Chapter 23.1
"Gaga ka ba? Ba't di mo sinabi agad?!"
Pasok sa isang tenga, labas sa kabila.
"Hoy! Nakikinig ka ba sa akin?" Tanong ni Catelyn sa akin. Kahit wala naman talaga akong maintindihan sa mga sinabi niya, tumango pa rin ako. Magsasalita pa rin naman siya kahit ano'ng sabihin ko.
Hindi ko na siya pinansin nang magsimula na naman ang litanya niya. Naka-focus lang ako sa pagkain ng spicy chicken wings. Pagkatapos dalhin ni Christian, which is employee ni Wyatt, ang chicken wings kahapon, ito na 'yong kinakain ko. Hindi ko alam pero everytime I'm craving for a spicy chicken wings, I'll just found myself texting Wyatt for it.
I tried to buy a spicy chicken wings after work yesterday but it doesn't taste good for me. Mas masarap 'yong chicken wings na pinapadala ni Wyatt para s
Chapter 23.2I realized that someone as strong as Cate, is alwo broken inside but it doesn't mean that they're weak. They may always show a strong facade, they're also a human, they have feelings too. They went through all of the pain alone and choose to move forward is already a brave act. But sometimes, they also needed someone to assure them that everything's gonna be okay. That they don't have to go through all of that alone, they can have the people around then that truly loves them.In every silent battle, they just needed someone to stand beside them. To hold their hand and make them feel important too.Mga ilang minuto pa kaming nag-usap ni Cate bago siya umuwi pagkatapos niyang masiguro na maayos na ang pakiramdam ko. I just went to my room and fell asleep.I woke up feeling dizzy. Nang buksan ko ang mg
Chapter 24.1"Sige, huwag ka munang huminga ha?" Tumango ako sa kaniya. Ginawa ko ang sinabi niya at hindi muna huminga habang isinasara niya ang zipper sa likuran ng sout ko."Tapos na?" Tanong ko habang pinipigilan ang sarili kong huminga. Kanina pa kaming dalawa dito at hanggang ngayon pinipilit pa din naming isara ang zipper ng pinasukat niyang floral dress.Wala akong pasok ngayon kaya nagpatulong ako kay Cate ng sosoutin ko. Mabuti na lang talaga at hindi siya busy today kaya napuntahan niya ako dito. Inimbitahan ko nga siyang pumunta at sinabi naman niyang susubukan niya kung hindi siya busy that day. Gusto niya rin daw kasing pumunta sa palawan."Teka lang!" Naramdaman kong humigpit ang pagkakahawak niya sa balikat ko habang pilit pa ding isinasara ang zipper ng dress.
Chapter 24.2Buntis ba talaga ako?Kahit natatakot ako sa mga posibilidad, agad kong tinawagan si Catelyn para humingi ng tulong."Cate...""Pupuntahan kita ngayon."Napakurap-kurap ako nang makita ang dalawang pregnancy test na nakalapag sa itaas ng lababo. Nanginginig ang kamay kong inabot ang box no'n at binasa ang direksyon kung paano gagamitin kahit na sinabi na sa akin ni Catelyn kanina.One red line. Negative.Two red lines. Positive.Pagkatapos naming mag-usap kanina, nag-represinta siyang siya na ang bibili at iniwan naman niya ako sa apartment. Nakatulala lang ako sa mga oras na 'yon. Naiwang mag-isip sa mga posibilidad na maaaring mangyari pa
Chapter 25.1Nakatulala lang ako habang naghihintay na tawagin ang pangalan ko. Katabi ko si Cate, nakaupo kaming dalawa sa waiting area dito sa labas ng opisina ng isang ob dito sa hospital kung saan naka-confine rin si Daddy.Maraming mga nurse at mga pasyente ang dumadaan sa harapan namin, at habang nagtatagal kami sa paghihintay dito, mas lalo akong kinakabahan.Napalingon ako sa gilid at nakitang marami din ang naghihintay na mga buntis. Ang iba ay malalaki na ang tiyan, ang iba naman ay hindi pa halatang buntis. Ang iba naman ay may kasamang asawa nila, agad na lumukob ang inggit sa puso ko nang makita kung gaano sila kasaya kasama ang asawa nila.Ganyan din ba siya kasaya kapag nalaman niyang magkakaanak na kami? Tatalon kaya siya sa tuwa? Iiyak? Sasamahan niya din kaya akong magpa check-up? Mamimli ng mga
