"K-Kailangan pa ba nating sumakay ng kabayo sa pupuntahan natin?" May halong takot sa boses na baling niya kay Leandro. Tiningnan niya ang kabayo nitong si Thunder, hindi pa rin niya maiwasan ang kabahan sa tuwing iniisip na sasakay siya rito. Pakiramdam niya kasi mabigat ang loob ng naturang hayop sa kanya.Leandro darted his eyes on her with amused smile. Alam niyang nakikita nito sa kanyang mukha ang takot."You don't need to be afraid of him sweetheart, mabait itong si Thunder." Sabi nito, pagkunwa'y sumampa na sa likod ng kabayo nito. "Come.."Nang iabot nito ang kamay sa kanya ay napasimangot siya. "I don't think so na mabait siya Leandro." Sabi niya na nakatingin sa mukha ng kabayo. He is looking at her with sharp eyes. Hindi tuloy niya napigilang maalala ang gabing kung saan sila unang nagkakilala ni Leandro. That night he also looked at her with dark and sharp eyes. Tulad na tulad ni Thunder ngayon.A smile rose at the corner of her mouth with that memory. "What's so funn
Halos paliparin niya ang minamaneho niyang sasakyan papasok sa bahagi ng koprasan. Nasa dulong bahagi pa ang talon. At kailangan niyang makarating agad doon. She maneuver the car as fast as it could. Wala na siyang pakialam sa lubak-lubak at makipot na daan. Nang marinig niya ang sinabi ng trabahador kanina ay hindi na siya nag-aksaya ng minuto. Natatarantang tinungo niya ang garahe at minaneho ang unang sasakyang nakita niya doon.Habang umaalis dinig niya pa ang tawag sa kanya ni Yaya Sela at Mang Nestor, pero hindi na siya tumigil pa. She need to get at the falls before it's too late. Ano ba kasi ang pumasok sa kukote ng kuya niya at pumunta ito doon? Alam naman nito na teritoryo iyon ni Leandro, for heaven's sake! Habang papunta doon ay nagdasal na siguro niya sa lahat ng mga santong kilala niya. She prayed hard that nothing bad happened either to the two of them. She hold at the steering wheel tightly. Kita niya ang panginginig ng kanyang kamay habang nakahawak doon at ramda
Mariin siyang napalunok habang minamasdan ang loob ng kubo. Tulad sa kwarto doon sa mansyon kung saan siya nadatnan ni Leandro ay may nakita rin siyang mga paintings na nakakalat doon sa loob. Ibat-ibang mga paintings. Meron doon painting ng talon, ng isang paru-parong nakadapo sa isang bulaklak, ng isang langit na kulay kahel na may papalubog na araw, at ng isang kagubatan na kung saan tagos ang sinag ng araw. Pero hindi ang mga iyon ang nakaagaw ng kanyang pansin, kundi ang painting ng isang lalake na nakangiti habang nakaupo sa isang malaking bato na pamilyar sa kanya. Ito yung malaking bato doon sa ibaba ng talon. At ang lalakeng iyon ay walang iba kundi ang kuya Will niya. Ipinagtaka niya kung bakit may painting doon ang kapatid. Ngunit nasagot ang lahat ng iyon ng makita niya ang isang punit na larawan. Yumuko siya at unti-unti iyon pinulot. At napatutop siya ng bibig ng mabuklat niya iyon. Again, it was a photo of her brother, pero ang ikina-gimbal niya ay ng makita kung si
Tiim ang mga labi nang ibinaba ni Ciel ang kanyang cellphone. Kakausap niya lang sa ate Beth niya, at hinahanap raw siya ng kanyang kuya Will sa ospital. It's been three days since the incident, pero hindi pa siya nakakabalik muli sa ospital. Matapos ang mga nalaman niya, parang hindi niya pa ito kayang harapin. Isa pa, sa ngayon mas mahalaga sa kanya ang malaman kung nasaan si Leandro.Hindi niya pa ito nakakausap, dahil hanggang sa mga sandaling ito ay hindi pa rin ito umuuwi. Wala ni isa sa kanila ang may ideya kung nasaan ito. She's been calling him since that day he disappeared, but he was out of reach. She also send messages, pero ni isa, wala itong nireplyan. Ni hindi marahil nito iyon binasa."Hayaan muna natin siyang mapag-isa, baka gusto muna niyang makapag-isip-isip." Iyon ang sabi sa kanya ni Yaya Sela. Pero mas lalo lang iyon nagbigay ng takot sa kanya. Leandro slowly opened his self to her, pati na rin ang nararamdaman nito, pero dahil sa nabuksan muli ang mapait na n
