilang sinamahan.
Nang turn ko na ay ibinigay agad sa akin ng senior ang kahon at umalis. Nakatayo ako sa stage at nakatingin sa akin ang ibang mga scholars sa pila. Tumalon ako pababa ng stage nang hindi gumagamit ng hagdan. Nagmamadali akong naglakad at sinundan ang daanan ng red carpet, na naghahatid sa akin sa loob ng mansyon. Sumama ako sa isang pulutong ng mga iskolar, sila ay nagbubulung-bulungan tungkol sa isang bagay. Pinanood ko silang buksan ang kanilang mga velvet box at pumili ng mga interesanteng bagay na nakita nila. May isang iskolar na nakahanap ng susi para sa isang bagay na may kalakip na numero. Tumakbo ang iskolar sa itaas at makalipas ang isang minuto ay bumalik siya na sumisigaw ng kung ano.
"Guys! I think this key is for our rooms!" Nagmamadali siyang bumalik sa itaas at sinundan siya ng lahat. Nagmamadali din akong pumunta doon. Hinahanap ng lahat ang silid na may nakalakip na numero na may susi.
Ang akin ay medyo madaling mahanap.
Lumiko ako sa kaliwa at nakita ko ito. Nasa gitna iyon ng numero 9 at 11. Binuksan ko ang pinto at pinihit ang susi. Amoy bago ang pinto. Isinara ko ang pinto at inilibot ang tingin sa kwarto ko. It was a neat-looking room after all. Ang window ay mukhang ito ay naka-attach kahapon o noong nakaraang buwan. May salamin na nakakabit sa tabi ng drawer. Medyo luma na ito, hindi katulad ng pinto at bintana. Ang drawer ay may kakaibang feature na may kakaibang pattern carvings. Sa kabilang bahagi ng silid ay ang kama, at ang iba ay walang laman. Inilagay ko ang box ko sa isang maliit na drawer. May nakita akong miniature couch na may maliit na unan. Tinanggal ko ang sling bag ko at nilagay sa couch.
Umakyat ang manika mula sa bag. Luminga-linga ito sa paligid at mukhang masaya na makakita ng mga bagong bagay. Hinubad ko ang mantsang blouse ko at inihagis sa sahig.
Hinawakan ng kamay ang blouse at inilagay sa dilim sa ilalim ng kama.Hindi ko namalayang may gumagapang sa bago kong kwarto.Pumunta ako sa direksyon ng drawer ko.
Sa sandaling binuksan ko ang drawer, isang bagay ang gumagapang sa akin. Nagulat ako bumagsak ako sa sahig, gulat na gulat ang mukha ko. May kung ano sa drawer ko.
Naglakad ako palapit at isang babae, halos bungo na ang mukha, nasa loob ng drawer, nakasuot ng punit na blouse. Isang matabang itim na uod ang nasa kaliwang mata, pilit na pinapasok ang kanyang bungo. Nakayakap siya sa mga tambak ng damit ko na parang umiiyak.
I screamed and I rushed to my door. Hinampas ko ito at sinubukang buksan. Hinampas ko ito at nagsimulang umiyak para humingi ng tulong. Sinundan ko siya ng tingin kung sinusundan niya ba ako. Pero hindi siya gumagalaw. Natahimik ako at napatigil.
I heard her trying to say something, curious, I walked closer with the courage that I keep with me.
Sa una, parang walang kwenta, pero habang papalapit ako, parang mas malinaw. Umiiyak siya, parang may pinagsisisihan.
"Tulungan mo ako, Tulong." Sabi niya sa sobrang husky na tono.
"May problema ba?" Nagtanong ako.
Napatigil siya sa pag-iyak sa narinig. Napabuntong hininga siya.
Nagsimulang umikot ang hangin at nakita ko siyang lumilipad. Sumisigaw siya, naging asido ang mga luha niya habang buong lakas niya akong minumura. Naapektuhan ako ng hangin at nagsimulang gumulong sa sahig habang nakasakay ako sa buhawi. Ako ay nahihilo, ang pagkabalisa ay nagpabilis ng pagtibok ng aking puso. Ang buhawi ay naging itim at ang kanyang mga luha ay naging dugo.
"A morte resurgam et inferni gustabo aromata!" sigaw niya, habang pabagal ng pabagal ang tibok ng puso ko, tumigil ang buhawi...
