Third person point of view"Mr. Sullivan, what brings you here!?" Gulat na tanong ni John habang nakatingin kay Connor na matikas na naglalakad papasok sa opisina nito. Pagala-gala ang mga mata ni Connor sa buong paligid sa pagbabaka-sakali na makita niya si Hastiana, it is their restaurant anyway."I was in the area, checking some important things so I decided to visit," sagot niya na malayo sa katotohanan.Ngumiti ito sa kaniya, "sayang hindi mo inabutan ang team ko. Nakilala ka sana nila, nakauwi na kasi sila," paliwanag nito.Nagulat siya, "nagtatagalog ka!?" Gulat na tanong niya.Tumawa ito ng malakas, "parehas na parehas kayo ng reaksiyon ni Florence," natatawang wika nito.Nanigas siya sa kinatatayuan niya, kaagad na kumuyom ang kamay niya kasabay ng malalim na paghinga pagkarinig sa pangalan na binanggit nito."Florence?" Patanong na inulit niya ang pangalan na sinambit nito habang pilit na kino-kontrol ang paghinga niya."Yes, one of the employee under my department, why?" T
Third person point of viewPinipiga ang puso ni Hastiana habang naririnig niya ang malungkot na boses ni Connor habang nakikiusap sa kausap nito sa cellphone.Tinutop niya ang bibig para pigilan ang paghikbi pero kumawala pa rin iyon.Mabilis siyang umalis sa pagkakasandal sa likod ng pinto para pumunta sa kama at doon umiyak.Nagtatalo ang puso at isip niya, isinisigaw ng isip niya na hindi deserve ni Connor ang kapatawaran para sa nagawa nito pero ang sigaw ng puso niya ay kasiyahan dahil sa wakas nagawa na siyang pansinin ng lalaking mahal niya.Hindi niya na alam kung gaano na siya katagal na umiiyak basta ang alam lang niya ay nakatulugan na niya iyon pero bago siya tuluyang makatulog ay nakarinig siya ng mahinang pagkanta mula sa labas ng kwarto niya.Kinabukasan ay maaga siyang bumangon dahil may trabaho pa siya pero hindi iyon ang dahilan kung bakit maaga siyang nagising.Tumayo siya at kaagad ng naghanda para pumasok, nag-apply lang siya ng light make-up and all set na siya.
Third person point of view"Spain, huh!" Nakangising sambit ni Connor habang nakatingin sa cellphone niya kung saan may nakalabas na mapa at sa gitna noon ay may maliit na red dot na paulit-ulit na nagbi-blink."What is it?" Curious na tanong ng nasa kabilang linya.Napailing si Connor dahil nakalimutan niya na may kausap pa pala siya sa kabilang linya."Just like you predicted, umalis siya ng walang paalam," sagot niya na hindi maitago ang lungkot."Don't be sad man!" Natatawang sambit nito."Thanks bro, kasi tinutulungan mo pa rin ako sa kabilang ng mga nangyari," pasasalamat niya.Masaya siya na may kaibigan siyang kagaya ni Blake.Natawa ito, "much as I wanted to see you suffering, ayokong lumaki na walang tatay ang pamangkin ko pero sa oras na sinaktan mo ulit si Florence ay ha-huntingin kita hanggang impyerno!" pabiro pero may halong pagbabanta nito.Umigting ang panga niya hindi dahil sa pagbabanta nito kung hindi dahil sa pangalan na binanggit nito."Hastiana bro, Hastiana!" M
Third person point of viewNaglalakad sa airport si Connor para mag-check in dahil uuwi na siya ng pilipinas nung mula sa gilid ng mga mata niya ay natanaw niya ang isang monitor. Pinagkakaguluhan iyon ng mga kapwa niya pasahero. Nilagpasan niya iyon at hindi pinansin pero dala ng curiosity at parang may nagtutulak sa kaniya na tignan iyon ay naglakad siya pabalik para tignan ang monitor.Pagdating niya sa tapat ng malaking monitor ay nakita niya ang isang pribadong eroplano ang umuusok habang nasa pangpang ng karagatan."Kawawa naman, ang sabi ay papuntang spain ang eroplano na iyan," dinig niyang pakikisimpatya ng katabi niya.Noong una ay parang wala lang sa kaniya ang sinabi nito pero unti-unting nanlaki ang mga mata niya pagkatapos mapagtanto ang sinabi nito kasabay non ay malakas na tumunog ang cellphone niya.Nagsimulang kumabog ng malakas ang dibdib niya kasabay ng panginginig ng katawan niya.Kinuha niya ang cellphone niya at tinignan kung sino ang tumatawag. Kaagaad siyang