She saw her ate Beth on the back, nakaupo sa bench sa ilalim ng punong talisay. Lihim nitong pinahid ang luha ng maramdamang hindi na ito nag-iisa.Bahagya itong bumaling saka pilit na ngumiti. "Tapos na bang maghanda ang kuya Will mo?"Marahan lang siyang tumango. "Nakausap ko na ang mga pulis. Sabi nila pwede munang umuwi si Will dahil hindi pa man pormal naisasampa ni Leandro ang kaso laban sa kanya. M-May balita ka na ba sa kanya?" Muli, umiling siya. "Hindi pa siya nakakauwi. Wala rin kaming alam kung nasaan siya ngayon. Maybe he's somewhere mending his painful heart." Mapait niyang sabi. "I-Im sorry for not telling you about Celine Ciel. Ginusto kong sabihin sayo ang tungkol sa kanya una pa lang. But it was so hard telling you. Isa pa, wala rin akong masyadong alam sa nakaraan nilang tatlo. Will didn't tell me about her either, narinig ko lang sa mga usap-usapan ng mga taga rito ang tungkol sa kanila.""I understand you ate Beth, alam ko na hindi madali para sayo ang sabihi
"C-Ciel anong nangyari sayo?" Nanlalaki ang mga mata na tanong ng ate Beth niya ng pagbuksan siya ng pinto. She was wet all over, nangingikig rin sa lamig ang kanyang katawan. Matapos ang pag-uusap nila ni Leandro kanina ay wala sa sarili niyang minaneho ang kanyang sasakyan. Hindi na niya namalayan na napalayo siya ng husto. She drove for almost two hours and found herself at the seashore of Buenavista. Ang karatig bayan ng San Isidro.She was really out of herself. Hindi kayang tanggapin ng puso niya na maghihiwalay sila ni Leandro. It was tearing her apart. Hindi pa nga sila nagsisimula, heto at gusto na nitong tapusin. She remained at the seashore sitting on the bench for a time she didn't even remember. Kahit noong umulan ay hindi niya ininda. Gusto niyang ibuhos ang lahat ng sakit at ang mga luha niya kasabay ng ulan. But then, it didn't go away. The pain is so deep that no matter how hard she cried her heart out, hindi pa rin iyon nawala. Ganoon niya kamahal si Leandro."P
--Beth--Mahina niyang isinarado ang pinto ng lumabas siya mula sa kwarto ng hipag. Nakatulugan na nito ang pag-iyak. She was obviously tired and in so much pain, pero wala man lang siyang nagawa para tulungan itong maibsan kahit konti ang sakit. She can't even gave her comfort or advice dahil sa sarili niya mismo ay hindi niya magawa. Parehas lang din ang kanilang pinagdadaanan, parehas lang silang nasasaktan ng mga sandaling iyon. "A-Anong sinabi ni Ciel? May ginawa ba sa kanya si Leandro?" Napabaling siya sa boses na iyon ng asawa. Hindi pa pala ito bumabalik sa kanilang kwarto. Malamig niya itong tiningnan. "Leandro has file for an annulment.""Eh di mabuti, mawawala na sa landas natin ang hayop na iyon!" Matigas nitong sagot.Sarkastikong siyang napalatak. "Nagbubulag-bulagan ka ba? Hindi mo ba alam kung gaano nasasaktan si Cielo ngayon?""Malalampasan niya rin ito. Balang araw magpapasalamat siyang naghiwalay sila. Hindi Ang hayop na iyon ang lalakeng nararapat para sa kanya
Madilim na ang paligid ng muli siyang magmulat ng mga mata. Ang mukha ng hipag ang kanyang unang nasilayan. Bagama't manaka-naka'y nagigising siya kanina, muli rin siyang hinihila ng antok pabalik sa karimlan. Napakasama ng pakiramdam niya kanina. "Kumusta na ang pakiramdam mo Ciel?" Agad na tanong ng ate Beth niya saka sinalat ang kanyang noo. Isang maginhawang hininga ang pinakawalan nito ng maramdamang hindi na siya gaanong mainit."Thanks God." Sambit nito. "Nagdedeliryo ka sa lagnat kanina." Isang nanghihinang ngiti ang sumilay sa kanya mga labi. Suddenly her chest tightened at the concern she heard in her voice. Ganoon din sa mga mata nito.They are not that close, dahil minsan lang naman siya kung umuwi rito noon, pero higit pa sa isang kapatid o matalik na kaibigan ang ginawa nitong pag-alaga sa kanya. She look at her, partikular sa maumbok nitong sinapupunan. Tila hirap na itong magkikilos sa laki ng tiyan nito, but she still take care of her. Namuo ang luha sa gilid ng