Nakangiti siya nang bumagsak ako sa sahig.Napangiti ako sa salamin. Binaluktot ko ang isang blouse na may palda na napakaikli at hindi umabot sa tuhod. Ipinadausdos ko ang aking mga daliri sa aking balakang, natatawa habang ginagawa ko iyon. Habang nakatitig ako sa repleksyon ko, may naglalaro sa salamin.
Isang batang babae ang nakatitig sa sarili sa salamin, bakas sa mukha niya ang pagkalito. Binibigkas niya ang mga salitang "Tulungan mo ako" sa salamin. Biglang nabasag ang pinto sa frame at bumagsak sa sahig. Umikot-ikot ang dalaga hawak ang tanging bagay na mahahanap niya, ang sabitan. Ang humahabol sa kanya ay humakbang sa ngayon ay walang laman na pintuan. Ito ay isang humanoid na ang katawan ay gawa sa mga kaluluwa, na may maitim na mata at bibig na nagbubuga ng itim na usok. Nakasuot ito ng senior uniform, may bahid ng uling na tila nagmumula sa kanyang bibig.Naglalakad ito palapit sa kanya, in slow motion.
Sinubukan niyang tumakas ngunit natuklasan niyang nakakulong siya sa lugar.
Siya ay nakulong,
Inilabas ng humahabol ang isang kutsilyo na hindi pa niya nakita noon. Ang hawakan ay pinalamutian ng mga ugat at tila laman.
Nagpapanic siya sa loob at nagigising ang uod sa katawan niya.
Papalapit ng papalapit ang humahabol at pabilis ng pabilis.
Sinaksak siya ng humahabol at tumalsik ang dugo kung saan-saan. Tumakbo ang humahabol at iniwan siya sa sahig na nawalan ng dugo.
Sa kanyang sugat, sumabog ang itim na likido na sinundan ng paglabas ng uod mula sa kanyang sinaksak na bahagi. Gumagapang ang uod sa kanyang mukha na nag-iiwan ng mga acid trails na tumutunaw sa kanyang laman. Nagbubuga ito ng acid na may halong mga particle ng soot. Tinutunaw nito ang kanyang mukha at nagsimulang magpakita ang kanyang mga kalamnan sa mukha. Ang kanyang bungo ay natatakpan ng mga itim na batik at mga string ng mga kalamnan. Kinain ng uod ang kanyang kaliwang mata at pinilit ang sarili sa kanyang sphenoid bone.
Paulit-ulit ko itong pinanood. Lumalabas ang dugo sa salamin. Napahikbi ako at nagkaroon ako ng pinakamasamang ideya.
Lumingon ako sa drawer, isang red velvet box sa ibabaw nito. Lumapit ako dito at kinuha ang box. Habang nasa kamay ko, binuksan ko ito sa pamamagitan ng pagsira sa lock. May kutsilyong nakapatong doon, at nang walang pag-aalinlangan, hinawakan ko iyon. Nginitian ko walang tao.
Itinutok ko sa akin ang matalim na dulo ng kutsilyo.
"Pag sinaksak kita, sasama ka sa impyerno diba?" Binibigkas ko ang mga salitang iyon.
Ngumiti ako at tumawa.
Sinaksak ko ang sarili ko gamit ang kutsilyo at natatawa sa sarili habang duguan ang pagbagsak ko sa sahig.
Napakurap ako ng ilang beses.
Napatingin ako sa mga daliri ko, b**ang b**a ng dugo ko. Pero parang okay naman ako, internally. Tumayo ako at may kutsilyo sa d****b ko. Agad ko itong hinawakan at itinapon at ibinalik ang tingin sa drawer. may isang mata na gumagapang doon, nanlilisik ang tingin sa akin.Shush, naririnig ka niya.-------Mula sa may-akda---------
hello hello! Ang iyong mahal na may-akda ay nagtatanghal sa iyo ng isang 2k mahabang kabanata! Bukas na ang simula ng 2nd quarter natin, kaya mag-a-upload ang author ng maraming chapters para makahabol sa iba pang horror contest entries. Sa tingin ko isang linggo akong mawawala, at male-late ako sa contest which is next month. Minamadali ko ang kwento pero pinapangako ko na gagawin ko itong nakakatakot kaysa minadali!
By the way, first thriller novel ko ito.
