“Tita Maia!” My eyes widened after looking at the little girl running towards me. Bahagya akong natigilan sa aking kinatatayuan. Pinanood ko na lang itong tumakbo hanggang sa huminto siya sa harap ko. “Nixie?” sambit ni Sia sa ‘king tabi. “What are you doing here, baby?” “Daddy visit Tito Liam’s company so I came here with him.” She smiled and looked at me. “Can you carry me?” Para yata akong naming sa naging tanong nito sa ‘kin. I frowned and looked at Sia and it seems like she looks surprised too. Muli akong tumingin sa bata at ngumiwi. Pilit akong ngumiti rito at bahagyang tumango. “Akin na bag mo,” ani ni Sia na mabilis inagaw sa ‘kin ang aking hawak na purse. Great heavens, I am in the middle of my work. Pero kahit na ganoon, ramdam ko pa rin kahit papano ang pananabik na mayakap ang bata. Yumukod ako at kaagad siyang kinarga. Her small arms wrapped around my neck immediately. “Nixie!” Sabay kaming napatingin sa tumawag sa pangalan ni Nixie. A woman wearing a nanny unifor
“Tita Maia, I’m sorry for my behavior,” sambit ng batang na sa aking kandungan. Kakatapos ko lang tignan ang mga CCTV footage at hiningi ko ang buong copies sa araw na ‘yon. Mamayang gabi ko aasikasuhin ito dahil hindi ko naman sila pwedeng abalahin doon para lang i-play nang paulit-ulit ang mga footages para makahanap ng pwede naming ipanlaban sa korte. “It’s fine, Nixie.” She smiled at me. “You looked so pretty, Tita. Why are you Tito Liam’s lawyer? You said you were a model?” Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi. Pasimple kong sinaman ng tingin si Sia. Siya lang naman kasi ang nagsabi sa bata na isa akong modelo sa ibang bansa. Hindi ko rin namang inasahang maaalala niya pa ang sinabi ni Sia kahit dalawang linggo na ang nakakaraan. “Well, I am. Sort of. But my professor is a lawyer. Why do you ask?” I asked her. “Daddy said my mother will be a lawyer,” sambit nito. “Dad said mommy’s busy reaching her dreams. Are you her friend? Maybe Mommy is a lawyer now. I wonder if yo
“Kamusta ang first hearing?” Hindi na ako nag-abala pang pakinggan ang mga tanong sa paligid. Tinuon ko ang aking buong atensyon sa ‘king kliyente at ngumiti rito. “H’wag kang magsasalita kapag binisita ka nila. Don’t even accept visits from them,” I said. “Ask first if the guard announces you have a visitor. H’wag kang basta tatanggap at haharap kapag hindi ako ang bibisita sa ‘yo.” Liam smiled at me. And looking at him, I feel bad seeing the cuffs wrapped around his both wrists. I can finally testify that my client is innocent. Though we’re lacking of evidences. Kailangan ko pang pagtuonan ito ng pansin. “Maraming salamat, Atty. Revamonte. Tatanawin ko itong malaking utang na loob,” he said. Umiling ako. “You don’t have to thank me. Hindi pa tapos ang kaso. The case is still ongoing. We need to be more cautious. Kaya alalahanin mo ang mga binilin ko sa ‘yo. H’wag mong papalitan ang mga statements mo sa naging hearing ngayon.” He nodded and smiled once again. Kaagad naman siyang
Inayos ko ang aking suot na dress. It’s a light brown maxi dress. Ito lang kasi ang dress na nadala kong hindi humahapit sa ‘king pag-upo, pwera lang sa ‘king beywang. Umikot ako sa haarap ng salamin at nameywang.This is a formal dinner so I am wearing a formal one. Hindi ko sigurado kung tutuloy ako ngunit naka-oo na ako sa ina ni Liam. Ayoko namang isipin niyang isa akong talkshit na abogado. Alam kong inanyayahan nila ako dahil gusto rin nilang malaman ang takbo ng kaso ni Liam, that is why I agreed in the first place.Lumapit ako sa kama at kinalkal ang laman ng aking purse. Nang mahanap ko ang aking phone ay agad ko itong kinuha at mabilis na tinawagan ang aking anak. I want to hear his voice. I miss him so much. Hindi ko siya nakausap kaninang umaga dahil maaga itong na sa school dahil may program umano sila sabi ni Mayi.Few rings and my son picked up the call. “Hello, Mommy?”“Nicho,” I whispered. “Gosh, baby. I miss you.”“I miss you too, Mommy. When are you coming home?”Sa