Chapter 25.2Pagkarating namin sa labas ng kwarto ni Dad, tumigil si Catelyn at tiningnan ang relong pambisig niya."It's almost lunch, what do you want to eat?""Anything nutritious Cate," sagot ko habang pinipihit pabukas ang pintuan. Tumango naman siya bago nagpaalam na umalis.Pagkaalis ni Catelyn ay binuksan ko na ng tuluyan ang pinto at agad natigilan sa nakita ko.A familiar built of a man sitting at the side of my Daddy's hospital bed. I think he didn't notice me because he keeps on talking to him."I didn't expected that really. I was planning it but I didn't expected it to came at the time like this," huminga siya ng malalim. May kumirot sa puso ko pero binalewala ko 'yon at nakinig sa kung ano man ang sasabihin ni
Chapter 26.1"The fetus' healthy so it's okay to travel via airplane. Just don't forget to take your vitamins, milk and eat healthy foods," saad ng doktor.Tumango ako sa kaniya, "Okay, po."May isinulat pa siya roon sa isang papel kung saan nakasaad na pwede akong bumiyahe. Wala pang may alam sa opisina na buntis ako at wala pa naman akong plano na ipaalam sa kanila. Pumunta talaga ako sa doktor para masiguradong ligtas siya at ayos lang para sa buntis ang bumiyahe.Ang pinakaimportanteng tao na dapat makaalam nito ay si Wyatt. Higit kanino man, siya ang mas may karapatang maging isa sa mga unang makaalam ng balitang 'to. Ayoko rin namang umabot sa puntong sa ibang tao pa niya malaman, pero hindi pa talaga ako handang sabihin 'to sa kaniya sa ngayon. Baka pagkauwi ko na galing sa event na 'to, sasab
Chapter 26.2"Christian? Ano'ng ginagawa mo dito?" Napatingin ako sa likuran niya. Siya 'yong nakita kong kasama ni Wyatt na bodyguard sa Singapore, kung saan kami unang nagkita."Fetching you, ma'am," mariin niyang sagot. Compose na compose siya habang nakatayo sa harapan ko. Nang tumingin ako ulit sa likuran niya, doon ko lang nakita ang isang itim na sasakyan na nakaparada sa harapan ng apartment ko."Ha?" Naguguluhan kong tanong at tumingin ulit sa kaniya. "Bakit?"Imbes na sagutin ang tanong ko, iba ang sinabi niya na hindi ko inaasahang magiging sagot niya."Just give me your baggages ma'am and I'll send you to the airport safely."Hindi na ako nagtanong pa kay Christian. Malamang ay si Wyatt ang nag-utos sa kaniyang sunduin ako ngayon. Malamang
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. ————— Chapter 27.1 Nagtaka ako nang sa isang malaking villa ako dinala ng isang staff, samantalang ang mga kasama ko naman ay sa hotel na dumeretso. Since wala sa akin ang maleta ko, tanging ang sling bag ko lang ang dala ko papunta sa villa na tinutukoy ng isang staff. Maganda ang lokasyon ng villa dahil nakaharap ito sa dalampasigan at paniguradong kitang-kita ang sunset at sunrise mula rito. Nagpasalamat ako sa lalaking staff na naghatid sa akin sa harapan ng cabin. Pagkaalis niya, kinuha ko ang card ko na ibinigay ng staff kanina sa lobby ng hotel, at binuksan ang pinto. Bumungad kaagad sa akin ang isang malaking sala. May puting mga sofa ang nasa sala at sa gitna no'n ay ang isang coffee table