---Annie Chan 0:Tiningnan ko ang aking mga daliri; May nagbasa sa kanila ng dugo ko. Pero parang okay naman ako, internally. Tumayo ako at may kutsilyo sa dibdib ko. Mabilis ko itong hinawakan, itinapon, at binalik ang tingin sa drawer. Isang mata ang gumagapang doon, nanlilisik ang tingin sa akin.Shush, naririnig ka niya.Dahan dahan kong tinanggal ang mga daliri ko sa labi ko at sinubukang tumayo. Napatingin ako sa ilalim ko. May bahid ng dugo sa sahig. Inabot ko ang kama ko at bumagsak doon. Nagdilim ang lahat hanggang sa ipinikit ko ang mabigat kong mga mata.***Dumating ang umaga, at natagpuan ko ang aking sarili sa isang hindi pangkaraniwang lugar.Naaamoy ko ang halimuyak ng nilutong baka at bulok na laman. Kinusot ko ang aking mga mata at nakita ko ang aking sarili na nakaupo sa isang bench, kasama ang isang pulutong ng mga tinatawag na juniors. Ako ay natutulog na ang aking ulo sa isang mesa ng cafeteria sa oras n
Hello sa lahat! Ako ito, si Annie Chan. I just wanna let you guys na hindi talaga ako magaling sa Filipino kaya ang ilan sa mga salita sa mga kabanata ng gawaing ito ay may mga salitang English. Ang aking tagasalin ay hindi ganoon katumpak, bukod pa, hindi ako masyadong nagsasalita ng wikang ito. Gayundin, palagi akong gumagamit ng Ingles sa bawat solong libro na ginagawa ko. Kaya't patawad dahil nabigo ako sa iyong inaasahan. Sorry talaga :( Hindi ako Tagalog native speaker. Sana ay naaliw kayo kahit na ang mga kabanata ay may mga nakakalito na salita. I'm very busy these days thats why I only focus on the English one. Bakit? Kasi sumasali sa isang contest dito sa goodnovel. Kung gusto mo akong suportahan, maaari kang pumunta sa aking profile ng may-akda, o maghanap, "Annie Chan SCHOLAR"Ito ay lubos na pinahahalagahan, Mahal kita! Love, Annie Chan.
Ito ay dapat na maging isang normal na unang araw ng paaralan.Ngunit nangyari ito.Iniisip kong muli ang lahat ng mga desisyon sa buhay ko habang nakaramdam ako ng guilt sa aking gulugod.Kung hindi ako naging baliw pagdating sa buhay, nasa simpleng paaralan na ako, ang pinakamatalino sa kanilang lahat.Pero dahil sa kalokohan at katangahan kong pag-iisip, eto ako ngayon.Ginawa ko ang aking mga iniisip sa isang ideya upang makatakas o makayanan ang ganitong uri ng kapaligiran.Napalunok ako. Ang ideyang ito ay dapat na tama, kung ito ay nagpapasok sa akin sa maling landas, ako ay tiyak na mapapahamak. Ang aking katalinuhan, pagdating sa mga desisyon sa buhay, ay napakababa. Pero hindi ko sinasabing lagi akong mali.Nakaisip ako ng ideya, na sa tingin ko ay sapat na para makayanan ang sitwasyong ito."I should escape this place," Sumimangot ang sariling kilay. Ngunit pagkatapos ay bumalik ito sa normal na estado. "Sa pamamagit
"I betcha!" Isang boses ang humarang sa aming ritwal ng suwerte.Nakatalikod ang lahat sa isang pares ng senior na may dalang papel. May suot na uniporme ng paaralan, isang piraso ng telang lana na nakasabit sa kanilang kaliwang balikat hanggang sa kanilang mga tuhod. Umupo kami at kumilos. Luminga-linga ako sa paligid nang hindi gumagalaw ang leeg ko. Ang Tisiphone's lined up straight facing the senior's way. Nagmartsa patungo sa direksyon ng nakatatanda, nagsimula silang magbulungan ng mga salita. And then when they reach 1 foot away from the seniors, tumigil sila.Isang mapula ang buhok na ginoo ang tumayo sa harap at pinagpag ang piraso ng papel sa kanyang kamay. Siya ay umubo, at nagsalita;"Ngayon ang unang araw ng pasukan, at kaming mga nakatatanda ay magpapakilala ng mga silid na nakalaan para sa tatlong grupo sa CLASS 1- FURIES."Nagpatuloy ang isa pang senior;"Walang paligoy-ligoy pa, simulan na natin ang paglilibot sa paligid ng paarala