Kabanata 80 “We’re here,” anunsyo ni Alas. Tumingin ako sa labas ng bintana at napangiwi. Ever since I became Liam’s lawyer, I’ve never been into their house or have a conversation with his parents. Ni hindi ko nga formally nakilala ang mga magulang ni Liam. And this will be the time. I unbuckled my seatbelt and pushed the open. Lumabas ako ng sasakyan at hindi na hinintay siyang pagbuksan ako ng pinto. For what? Kaya ko naman. I have hands, God gave me pairs. Chivalry is already dead, especially if you’re already done with the woman. Wala sa sarili akong napairap. “Let’s head inside?” Napatingin ako sa nagsalita at tahimik na tumango. Magsasalita pa sana ako nang bigla ako nitong hinawakan sa kamay. Sa mismong kamay ko talaga. He even intertwined our fingers together! “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” sipat ko rito. Inangat nito ang kamay naming magkasiklop at nagkibit balikat. Dinala niya ang aking kamay patungo sa kanyang labi at hinalikan ang likod ng aking palad na siyan
“Please, stop pushing me away.” Mas lalo nitong siniksik ang kanyang mukha sa ‘king leeg.I tried to push him away but he’s way too heavy for my strength to handle. Wala sa sarili akong napasinghap nang maramdaman ko ang pagtatanim nito ng magaang halik sa ‘king leeg.“Alas… oh…”Napapikit ako nang muli niya ‘yun gawin and this time, it is deeper. Gumalaw ang labi nito at naramdaman ko ang paglalakbay nito sa ‘king mabalikat. My hands moved on their own and is now wrapped around his head. My fingers are playing with his hair.The familiar heat I felt long ago, for almost seven years, is came back. Parang nasabik ang aking katawan sa pamilyar na init na sobrang tagal ko nang naramdaman. Lalo nan ang muling maglapat ang aming mga labi.All the rationale thoughts inside my head vanished. Nawala sa ‘king isipan na ikakasal na siya. Nawala sa ‘king isipan na hindi dapat ko siya lapitan pa. Nawala sa ‘king isipan ang katotohanang mahal ko pa rin siya at baka ay mas lalo ko lang dinidiin ang
“Mommy, ayos ka lang po ba riyan?” pag-uulit ni Nicho sa ‘kin.Mahina akong natawa sa kanyang makulit na tanong. Vacation na kasi nila ngayon at kinukulit niya ako tungkol sa pagpunta rito. He wants to come here because he misses me. Ako rin naman. Sobrang miss ko na siya. Gusto ko na siyang makita, ngunit hindi pwede ang papuntahin ko siya rito.After that steamy night with Alas, I don’t know. Natagpuan ko na lang ang sarili kong naging malapit ulit sa kanya. It’s as if the good times were back. Alam kong mali ito dahil alam kong kahit gaano i-deny ni Alas na ikakasal na siya, hawak ng ama niya ang kapalaran niya. Unless Alas wants to get a grip of his life and stop obeying his father’s manipulation.Umupo ako sa kama at hinilot ang aking paa. “Yes, baby. Ayos lang si Mommy rito. Is your Tito Yoki there?”Matagal ko na kasing hindi nakakausap ang mokong na ‘yon, e. Nagkakapagtaka na kung saan ito nagsusuot dahil ang huli kong pagkakaalam ay na sa Mindanao siya para raw masigurong lig
“Sigurado ka bang pupuntahan natin ‘yon? Hindi kaya scam lang ‘yan? What if pakana pala ‘yan ng kalaban? Maia, nag-iisip ka ba?” kinakabahang ani ni Sia.Well, I can’t blame her for thinking that way. Pero wala na akong ibang mapagpipilian. I am desperate to look for a witness. That is our last chance to prove the court that Liam is innocent. Mas effective kasi kung may witnesses kami. Lalo na ngayong alam kong may binayarang tao si Mr. Smith para magsalaysay laban sa ‘king kliyente.“We need witness, Sia.” I bit my lower lip.Aminin ko man o hindi, may parte sa ‘kin na naniniwalang isa itong patibong. Ngunit wala naman sigurong mawawala sa ‘king kung pupuntahan ko ang coffee shop na ‘yon. And according to my research, marami namang taong nagpupunta sa coffee shop na ‘yon. It is one of the famous coffee shops around BGC kaya nakakapagtakang doon kami magkikita.“Sasama na nga lang ako,” nakasimangot nitong sambit at nauuna pang sumakay sa loob ng kanyang sasakyan.Mahina akong napaili