Chapter 6

“What the fuck are you saying Veronica!?” Maxwell yelled, yet I watch them both argue as if I’m watching a drama.

Huminga ako ng malalim, pinigilan ko lumuha bagkus ay tumayo ako at walang ganang hinablot ang bag ko upang umalis doon.

“Evelyn!” he called out my name but that didn’t make me stop from walking away.

Derederetso at mabilis akong umalis sa lugar na ‘yon, pumara kaagad ako ng taxi bago pa man makalapit sa akin si Maxwell.

Pagkauwi sa bahay ay nagkulong ako sa kwarto, ngunit sunod-sunod na tawag ang natanggap ko sa cellphone dahilan para patayin ko ‘yon at ibaba sa kama.

‘Nakapanakit ba ako ng kapwa ko babae?’

Kinabukasan ay tinawag ako ni Jaidah, “Ate may lalake po kanina, co-worker mo daw po. Pinabibigay niya po,” sabi ni Jaidah habang inaabot sa akin ang isang paper bag.

Nanlaki ang mata ko nang silipin ko ‘yon ay ang pinaka-latest na cellphone ang nakita ko.

Bumalik ako sa kwarto at binuksan ‘yon, nang makita ko ang note ay nagsalubong ang kilay ko ng husto.

`Read my messages, did you destroy your phone from anger? At least let me explain.’

Umawang ang labi kong binuksan ang cellphone at nakita ko na hindi pa ‘yon nabubuksan dahil sealed pa.

Ibinalik ko ‘yon sa paper bag at tsaka ko itinabi, may trabaho pa ako. Wala akong oras makipag-away.

Pagkapasok ko sa Fiere Company ay secretary kaagad ni Maxwell ang lumapit sa akin, “Ms. Vion, pinatatawag po kayo ni Sir Maxwell.”

Ngumiwi ako at walang choice kundi pumunta sa opisina niya, pagkapasok ko ay napatayo laagad siya at sinalubong ako ng asul niyang mata.

“Mr. Fierez,” pormal na bungad ko na ikinangiwi ng labi niya.

Bahagya akong lumapit sa desk niya at hinarap siya hawak ang paper bag na binalak ko rin naman ibalik. Inilapag ko ‘yon sa harapan niya.

“Hindi ko po kailangan nito—”

“Elle,” sambit niya sa nickname ko dahilan para mangunot ang noo ko at salubungin ang asul niyang mata.

“Yes Mr. Fierez?”

“Please listen to me—”

“Wala naman pong malabo sa nangyari kahapon, naiintindihan ko yung girlfriend niyo,” labas sa ilong ko na sabi at deretso siyang tinignan.

“She’s not my girlfriend.” Lumapit siya sa akin ngunit matipid akong ngumiti at umatras.

“Then what Mr. Fierez? Maybe your fiance? Your wife?” I sarcastically asked which made him sigh.

“No—”

“Mr. Fierez, I think we’ve got to know each other already and I don’t think we can go further. I don’t wanna lose my job,” seryosong sabi ko pinuputol ang paliwanag niya.

Bumuntong hininga siya kasabay ng pagsalubong ng kilay, “Are you ending this without even listening to my explanation?” kalmado niyang sabi at naupo sa desk niya.

“Yes, Mr. Fierez—” huminga ako ng malalim, “I was embarassed last night, even my senior editor finds out about us. My company’s president wants to summon me at his office for detention.”

Lumamlam ang mata niya sa narinig, “I don’t want that,” mahinang sabi niya.

“I don’t wanna end this, at least not right now.” Sa sinabi niya ay nangunot ang noo ko.

“At least not right now?” hindi makapaniwalang kwestyon ko.

“Mm, we don’t have any relationship to end,” kalmadong sabi niya dahilan para mahina akong tumawa.

“T-That’s a bit mean, at least for me.” Pagtulad ko sa pamamaraan niya ng pananalita na ikinatigil niya.

“Elle—”

“Don’t call me by my nickname, I just findound out what’s the worst trait of the famous Maxwell Fierez,” nabahidan ng sama ng loob ang tono ko at sana ay hindi niya napansin ‘yon.

Boss ko siya at hindi makabubuti sa trabaho ko kung babastusin ko siya.

“Worst trait?” he cleared.

“Yeah, I should be going by now. I still have more important on my plate than this useless relationship— or to be clear, stage.” Umiwas tingin ako at sinimulan siyang talikuran ngunit inabot niya ang kamay ko at muli akong ihinarap sa kanya.

“Elle— at least don’t be so cruel on me?” nakikiusap niyang sabi kaya naman peke akong natawa.

“Are you asking me not to write about what happened last night? No offense,” I sarcastically said before removing his hands that’ were gripping on my hand.

“No, you don’t need to write anything about it.” Tumango siya at seryoso akong tinignan.

“I won’t, but don’t touch me. Mahirap na kung maubos mo ang pasensya ko, Maxwell,” nagtunog banta ‘yon at hindi siya makapaniwalang tinitigan ako.

“I like you, but that doesn’t mean I’ll be your mistress. It was a mistake of me to agree on your terms, I was easily swayed because of your damn eyes and I hate it. Don’t touch me again,” mariing sabi ko at iniiwas sa kanya ang tingin.

`Mas maayos na rin na dito at ganito ko tapusin ang ano manh meron kami’