double update bukas senyoras. re-rest ko muna mata at ulo ko para road to forever este road to continuous updates na tayo. maraming salamat sa gems, mga mahal. pangako po, babawi ako
Inayos ko ang aking suot na dress. It’s a light brown maxi dress. Ito lang kasi ang dress na nadala kong hindi humahapit sa ‘king pag-upo, pwera lang sa ‘king beywang. Umikot ako sa haarap ng salamin at nameywang.This is a formal dinner so I am wearing a formal one. Hindi ko sigurado kung tutuloy ako ngunit naka-oo na ako sa ina ni Liam. Ayoko namang isipin niyang isa akong talkshit na abogado. Alam kong inanyayahan nila ako dahil gusto rin nilang malaman ang takbo ng kaso ni Liam, that is why I agreed in the first place.Lumapit ako sa kama at kinalkal ang laman ng aking purse. Nang mahanap ko ang aking phone ay agad ko itong kinuha at mabilis na tinawagan ang aking anak. I want to hear his voice. I miss him so much. Hindi ko siya nakausap kaninang umaga dahil maaga itong na sa school dahil may program umano sila sabi ni Mayi.Few rings and my son picked up the call. “Hello, Mommy?”“Nicho,” I whispered. “Gosh, baby. I miss you.”“I miss you too, Mommy. When are you coming home?”Sa
Kabanata 80 “We’re here,” anunsyo ni Alas. Tumingin ako sa labas ng bintana at napangiwi. Ever since I became Liam’s lawyer, I’ve never been into their house or have a conversation with his parents. Ni hindi ko nga formally nakilala ang mga magulang ni Liam. And this will be the time. I unbuckled my seatbelt and pushed the open. Lumabas ako ng sasakyan at hindi na hinintay siyang pagbuksan ako ng pinto. For what? Kaya ko naman. I have hands, God gave me pairs. Chivalry is already dead, especially if you’re already done with the woman. Wala sa sarili akong napairap. “Let’s head inside?” Napatingin ako sa nagsalita at tahimik na tumango. Magsasalita pa sana ako nang bigla ako nitong hinawakan sa kamay. Sa mismong kamay ko talaga. He even intertwined our fingers together! “Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?” sipat ko rito. Inangat nito ang kamay naming magkasiklop at nagkibit balikat. Dinala niya ang aking kamay patungo sa kanyang labi at hinalikan ang likod ng aking palad na siyan
“Please, stop pushing me away.” Mas lalo nitong siniksik ang kanyang mukha sa ‘king leeg.I tried to push him away but he’s way too heavy for my strength to handle. Wala sa sarili akong napasinghap nang maramdaman ko ang pagtatanim nito ng magaang halik sa ‘king leeg.“Alas… oh…”Napapikit ako nang muli niya ‘yun gawin and this time, it is deeper. Gumalaw ang labi nito at naramdaman ko ang paglalakbay nito sa ‘king mabalikat. My hands moved on their own and is now wrapped around his head. My fingers are playing with his hair.The familiar heat I felt long ago, for almost seven years, is came back. Parang nasabik ang aking katawan sa pamilyar na init na sobrang tagal ko nang naramdaman. Lalo nan ang muling maglapat ang aming mga labi.All the rationale thoughts inside my head vanished. Nawala sa ‘king isipan na ikakasal na siya. Nawala sa ‘king isipan na hindi dapat ko siya lapitan pa. Nawala sa ‘king isipan ang katotohanang mahal ko pa rin siya at baka ay mas lalo ko lang dinidiin ang
“Mommy, ayos ka lang po ba riyan?” pag-uulit ni Nicho sa ‘kin.Mahina akong natawa sa kanyang makulit na tanong. Vacation na kasi nila ngayon at kinukulit niya ako tungkol sa pagpunta rito. He wants to come here because he misses me. Ako rin naman. Sobrang miss ko na siya. Gusto ko na siyang makita, ngunit hindi pwede ang papuntahin ko siya rito.After that steamy night with Alas, I don’t know. Natagpuan ko na lang ang sarili kong naging malapit ulit sa kanya. It’s as if the good times were back. Alam kong mali ito dahil alam kong kahit gaano i-deny ni Alas na ikakasal na siya, hawak ng ama niya ang kapalaran niya. Unless Alas wants to get a grip of his life and stop obeying his father’s manipulation.Umupo ako sa kama at hinilot ang aking paa. “Yes, baby. Ayos lang si Mommy rito. Is your Tito Yoki there?”Matagal ko na kasing hindi nakakausap ang mokong na ‘yon, e. Nagkakapagtaka na kung saan ito nagsusuot dahil ang huli kong pagkakaalam ay na sa Mindanao siya para raw masigurong lig
