Buong gabi akong nakatitig sa pagmumukha ng aking anak. He reminds me so much of his father. Hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng konsensya sa mga nangyayari. Aaminin ko mang kung maibabalik ang nakaraan ay gagawin at gagawin ko pa rin ang aking ginawa noon, hindi ko maiwasang makaramdam ng guilty.Nang sumapit ang alas kwatro ng madaling araw at tumayo ako at nag-inat ng buto. I need to wake my almost sleeping soul. Pagod na pagod ako dahil wala akong matinong pahinga magmula nang makarating ako galing Maynila. I’ve been really exhausted. I wanted to sleep. Pero gusto kong gising ako at ako ang unang masilayan ng anak ko pagkagising niya. I am to apologize for this, for dragging him into my messy world.I cracked the bones on my neck and yawned. Pinulot ko ang isang mansanas at kinagatan ito. Muli akong umupo sa stool katabi ng kama ng aking anak. I stared at his face and the asked to myself…Ano kaya ang magiging reaksyon ni Alas sa oras na malaman niyang buhay si Nicho? Na sinady
“Mommy, I want this.” Tinuro ni Nicho ang isang toy─ I don’t know if it’s a toy, though. Kasi isa itong malaking sasakyan, enough para masakyan ng isang bata. “I want to ride this.”I bit my lower lip and looked at what he pointed. Sa tingin pa lang ay alam kong pricey na ito. Ngunit kahit ano naman ang gusto ng aking anak ay ibibigay ko kaya humarap agada ko sa saleslady.“I’ll get this.” I smiled.Kaagad na napakamot sa kanyang batok ang saleslady at awkward na ngumiti sa ‘kin. “Well, this is marked as sold na po, Ma’am.”Nangunot ang aking noo. Ngunit bago pa man ako makapagsalita ay sumingit si Sia sa usapan.“Sold na pero dinisplay niyo pa rin? Magkano ba ‘to? Magkano binayad pang-reserve? I’ll triple the price,” saad ni Sia.Pasimple ko itong siniko at nang lingunin niya ako ay matamis akong ngumiti. “Sia, stop. Nakakahiya sa kanila.”“No, I’m dead serious. Miss, magkano? I’ll triple the price. My nephew wants this.”Matapos ng halos dalawang linggo sa loob ng hospital ay mabil
Tumayo ako at nagtungo sa garden. Mukhang gets din naman ni Sia kung bakit ako tumayo kaya namataan ko itong nagtungo sa kusina at tinatanong si Nanay kung may pagkain ba. Umupo ako sa silyang malayo lang sa mga bulaklak at tumingala sa kalangitan.“Ano bang gusto mo pag-usapan?” I asked and sighed.“Nixie wants to see you. Can you do facetime?” he replied.Lumingon-lingon ako sa paligid. “Uhm… no. Hindi. I’m kind of busy, Alas. I’ll call Nixie tonight. May gagawin pa kasi ako.”Hindi muna ito sumagot kaya tinignan ko pa ang screen dahil baka ay na-off ang tawag ngunit hindi naman kaya muli kong dinikit ang phone sa ‘king tenga.“Hello?”“Are you fine there?” he asked, changing the topic.Napakamot ako sa ‘king kilay at bumuntong hininga. “Oo. Ayos lang ako rito.”Naramdaman kong umugong ang aking phone kaya’t nagtataka ko itong tinignan. Kaagad kong nabasa ang caller number ng ina ni Liam na si Tita Leri.“Uhm, Alas. Let’s I’ll call you back. Someone’s calling,” I said.“Who?”“Tita
Wala sa sarili kong pinatay ang tawag at tinignan ang aking anak. Malakas ang kabog ng aking dibdib sa nangyari. Hindi ko alam sa kung anong dahilan ako kinakabahan. Kung dahil ba baka bumuka ang tahi ni Nicho sa kanyang biglang paggalaw o dahil baka ay narinig ni Alas ang pagtawag ni Nicho sa ‘kin ng ‘mommy’.“Hush, hush…” Malambing kong hinalikan ang noo ng aking anak. “Tahan na, tahan na.”Nang marinig niya ang boses ko ay agad itong tumahimik. Then I heard his little snores again. Malakas at maingat akong napakawala ng malalim na hininga bago ako muling tumingin sa screen ng aking phone.Narinig niya kaya? What if narinig niya ‘yung pagtawag sa ‘kin ni Nicho ng Mommy? Paano na?Pinilig ko na lang ang aking ulo at pinilit ang sariling matulog. Siguro naman ay hindi niya iisiping ako ‘yung ‘mommy’ na tinatawag ng bata kung sakaling narinig niya man. I’m pretty sure thinks it’s just some random kids out there, calling their mom.‘Yeah, keep convincing yourself, Maia.’ Bulong ng konse
