Third person point of view"A rule is a rule Mr. Sullivan. You lose, so face it."Hindi maipinta ang nanlulumong mukha ni Connor habang pinapanood ang Daddy ni Florence na naglalakad palayo sa kanila.Natalo siya at hindi niya matanggap ang bagay na iyon pero dahil sa pagpapamukha nito sa rules ng paglalaban nila ay pinilit niyang lunukin ang lahat.Tinignan niya si Florence at hindi niya maiwasan ang makaramdam ng hiya dahil wala manlang siyang maipagmalaki sa harap ng magulang nito."Cheer up!" Sambit ni Florence ng nakangiti pero ramdam niya ang garalgal sa boses nito.Pansin niya na gusto lang siya nitong pasayahin pero mukhang pati ito ay hindi na alam kung paano itatago ang lungkot na nadarama.Hinarap niya ito at nginitian ng malaki. Napabuntong hininga siya dahil tanging pagngiti nalang ang kaya niyang gawin pero hindi niya maiwasan ang mapaluha sa isipin na hindi na niya muling makikita si Florence."There's video call and facetime," suhestiyon nito.Namuo ang luha sa mga mat
Third person point of view"You are late!"Napatayo siya ng tuwid pagkarinig sa seryosong tono ng boses ng Daddy ni Florence. Natatakot siya dahil isang pagkakamali lang ay maaari niyang hindi na makita ang mag-ina niya. Kaya naman kaagad siyang humingi ng paumanhin dito."I'm sorry sir, na-delay lang po yung flight namin." Paghingi niya ng paumanhin at sinabi na rin niya ang dahilan kung bakit siya late.Nasa manila na siya ngayon at kasalukuyan siyang nakatayo sa harapan ng Daddy ni Florence sa opisina nito sa BDC Headquarters. Pagkatapos nilang uminom ni Brent kagabi ay nag-passed out na siya dahil sa pagod. Nagising lang siya nung alas singko na ng madaling araw at kailangan pa nilang mag-ayos ng gamit at magpa-book ng flight right away. Nagkataon na ang flight na nakuha nila ay seven pa ng umaga kaya naman no choice siya. Kaya ito nga alas ocho na siya nakarating ng opisina at late siya ng isang oras."You should know na kapag ikaw ang nagdma-manage ng isang kumpanya ay dapat
Third person point of viewNagsimula ng kumilos si Connor ayun na rin sa gustong ipagawa ni Anastacia dito. Naglakad siya patungo sa isang bakanteng lamesa at doon ay sinimulan na i-sort ang mga papeles.Habang nagso-sort siya ng mga papeles ay maya't-maya ang pagtingin niya sa cellphone niya.He heave a deep sigh at iritable na ginulo ang sariling buhok. Bakit kaya hindi tumatawag si Florence?" Tanong niya sa kaniyang isipan.Ang usapan nila ay tatawagan siya nito? Oh wait wala yata silang pinag-usapan? Aish!Pakiramdam niya ay mababaliw na siya dahil nakikipagtalo na siya sa sarili niyang isip."Sir, Connor?" Natigil siya sa pagmo-monologue ng makarinig siya ng nakakairitang malambing na boses. Sorry na kung mainit ang ulo niya dahil tanging malambing lang na boses ni Florence ang gusto niyang marinig.Iritable na nag-angat siya ng tingin at nakita niya ang babae na nakalimutan na niya ang pangalan pero ang alam niya ay assistant ito ni Ms. Jacob."Ano ang kailangan mo?" Ma-otorid
Third person point of view"Dang that kid!" Komento ng Daddy ni Florence.Sabay-sabay na napatingin sila Connor nung biglang sumigaw ang Daddy ng mga asawa nila."Something wrong Dad?" Nagtatakang tanong ni Arisson habang pabalik-balik ang tingin dito at sa cellphone na hawak nito."Yes Dad, okay lang po ba kayo?" Segunda naman ni Connor.Kaagad na tumingin sa kaniya ang Daddy ni Florence at halos patayin na siya nito sa sobrang sama ng tingin na pinupukol nito. Kaagad siyang kinabahan sa at inisip niya kung mayroon ba siyang nagawang mali. As far as he remember ay okay naman ang naging trabaho niya kanina. Sa katunayan ay bigla nalang siya nitong pinag-out sa trabaho at kinaladkad paalis ng opisina.Pagkatapos siyang titigan ng masama ng Daddy ni Florence ay nag-iwas ito ng tingin sa kaniya at muling bumaling sa unahan."What did you do?" Kinakabahan na tanong ni Alisson.Nagkibit siya at magkakasunod na umiling. "I don't know," sagot niya.Nahulog sila sa katahimikan ng pag-iisip."