“Sigurado ka bang pupuntahan natin ‘yon? Hindi kaya scam lang ‘yan? What if pakana pala ‘yan ng kalaban? Maia, nag-iisip ka ba?” kinakabahang ani ni Sia.Well, I can’t blame her for thinking that way. Pero wala na akong ibang mapagpipilian. I am desperate to look for a witness. That is our last chance to prove the court that Liam is innocent. Mas effective kasi kung may witnesses kami. Lalo na ngayong alam kong may binayarang tao si Mr. Smith para magsalaysay laban sa ‘king kliyente.“We need witness, Sia.” I bit my lower lip.Aminin ko man o hindi, may parte sa ‘kin na naniniwalang isa itong patibong. Ngunit wala naman sigurong mawawala sa ‘king kung pupuntahan ko ang coffee shop na ‘yon. And according to my research, marami namang taong nagpupunta sa coffee shop na ‘yon. It is one of the famous coffee shops around BGC kaya nakakapagtakang doon kami magkikita.“Sasama na nga lang ako,” nakasimangot nitong sambit at nauuna pang sumakay sa loob ng kanyang sasakyan.Mahina akong napaili
“Your Honor and ladies and gentlemen of the jury: the defendant has been charged with the crime of assault, rape, and murder. The evidence will show that at 19th day of June 2021, Margarita Smith was found dead in her own apartment with a stab on her waist, a red neck from being choke, and naked. On the same day and location, the defendant was found holding Margarita Smith in his arm. Hands full of blood and crying. At that instance, the defendant was arrested on the spot. The defendant’s fingerprints were on the bottle and knife that was used to end the life of Margarita Smith. The evidence I present will prove to you that the defendant is guilty as charged.”Panay ang aking pagtiim bagang. Paulit-ulit lamang ang kanilang pinipresentang ebidensya. Ngunit sa bawat trial at patibay ito nang patibay. And this is our last shot. Tahimik ang buong courtroom at pinapakinggan ang Deputy District Attorney na nagsasalita. Lahat ng na sa panig namin ay tensyonado. Sino ba namang hindi? E kahit
“Anong nangyayari?” natatarantang tanong sa ‘kin ni Sia.Pinunasan ko ang luha sa ‘king mga pisngi at nagpatuloy sa pag-iimpake. “Sia, I don’t think makakasama ako sa celebration niyo mamaya.”“Huh? Bakit? At saka, bakit ka umiiyak? Anong nangyayari?”Tumigil ako sa ‘king ginagawa at hinarap. “Si Nicho… si Nicho nabaril, Sia.”My voice trembled. Pati ang aking mga kamay ay nanginginig sa sobrang takot at kaba na baka kung ano na ang nangyayari sa ‘king anak na si Nicho. Lalo na ngayong malayo ako. Hindi ako mapakali.Her eyes widened after hearing me. “Ano? Sinong bumaril?! Sasama ako.”Umiling ako. “H’wag na. Dito ka na lang. Attend the celebration. You must be rejoicing right now and not worrying about my worries, Sia. Nandoon naman si Yoki. I’ll just call you for updates.”Minadali kong tinapos ang aking pag-iimpake habang si Sia at pinapanood lang ako. Ayoko rin naman kasi ang mag-alala pa siya. Dapat nga ay magsaya sila dahil nakalaya na rin sa wakas ang pinsan niyang na sa kulun
“Ano ba, Maia? Hindi ka ba pwedeng magpahinga kahit saglit? You stayed up all night taking care of Nicholai. Magkahinga ka naman muna kahit saglit, anak.”Napatingin ako kay Nanay nang magsalita ito. Pinigilan ko naman ang aking sarili sa paghikab at tipid na ngumiti. I seriously don’t want to rest not until my son wakes up. Ayokong mawala siya sa paningin ko. Nakaka-temp man ang matulog ngunit hindi. Gusto kong ako muna ang makita ng aking anak sa kanyang paggising.“Ayos lang po ako, Nay.” Tipid akong ngumiti rito. “Kayo po? Kumain na po ba kayo?”She nodded her head and walked up to me. Hawak ko ang kamay ni Nicho na walang nakaturok na dextrose. My heart is bleeding to see my strength laying here, in this freaking hospital bed. Masakit para sa ‘kin.“Sinisisi mo ba ang sarili mo, hija?” she asked.Napatingin ako sa kanya at matamlay na ngumiti. “May clue na po ako kung sino ang mga na sa likod nito pero… wala akong sapat na ebidensya. Nay, natatakot ako. Paano kung masundan pa ito