Chapter 42: Questioning Values

“I brought food, nag-aaral ka ba?” Tanong ni Yeon matapos sulyapan ang sala ko na maraming libro.

“Yeah,” matipid na sagot ko at bumalik sa pagkakaupo, naupo siya sa single sofa at nilabas ang food.

“How’s your grades?” Ngumuso ako sa tanong niya.

“Okay pa naman.”

“Siguro.”

“Okay.” Matipid niyang sagot at inabutan ako ng pagkain, maya-maya ay napansin niya na nahihirapan ako dahilan para maupo siya sa tabi ko at ituro lahat ng hindi ko maunawaan.

Sa totoo lang napapadali niya lahat ng mahirap dahil sa pagtuturo niya, “Yeon, paano ‘to?” Tanong ko at inabot sa kaniya ang notebook.

Natigil siya sa pag-gamit ng cellphone at kinuha ‘yon, “Get in here.” He tapped the space beside him kung kaya’t lumapit ako.

Itinuro niya ‘yon na naintindihan ko naman, inabot kami nang siyam-siyam para lang sa iisang math subject.

Madilim na talaga sa labas nang matapos ko maunawaan lahat, “Kaya pa?” Tanong niya.

“Kaya pa,” natatawang sabi ko. Pinanood ko naman siyang alisin ang salamin n