Sa likod ng matataas na pader na ladrilyo at magagandang punong nakatago ay ang mga sikretong hindi mo gustong malaman. Iminumungkahi kong huwag kang tumuntong sa paaralang ito, o sa huli, pagsisihan mo ang lahat ng iyong ginawa.Huwag mo nang pangaraping mag-aral sa lugar na ito.Pakinggan mo lang ako, wag mo akong suwayin.. wag na lang.Ang mga henyo ang tinitingala ng mga tao. Umaasa sila sa kanilang katalinuhan at kanilang pag-iisip. Well, bakit ka aasa sa ganyang katangahan?Ngunit sa paaralang ito, ang pag-asa sa lahat ay magdadala sa iyo sa iyong kamatayan. Malapit na ang panganib, at dadalhin ka nito anumang oras.Morrissette School of Geniuses. Isang paaralan kung saan nagtapos ang mga matagumpay na alamat. Pinangalanan ito, pinapanatili ng paaralan ang reputasyon nito sa pamamagitan ng pagkuha ng mga henyong estudyante at kung makapasa sila sa pagsusulit sa scholarship, papasok sila sa paaralan at aangkinin bilang isang tunay na 'GE
Nawala ang gumagalaw na larawan at hindi siya nakaimik.First time kong makasaksi ng ganitong phenomenon.Napaatras ako ng ilang hakbang at nag-brainstorm kung ano ang dapat kong gawin pagkatapos ng nakita ko."Should i- should i-" Napabuntong-hininga ako habang mahigpit kong hinawakan ang isa kong kamay.Napaisip ako saglit. Ang isang bagay na tulad nito ay hindi dapat iwanan lamang sa akin, kailangan kong sabihin sa isang tao ang tungkol dito. Pero kanino? Iniwan ko ang aking sarili na nakatitig sa manika ng ilang minuto. Ngunit may nagsabi sa akin na kunin ito, bilang ebidensya.Lumuhod ako at kinuha ang manika. Nararamdaman ko ang lamig sa aking gulugod habang inilalagay ko ang isang daliri dito. Ipinikit ko ang aking mga mata habang dahan-dahan kong itinataas ito mula sa lupa. Iminulat ko ang aking mga mata, kitang kita ko ang mga mata ng manika na diretsong nakatingin sa akin. Marahas kong niyugyog ang manika at saka tumakbo palayo sa gate ng
Dumapa ang babae sa tabi ng isang estudyante sa ika-8 hilera. Katulad ng ibang estudyante, busy din siya, pero malapit na siyang maging isa sa atin.Hinawakan ng dalaga ang kanyang mga balikat, at pagkatapos niyang ipihit ang kanyang ulo ay tinungo ng anino ang kanyang katawan.Lumipas ang ilang minuto, at isa na siya sa amin.Hinawakan niya ang mukha, dinama ang uling dulot ng basang usok.Nakataas ang kanyang paa mula sa lupa habang ang nagbubuga ng usok mula sa kanyang bibig ay kumokonekta sa mga babae.Nag-intertwined ang usok at nabaluktot ang kanilang mga ulo. Kitang kita ko ang kanilang paghihirap habang ang kanilang katawan ay unti-unting natatakpan ng uling, ang kanilang mga mata ay umiiyak sa itim na luha. Bumuka ang kanilang mga bibig at lumabas ang napakaraming usok. Lumipad kung saan-saan ang maliliit na sphere na gawa sa soot, na isa-isang sinisinghot ng mga estudyante. Halos hindi sila umubo, bumahing at gumagagal habang sinusubukan
Si Charies Hopkins ay kilala sa kanyang bayan sa pagiging makasarili, sakim na bata. Sa kanyang paglaki, napagtanto niya na mayroon siyang isang espesyal na regalo. Pero naging dahilan pa ito ng pagiging bilib niya sa sarili at judgemental.Ang gusto lang niya sa buhay ay parangal, na ipagyayabang niya sa lahat.Bumulong siya, "Tsk,"Narinig ito ni Emily. Wala siyang ideya kung ano ang nangyayari.Gusto lang niyang sumama sa kanya para makipagtambal. Pero nawawalan na siya ng pag-asa. Ang mga uri ng Tao tulad ni Charies ay mukhang mahirap kumbinsihin.Siya ay nanginginig, mahirap para sa kanya na gumawa ng isa pang hakbang. Pilit siyang pinipilit ng utak niya na huwag sumigaw o tumakas, malalagay siya sa lugar ng panganib.Pero hindi niya kaya.Si Emily ay may malaking takot sa mga kakaibang bagay. Palagi siyang sumisigaw tuwing nanonood siya ng horror movie, bawat segundo nito. Ang nararanasan niya ngayon ay mas nakakadugo pa.