Iginalaw ko ang ulo ko habang tumatakbo. Lahat ay tila tumatakas sa isa't isa. At ang ilan ay may dala pang kutsilyo. Nakatingin lang sa amin ang mga senior. Hindi man lang nila sinabi sa amin ang tungkol sa halimaw at ang munting larong ito ng kaligtasan. Pagpatay sa iyong mga kaibigan upang magpatuloy sa susunod na yugto ng klase.Nakita ko ang isang buhay na bush sa tabi ng isang patay na puno ng sequoia. Gumapang ako sa bush at nagtago sa loob ng bush. May nararamdaman akong makati sa mga braso ko. pumikit ako. Ang isang sanga, kung saan kinuskos ko ang aking braso, ay may mga ticks na gumagapang mula dito hanggang sa aking mga braso. I shook my arms."Argghh!" Luminga-linga ako sa paligid para maghanap ng ibang ligtas na lugar na mapagtataguan.Isang grupo ng mga patay na puno ang nakatayo ilang dipa ang layo sa kanya. Kinaya niya ang kati. Tumakbo siya sa puno at gumulong sa damuhan. Nang marating niya ang mga ugat ng puno, inihiga niya ang kanyang likod s
Hinatid kami ng mga senior sa first class period namin. Doon daw kami magkikita ng homeroom teacher namin. Walang nagsasalita tungkol sa nangyari sa daan. Ni ang nangyari nitong mga nakaraang araw. Ito ang gumugulo sa aking isipan. Nakaramdam ako ng pagkabalisa sa pamamagitan lamang ng pag-iisip kung ano ang susunod na mangyayari. Ngunit ito ay simula pa lamang ng aking paglalakbay sa akademya. Ang tuktok ng iceberg. Ang first-class period namin ay magaganap sa Damien building. Isang gusali na binubuo ng dalawang palapag na may limang silid-aralan sa bawat palapag. Pero may kakaiba sa mga unang gusaling nakita ko. Ang kulay, at ang mga dekorasyon doon. Isa itong gusaling pininturahan ng dilaw, bagong pintura. Buhay ang mga puno sa paligid nito at namumulaklak pa ito ng mga magagandang bulaklak. Pumasok kami sa hallway ng Damien building. Maroon ang sahig at nakatayo ang mga halaman
Lumipas ang dalawang linggo pagkatapos ng araw na iyon.Naalala ko ang aking sarili na nakatitig sa isang piraso ng papel, ang aking ulo ay abala sa pag-iisip.Gabi na bago ang pagsusulit, kung saan bibigyan kami ng mga guro ng isang formative test at isang maagang summative test.Namuo ang stress at pagkabalisa sa isip ko habang nag-iisip ako ng paraan para makatakas. Nakaligtas ako sa huling pagsusulit sa disiplina na nangyari tatlong araw na ang nakakaraan. Napansin kong seryoso ang mga guro sa pagpaparusa sa amin. Ngunit walang namatay sa amin. may masamang mangyayari sa exam na magaganap bukas.Ako ay isang duwag. Nagkaroon ako ng maraming pagkakataon na makatakas, ngunit ang takot na pagsisihan ay huminto sa aking paraan.I clenched my fist tight while a dipping pen ay nasa kamay ko. Bumuntong hininga ako at saka nagsimulang magsulat."Hic malum meum vadit;" sabi ko habang nagsusulat. Napahinto ako nang maubos ang tinta ng pluma. Inabo
Iniwan ng nurse na bahagyang nakabukas ang pinto.Sumandal ako sa pinto at sumilip sa siwang.Nakita kong lumayo ang nurse, tinutulak ang kartilya."Sundan mo siya." Sabi nito, naka-cross leg position na nakaupo."Bakit ako?" Bumulong ako."Dapat mo." Tinamaan nito ang kaliwang pisngi ko gamit ang mga tauhan nito. "Sumunod ka na lang sa akin.""Oh sige," sabi ni Lily.Pinagmasdan ko ang nurse na nawala sa anino. Imposibleng maglakad-lakad at walang mabangga. At saka, limitado lang ang ilaw namin.Ang pasilyo na ito ay isa sa iba pang mga pasilyo na nakakatugon sa concourse. Kung ikukumpara sa iba, ang pasilyo na ito ay hindi gaanong pabor pagdating sa mga nightwalker. Mga araw na nakalipas, nakilala ko ang isang batang babae na isang nightwalker, pinag-usapan kung gaano kakipot ang pasilyo na ito. I can't relate to her since I have never seen myself na gumagala habang natutulog. Pero eto ako, gumagala kasama