Chapter 4

Si Blaine? Anong nangyari at bakit siya nandito?

Lumingon ako kay Khael na nakikipag-usap pa rin sa doktor. Agad na bumalatay ang sakit sa dibdib ko nang makita kung gaano siya nag-aalala para sa babae. Magkasalubong ang mga kilay niya habang nakikinig sa mga sinasabi ng doktor, pero kita sa mata niya ang labis na pag-aalala, bagay na hindi ko man lang nakita sa buong pagsasama namin sa iisang bubong.

Nang matapos silang mag-usap, lumapit din siya sa pwesto ko para sumilip sa pinto. 

“What happened to her?” I couldn’t help but ask. Kahit pa siya ang karibal ko sa pagmamahal ni Mikhael, kahit papaano ay may pag-aalala rin akong nararamdaman para sa kalagayan niya.

“She’s… sick,” sagot niya, dahilan para mapatingala ako sa kanya nang may gulat na tingin. “She’s currently taking medications.”

“Kaya ba siya bumalik ng bansa?”

Khael nodded, the look of sadness, worry and pain dancing in his eyes. Saglit kaming natahimik, parehong nakaharap sa pinto ng emergency room. Maya-maya pa, bigla akong hinarap ni Khael sabay buntong-hininga.

“Francesca,” he called, so I quickly faced him. “I’m gonna be a total asshole for asking this favor…”

“Hmm?”

“...but would you please stay with Blaine for a while? Kailangan kong bumili ng makakain niya. She hasn’t eaten.”

Para akong sinampal sa mukha, saka binuhusan ng isang timbang tubig at hinubaran at pinagtawanan ng maraming tao. He really is an asshole for asking that, but I love him so bad that I just nodded my head. Pagkaalis niya ay pumasok ako sa loob ng kwarto at bumuntong-hininga. Kung nandito lamang si Mindy ay paniguradong pinagsasampal na niya ako dahil sa kabaliwan ko. I neared the bed and stared at Blaine’s sleeping face.

Wala man lang nagbago sa mukha niya. Kung gaano siya kaganda noong mga highschool kami, ganoon pa rin hanggang ngayon. Kaya hindi nakapagtataka na isa siya sa mga popular noon sa school namin. Palagi ring pambato ng school sa mga pageants at competitions. Kaya siguro siya nagustuhan ni Mikhael noon pa man. She’s the epitome of beauty, samantalang ako ay isang simpleng estudyante lang. Ang maipagmamalaki ko lang noon ay consistent dean’s lister ako.

But still isn’t enough to win Khael’s attention.

“Francesca?” Gulat akong napalingon kay Blaine nang marinig ko siyang magsalita. Nakatingin na siya ngayon sa akin, ang mga mata ay malamlam at mga labi ay namumutla. “Why are you here?” nagtataka niyang tanong saka hinila ang sarili paupo. Nataranta ako. Hindi ko alam kung tutulungan ko ba siya o titigan lang. May isang boses ang bumubulong na patayin ko raw ang makinang nakakonekta sa mga tubo na nakadikit sa kanya. Pero mas pinakinggan ko ang isa nang utusan ako nitong tulungan siya lalo pa’t halatang sobra siyang nasasaktan sa pagkilos.

She then stared at me. “Nasaan si Khael? Bakit ikaw ang nandito?” tanong niya.

Napatitig lang ako sa mga palad niyang namumula. “He went out to get some food… for you.”

“Pinagbantay ka ba niya sa akin?” gulat niyang tanong kaya napabuntong-hininga na lang ako.

“Kapapasok ko lang din naman.” She just stared at me, as though she’s analyzing every part of my face. “What?”

“I didn’t want to ruin your marriage…”

“Nangyari na. Wala na tayong magagawa,” bulalas ko, bagaman hindi ko alam kung sa akin ba galing yon. Nitong mga nakaraang linggo ay wala akong ginawa kundi umiyak nang umiyak dahil sa sinapit ng marriage namin ni Khael, tapos ngayon ay nakatayo ako sa harap ng babaeng totoong nagmamay-ari sa puso niya habang ipinasasawalang-bahala ang lahat? Napagaling ko talagang magpanggap. Mindy would’ve been clapping and cheering right now.

“Hindi ko alam na ako pa rin pala ang mahal niya after all these years. I really thought na masaya na siya sa ‘yo,” she said softly, but I couldn’t help but feel a pang of pain. Sige, isampal mo pa sa akin na hindi ako ang mahal niya, Blaine. “I still love him, too, you know?”