“Are we gonna stay here, Mom? For how long?” Iyan ang unang tanong ng anak ko nang makapasok kami sa loob ng condo na binili ko.I nodded my head. Binaba ko ang aking purse. “Yes, Nicho.”“For how long?” he asked again.“Hanggang sa matapos ang kaso na hinahawakan ni Mommy rito. Bawal ka pang maglaro sa labas, okay? Baka bumuka ‘yun tahi ng sugat mo,” paalala ko rito.Bukod doon, natatakot pa rin ako sa seguridad ng aking anak. Kasama kong lumuwas si Yoki at Sia sa Maynila at nag-iwan siya ng mahigit sampung guard doon sa bahay para bantayan sila Nanay dahil sa hindi ako napapanatag.“Okay po.” He nodded his head. “How about Tito Yoki? Is he gonna live with us, too? And Tita Sia?”Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi at dahan-dahang tumango. “Would that be okay, Nicho?”Umupo ito sa pang-isahang couch. Maagap namang lumapit ang Yaya niya para alalayan siya. It’s good to finally see his nanny in her right shape now. Naalala ko pang kinwento niya kung gaano siya ka kinakabahan nan
Umiwas ako rito ng tingin. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay wala akong maisasagot sa kanya. Hindi ko alam kung dapat ba akong magtiwala sa kanya. But looking at him right now, he looks so eager to know the truth. “If you can’t answer it, it’s fine. I’m just curious.” He chuckled a bit to lessen the awkwardness. “Well, I should get going. May lalakarin pa ako.” Tipid akong ngumiti. “Be careful. Hindi natin alam baka inaabangan ka na ng mga tauhan ni Mr. Smith.” He smiled. “They won’t dare. I have my bodyguards with me.” Tinanguhan ko lang ito. Kaagad na itong umalis at pinanood ko ito hanggang sa mawala siya sa ‘king paningin. I immediately heaved a deep breath. Nakalimutan ko yatang huminga kanina matapos niyang itanong ang bagay na ‘yon. Ganoon na ba talaga kahalatang anak ko si Nixie? I know we look alike each other but I didn’t know it would be this much. To the point that people are now asking me if I am her mother. Napatingin ako sa kusina kung saan pumasok si Tita Leri k
“K-kanina ka pa ba riyan?” nauutal kong tanong.Naglakad ito palapit sa ‘kin. Agad namang bumaba sa kandungan ko si Nixie at lumapit sa kanyang ama. Binuhat naman siya ni Alas kaya tumayo na ako. Pinunasan ko ang pawis sa ‘kin noo at pilit na ngumiti.Hindi nagsalita si Alas, sa halip ay nagtaka ako nang binigyan niya ng panyo si Nixie. Nangunot ang aking noon ang humakbang palapit sa ‘kin si Alas. Mas lalo akong nagulat nang biglang yumukod si Nixie sa ‘kin at pinunasan ang aking mukha.“You should not let yourself sweat that much, Tita. Or else you’ll get cough,” sambit ng bata habang pinupunasan ako sa mukha.I can’t move. I’m stunned. Pinanood ko si Nixie na punasan ako sa mukha. Habang si Alas naman ay nakatingin din sa ‘kin. Seryoso ang mga asul nitong mga mata habang nakatitig sa ‘kin. I can’t help but feel awkwardness.“Ayan. Tapos na po Daddy.”Hinalikan ni Alas si Nixie sa pisngi. Bigla ko tuloy naalala ang anak kong na sa condo ngayon, walang malay na kausap ko na pala ang
“It’s been a while,” he said.Umayos ako ng tayo at pilit na ngumiti. “I-ikaw pala ‘yan, Kryzler. Paano mo ako natunton?”He shrugged off his shoulders. “Inutusan ako bumili ng cake ni Kryznha.”Kryznha… his sister?“Nakauwi na siya?” I asked and turned back my gaze to the cakes displayed in front of me.He hummed. “Kahapon. And she’s been pestering me to buy her cake ever since she returned.”Mahina akong natawa. Minsan ko na kasing makita si Kryz and I must admit that she’s really clingy and demanding as hell. Naalala ko pa ng ana umiyak siya dahil hindi pumayag si Kryzler na magpunta siya ng club.“Maganda ito, oh.” I pointed the cute cake. “I’m sure she’ll love this.”Hindi ito sumagot sa ‘kin. Sa halip ay tumawag ito ng tindera at tinuro ang cake na aking tinuro sa kanya. Napangiti naman ako. Hindi dahil sa kinuha niya ang cake na nirekomenda ko kundi dahil nakikita kong kahit na masama ugali niya minsan, alam kong mabait at responsible siyang kapatid.“How have you been?” tanong