Sa ibang araw sa taong 1999Ginugol ng mga junior ang kanilang ika-207 gabi sa kanilang mga dormitoryo.Isang batang babae na nakasuot ng junior ang tumatakbo sa isang pasilyo, sumisigaw at umiiyak para humingi ng tulong. Tumingin siya sa likuran niya at nasulyapan ang isang malabo na pigura sa sulok ng hallway, at papalapit ito sa kanya. Muli siyang sumigaw at lumiko ng kaliwa sa kanyang silid. Ito lang ang paraan para makatago dahil hatinggabi na at mukhang tulog na ang lahat. Tumakbo siya papunta sa kwarto niya at sinara ang pinto. Nakahinga siya nang maluwag habang mabilis niyang inaalam ang sitwasyon. Lumingon siya sa antique cabinet, doon siya magtago baka hayaan siya ng humahabol sa kanya.Ngunit ito pala ay isang malaking pagkakamali na kumitil sa kanyang buhay.Ang pagtatago sa mga drawer ay isang cliche dahil ito ay isang magandang lugar mula sa pagtatago mula sa isang tao. Ang pigura ay hindi pipi upang h
Tiningnan ko ang aking mga daliri; May nagbasa sa kanila ng dugo ko. Pero parang okay naman ako, internally. Tumayo ako at may kutsilyo sa dibdib ko. Mabilis ko itong hinawakan, itinapon, at binalik ang tingin sa drawer. Isang mata ang gumagapang doon, nanlilisik ang tingin sa akin.Shush, naririnig ka niya.Dahan dahan kong tinanggal ang mga daliri ko sa labi ko at sinubukang tumayo. Napatingin ako sa ilalim ko. May bahid ng dugo sa sahig. Inabot ko ang kama ko at bumagsak doon. Nagdilim ang lahat hanggang sa ipinikit ko ang mabigat kong mga mata.***Dumating ang umaga, at natagpuan ko ang aking sarili sa isang hindi pangkaraniwang lugar.Naaamoy ko ang halimuyak ng nilutong baka at bulok na laman. Kinusot ko ang aking mga mata at nakita ko ang aking sarili na nakaupo sa isang bench, kasama ang isang pulutong ng mga tinatawag na juniors. Ako ay natutulog na ang aking ulo sa isang mesa ng cafeteria sa oras n
Hello sa lahat! Ako ito, si Annie Chan. I just wanna let you guys na hindi talaga ako magaling sa Filipino kaya ang ilan sa mga salita sa mga kabanata ng gawaing ito ay may mga salitang English. Ang aking tagasalin ay hindi ganoon katumpak, bukod pa, hindi ako masyadong nagsasalita ng wikang ito. Gayundin, palagi akong gumagamit ng Ingles sa bawat solong libro na ginagawa ko. Kaya't patawad dahil nabigo ako sa iyong inaasahan. Sorry talaga :( Hindi ako Tagalog native speaker. Sana ay naaliw kayo kahit na ang mga kabanata ay may mga nakakalito na salita. I'm very busy these days thats why I only focus on the English one. Bakit? Kasi sumasali sa isang contest dito sa goodnovel. Kung gusto mo akong suportahan, maaari kang pumunta sa aking profile ng may-akda, o maghanap, "Annie Chan SCHOLAR"Ito ay lubos na pinahahalagahan, Mahal kita! Love, Annie Chan.
Ito ay dapat na maging isang normal na unang araw ng paaralan.Ngunit nangyari ito.Iniisip kong muli ang lahat ng mga desisyon sa buhay ko habang nakaramdam ako ng guilt sa aking gulugod.Kung hindi ako naging baliw pagdating sa buhay, nasa simpleng paaralan na ako, ang pinakamatalino sa kanilang lahat.Pero dahil sa kalokohan at katangahan kong pag-iisip, eto ako ngayon.Ginawa ko ang aking mga iniisip sa isang ideya upang makatakas o makayanan ang ganitong uri ng kapaligiran.Napalunok ako. Ang ideyang ito ay dapat na tama, kung ito ay nagpapasok sa akin sa maling landas, ako ay tiyak na mapapahamak. Ang aking katalinuhan, pagdating sa mga desisyon sa buhay, ay napakababa. Pero hindi ko sinasabing lagi akong mali.Nakaisip ako ng ideya, na sa tingin ko ay sapat na para makayanan ang sitwasyong ito."I should escape this place," Sumimangot ang sariling kilay. Ngunit pagkatapos ay bumalik ito sa normal na estado. "Sa pamamagit