Third person point of view"Connor, I can't believe na makikita kita rito. I am so delighted!" Excited na sambit nito habang mas hinihigpitan ang pagkakayapos sa kaniya.Dahil sa mahigpit nitong pagkakayakap ay naramdaman niya ang malambot nitong katawan.Dahan-dahan na inalis niya ang nakayakap nitong mga kamay sa batok niya."Is there something wrong?" Tanong nito na nasasaktan dahil sa naging kilos niya."You two knew each other?" Singit ng isang kasama ni Anikka sa matigas na ingles, halata na hindi ito lumaki ng pinas base sa accent nito."Yeah, I am his first love, right Connor?" Sagot nito at mabilis na bumaling sa kaniya para kompirmahin."Yes, but I am getting married now," sagot niya.Nagulat si Anikka at natulala sa mukha niya.Para na itong maiiyak base na rin sa pangingilid ng luha nito."Okay ka lang ba?" Tanong niya dito.Pabalik-balik ang tingin niya dito at sa mga kasama niya na nakatayo nalang at nakatingin sa kaniya.Muli niyang ibinalik ang tingin niya dito at nak
Third person point of view"Wow! I can't believe na may babae pa pala ang nahihilig sa ganito ka-extreme na sports!" Bulalas ng lalaki na nabaril niya kanina.Isa-isang naglabasan ang mga kasama nila mula sa kaniya-kaniya nitong pinagtataguan."Well, it's been a dream of mine to be able to play sports like this," proud na sambit ni Anikka.Ang lahat ay nakangiti dito habang pinapakinggan ang bawat salita na sinasambit nito."It's been awhile," seryosong sambit ni Daddy Dominador.Nakita niya kung paano matigilan si Anikka pero kalaunan ay napangisi din ito at hinarap ang Daddy ni Florence."Yes Tito, it's been awhile," mahinang sambit nito.Napansin niya na hindi ito makatingin sa Daddy ni Florence. "Nahihiya ba ito?" Tanong niya sa kaniyang isipan."Have you met Florence's fiance?" Malakas na tanong ng Daddy ni Florence.Napasinghap si Anikka at dahan-dahan na tumingin sa kaniya. Hindi niya maipaliwanag ang emosyon na nakikita niya sa mga ito."Nasasaktan ba ito?" Muli ay tanong niya
Third person point of view"Nahuli na pala ako, hindi mo na ako nahintay?" Natigilan siya at hindi makapaniwala na hinarap niya ito."God knows how much I loved and cared for you back then. I still do, but everything is different now. Florence is my life and my air, in fact she is my everything and I can't imagine my life without her. Sana ay matanggap mo 'yon." Sagot niya.Hindi na niya hinintay pa ang sunod nitong sasabihin dahil habang tumatagal ay mas lalo lang lumalaki ang chance na magka-galit sila ni Florence.Habang naglalakad siya palayo ay dinig na dinig niya ang malakas nitong paghikbi pero hindi na siya nag-abala pa na aluin ito. Diretso lang siyang naglakad hanggang sa makarating siya sa kinatatayuan ng mga kasama niya."May gusto siya sa 'yo." Hindi iyon isang tanong it is more like a guess.Pero nakuha niya pa rin na tumango na para bang sigurado siya na may nararamdaman para sa kaniya si Anikka. Well tanga nalang ang mag-iisip na wala itong nararamdaman gayong halat
Third person point of viewPagdating sa kwarto ni Connor at Florence ay kataka-taka na tahimik na ang dalawa.Dahan-dahan na ibinaba ni Connor sa kama si Florence at tinabihan."Narinig mo yung kay Anikka?" Tanong ni Connor sa kaniya.Dahan-dahan naman siyang tumango bilang sagot. Pero hindi niya makuhang tumingin dito.Hindi mawala sa isip niya ang tungkol kay Anikka."Look at me," sambit nito.Umiling siya bilang pagtanggi.Dinig niya ang pagbuntong hininga nito at ang paghawak nito sa kaniyang baba para ipaharap dito."Anikka was my first love, but she love Blake kaya nag-give way ako para sa kanilang dalawa at noong tuluyan ng nag-divorce ang dalawa ay sinubukan ko na umamin sa kaniya pero wala hindi pa rin niya ako mahal," paliwanag nito.Alam niya na wala siyang dapat na ipag-alala kasi siya ang mahal ni Connor pero hindi niya maalis sa isip niya na may nakaraan ang dalawa."Nauna pala siya, siguro rebound lang ako kaya mo ako napansin," wala sa sariling sambit niya."Florence