Third person point of viewNaupo sa tabi ng kama ni Florence si Connor at umiiyak na hinawakan niya ang kamay nito."F-Florence, w-wake up p-please," umiiyak na pakiusap niya dito habang mahinang pinipisil ang kamay nito.Nung wala itong naging response ay mas lumakas ang paghikbi niya at dinukdok niya ang ulo niya sa ibabaw ng kamay nito. Hindi niya maiwasan na sisihin ang sarili niya sa nangyari dito. Kung hinayaan nalang sana niya ito ay baka wala ito sa hospital ngayon.Nakarinig si Connor ng mahinang pagbukas ng pinto. Hindi na siya nag-abala pa na tignan kung sino iyon"Who are you and why are you here!?" Naaalarmang tanong ng isang babae.Hindi na makuha pa ni Connor na tignan ang nagsalita dahil sa sobrang pagod na nararamdaman niya. Hinayaan niya nalang itong magdaldal at tumawag ng security habang siya naman ay dahan-dahan ng pumipikit dahil sa antok."Promise ko na kahit araw-araw mo akong guluhin at sungitan ay hindi ako magagalit basta gumising ka lang," mga huling pakiu
Third person point of view"Sir, you need to wake up!" Sigaw ng nurse.Napabalikwas ng bangon si Connor at kinakabahan na napatingin siya kay Florence.Napahinga siya ng maluwag nung makita na ayos lang ito at walang nangyari masama. Bumalik siya sa pag-upo bago hinawakan ang kamay nito at hinalikan ang likod ng palad."Wake up Love, nag-aalala na kami ng sobra sa iyo," bulong niya. "Love?" Dismayadong tanong ng isang boses babae.Mabilis na bumaling siya sa nagsalita at doon lang niya napansin na marami na palang tao sa room ng girlfriend niya. Isa-isa niyang tinignan ang mga nasa loob ng room. May tatlong babae na nurse ang nakatingin sa kaniya at tatlong lalaki na nakasuot ng uniporme na may nakatatak na security."Who are you and why are you here?" Gulat na tanong niya sa mga ito. "We are the one that should ask you that question. You went in here without permission. So who are you?" Nakataas ang kilay na tanong ng isang meztisa at may blonde na buhok na nurse sa kaniya."I am
Third person point of viewTulala si Hastiana habang nakatingin sa umiiyak na si Connor. Hindi niya alam kung bakit ito umiiyak, gayong siya dapat ang umiiyak kasi na-reject na naman siya. Like it always does.Bumuka ang bibig niya at sinubukan niyang magtanong dito pero hindi niya alam kung bakit walang kahit anong salita ang lumabas sa bibig niya kaya naman isinara niya ang bibig niya at magkakasunod siyang lumunok para alisin ang nagbara sa lalamunan niya."Why are you making this hard for me, Connor?" Nahihirapan na tanong niya.Her mind is set na mag-mo-move on na pero kung ganito ang akto nito ngayon ay hindi niya alam kung makakaya pa ba niyang maka-ahon.Lumapit ito sa kaniya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi bago umiling, "I don't know," sagot nito habang titig na titig sa mga mata niya.Para siyang yelo na unti-unting natutunaw sa mga titig nito.Nagpalitan sila ng titig habang unti-unting lumalapit ang mukha nito sa kaniya."Don't do this to me Connor or I won't be a
Third person point of view"Who is pregnant, Blake?" Sa kabila ng pamumutla at kaba na nararamdaman ay nilakasan niya ang loob niya at dahan-dahan niyang hinarap ang nagsalita.Tigagal siya at mas lalong kinabahan pagkakita sa nangungunang businessman sa bansa. Seryoso ang mukha nito maging ang mga mata bagay na nakadagdag sa kaba niya."Uncle," tawag ni Blake at naglakad palapit dito.This is Florence father? Magkakasunod siyang napalunok."May kasama ka pala hindi ko alam," sambit nito sa kaibigan niya habang seryosong nakatingin sa kaniya. Dahan-dahan siyang tumango dito bilang pag-galang, "sir," aniya.Tumango din ito at binalik na ang tingin sa kaibigan niya."So, who is pregnant?" Tanong nitong muli."Ah! Wala iyon tito, isa sa mga kakilala namin ang buntis at pinag-iisipan pa namin kung ano ang ireregalo namin sa kaniya," nakangisi na pagdadahilan ni Blake.Matagal na silang magkaibigan ni Blake pero hindi niya akalain na expert na ito sa pagsisinungaling."Ah, okay. Anyway l