Nag-angat ako ng tingin sa kanya. May maliit na ngiti sa mga labi niya na nakapagpainis sa akin, pero hindi na ako nagsalita. Nanatili na lamang akong tahimik hanggang sa makabalik si Khael. He bought food for me, too, pero alam kong ginagawa niya lang ‘yon bilang panukli sa pabor na ginawa ko. The old him wouldn’t even acknowledge my presence for sure, so I shook my head and refused to take the food. Nagpaalam na rin akong uuwi na at paglabas ng ospital ay saka bumuhos ang mga luha ko.

The way Mikhael cared for Blaine, the way he caressed her arm, help her eat and talk to her about his day, ni hindi ko man lang naranasan mula sa kanya. And now I even got to witness it with my own eyes. Napakalaking sampal talaga sa buong pagkatao ko.

I hailed a cab and went to Mindy’s place. Pagbukas pa lang niya ng pinto, bumalatay agad ang gulat sa mukha niya ng makita akong luhaan. Her face contorted in anger, then pity, then pain. She opened her arms and I came running for an embrace.

Ikinwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari and we both cried our hearts content. 

I spent two days at Mindy’s place because she refused to send me home. Ayaw niya raw akong mapag-isa dahil baka kung anong gawin ko sa sarili ko. She also took care of me and cooked for me dahil siya na raw muna ang magsisilbing asawa ko. Which made me think, bakit ba hindi na lang siya ang pinakasalan ko? It sounds absurd it’s making me wanna laugh my ass off ‘til I cry.

On my third day at Mindy’s, nag-request akong magluto siya ng lasagna dahil paborito ko ang luto niya no’n. Nagkaroon din ako ng lakas ng loob na tumahan at bumaba ng condo para bumili ng smoothie. Bumili rin ako ng maraming chips dahil nag-aaya si Mindy na mag-movie marathon.

Pagbalik ko sa condo bitbit ang napakaraming plastic bags ng mga pinamili ko, kalat sa buong kusina ang amoy ng lasagna na nasa oven. But instead of smelling good as it always does, sobrang sama ng amoy no’n para sa akin. “Mindy!” I called out, then took the pan out of the oven. I checked if it was burning, but it isn’t even cook yet. 

“Oh?” Mindy came out of the bathroom. “Ay bakit mo inilabas? Kakalagay ko lang nyan!”

I gagged when the strong smell hit my nostrils. “Anong nilagay mo rito? Ang baho!”

“Hoy, ikaw ang nag-request niyan, bruha ka. Tsaka same recipe lang naman no’ng paborito mo, ah! Baho ka d’yan. Mama mo mabaho. Ay, sorry po, tita.” She took the pan out of my grasp and put it back to the oven. 

Pero hindi ko talaga kinakaya ang amoy. Suddenly, I just found myself vomiting my insides out in the bathroom. 

“Ew, ang dugyot, France!” Mindy shrieked, but still gathered my hair and massaged my back nonetheless. When I thought I was finished, dahan-dahan akong tumayo. But then the smell of my own puke made me puke again. “Ano bang nangyayari sa ‘yo, ate girl? Noong nakaraan ka pa suka nang suka, ah?”

When I heard those words from Mindy, mabilis na nanlaki ang mga mata ko. Realization seemed to have fallen straight on top of my head. “Oh, my God…” I blurted out then slowly stood up to rinse my mouth in the sink. “Oh, my God…” paulit-ulit kong sabi habang naiiyak na.

“Ano?! Bakit?!” Mindy kept pacing around and following my every move. 

“Oh, my God… Mindy,” I bit my nails and tried to think. 

“Ano?!”

“Mindy, buntis ata ako…” nanlalaki ang mga mata kong sabi. Mindy’s eyes widened too, then she started screaming delightfully. Pero maya-mayalang ay natigil siya at hinampas ako sa braso. 

“Buntis? Tanga, virgin ka! Ang OA nito.”

I shook my head and pressed both of my palms in my face. “No, Mindy! Listen, Khael and I had sex. Bago niya ako iwan more than a month ago, nag… sex kami.”

Mindy’s eyes widened, this time, wider that it looked like her eyes would fall out of their sockets. Saglit kaming natahimik, pero kasunod no’n ay ang mas malalakas niya pang sigaw sa sobrang tuwa.