"Kaya mo ba?" tanong ni Irish."Bakit hindi?" Naluluha pa ring sagot ni Daniel.Lalong lumakas ang hikbi ni Irish sa sagot niya. Iyon ay kung sagot na maituturing ang isa ring tanong."Ikaw, kaya mo rin, di ba?" muling tanong ni Daniel."Sobrang sakit lang, Daniel. Kagabi mo lang sinabing mahal mo ako ta's ngayon, bumibitaw ka na! Bakit mo pa sinabi iyon kung di mo din naman pala kayang panindigan?""Puwede ko bang gamitin muli yung kinaayawan mong sagot ko?""Yung alin? Yung "I'm sorry" mo? Huwag na, kasi alam mong sobrang sakit ng ginawa mo sa akin. Sana hinayaan na lang ninyo akong mamatay nang nalunod ako sa ilog kung ganito rin lang naman pala ang gagawin mo sa akin."Sasagot palang sana si Daniel nang tumunog ang cellphone ni Irish.Huminga muna si Irish ng malalim. Number lang ang nag-appear sa screen ng phone niya. Kinansel na muna niya iyon.Hanggang sa may nagtext."Ako to, si Kurt. Alam kong ngayon ka babalik ng Manila. Please answer my call."Magrereply pa lang sana siya n
"Paano na lang kaya ako kung wala kang lagi dumadamay sa akin? Siguro hindi ko na kakayanin ang lahat."Hindi na sumagot si Christian. Pinunasan niya ang luha ng bestfriend saka niya hinawakan ang baba nito at tumingin sa mga mata ni Irish."Okey ka ka ha! Huwag ka nang umiyak!"Tumango lang si Irish.Nagbukas si Christian ng isang tupig at isinubo niya iyon sa maluha-luhang si Irish."Ginagawa mo pa akong bata. Akin na nga 'yan." Kinuha niya ang tupig sa kamay ni Christian at sabay na silang kumain."Bok, ako na diyan, bumalik ka na sa tabi ni Janna." Seryosong tinuran ni Daniel nang maabutan niyang nakasandal si Irish sa balikat ni Christian."Christian, stay here with me, and you, please stay away from us!" Hinawakan ni Irish ang braso ng ni Christian. “Ikaw na lang ang bumalik sa tabi ni Janna.”"Hindi puwede ang gusto mo. Paano kung may mangyari sa'yo? Isa pa, hindi pa nakakapagsimula si Christian sa trabaho niya bilang PSG kaya kung may mangyari sa'yo, sa akin ang balik no'n at
"Irish, alam mo bang ayaw kong mawala ka rin sa akin? Mahalaga ka na sa akin kaya hindi ko alam kung paano kita mapanatili sa buhay ko. Kung ayaw mong maging kaibigan ako, sa paanong paraan pa kita mapapanatili sa buhay ko? Sa ngayon, iyon lang ang kaya kong maibigay dahil nga nandiyan na si Janna. Marami tayong mga bagay na dapat isaalang-ala."Huminga nang malalim si Irish. Nagsalita siya ngunit hindi na niya binuksan pa ang mga mata. "Alam mo ba kung bakit ayaw kong maging magkaibigan tayo? Kasi paano naman ako makakamove-on kung lagi kitang nakikita at nakakasama bilang bodyguard o kaibigan ko. Mas gugustuhin ko pang tuluyan ka munang mawala hanggang sa makalimutan ko yung nararamdaman ko sa'yo kaysa yung kaibigan kita at araw-araw ko namang sinasaktan ang sarili ko dahil hindi ka magiging akin.""Paano kung kahit magkaibigan tayo at may ganu'n pa rin. Papayag ka ba?" desperadong tanong. Huli na nang gusto niyang bawiin."Anong ganun pa rin?"Kailangan ba niyang subukan ang idea n
"Anong kondisyon, Ma’am?""Stop addressing me, Ma’am. Gusto ko kasing mapanatili natin yung pagiging bestfriend natin sa probinsiya. Yung ikaw at ako na di kumikilala sa pagkasino. Walang gap, walang estado sa lipunan. Iyon ay kung tayo lang at walang nakaharap sa atin na dignitaries. Well, hindi iyon para sa akin kundi para na din sa part mo. Baka kasi mapagsabihan ka ng commanding officer mo kung marinig nilang tinatawag mo lang ako by my first name. Okey lang ba sa'yo 'yun?""Ok lang ho ba?“Oo nga.”“Sige, kung okey lang sa inyo. Salamat ha!" itinaas niya ang kaniyang palad para makipagkamay."Great!" Hindi tinanggap ni Irish ang palad ni Christian ngunit niyakap niya ang bestfriend ng mahigpit na mahigpit."Thank you for saving my life! Thanks for always being there lalo na nang mga sandaling pakiramdam ko hindi ko na kaya." Mahina ang pagkakasabi no'n pero madamdamin. "I want you to report the soonest kaya sasabihin ko kaagad kay Dad ito, okey?"Pagkatapos niyang tinapik ang bal
"Pakipunasan nga ang likod ko?"Huminga ng malalim si Daniel. Lumapit at kinuha niya ang bimpo sa kamay ng President’s Princess. Sandaling nagkatitigan sila sa salamin."What?" tumaas ang kilay ni Irish."Anong what?""Bakit ganyan ka makatingin?""Wala lang, naisip ko lang kung babalik ka na sa dating ikaw?""Nakilala mo na yung tunay na ako, Daniel, ang nakikita mong ako ngayon at yung noon bago tayo pumunta sa probinsiya, iyon yung pinili kong maging ako para mas kayanin yung mga dumadating na sakit, na pagkabigo.""Why?"Lumunok si Irish.Huminga ng malalim."Para tapatan ang mga kagaya mo!""Ipagpapalit mo na ba ako kay Kurt?""Bakit ko kailangang palitan ang di naman talaga naging akin? Wala akong papalitan Daniel. Pinatutunayan ko lang sa'yo na ang basura sa paningin mo, ginto sa iba. Nasa malambot ka nang kama, pinili mo pa ring humiga sa sahig."Huminto ang pagpupunas niya sa likod ni Irish. Humawak siya sa magkabilang baywang saka siya ito tinignan sa malaking salamin."May
Nang maihatid nila si Irish sa Malakanyang ay kitang-kita ni Daniel ang mabilis at patagong paghalik ni Kurt sa labi ni Irish. Noon ay hindi na siya nakadiskarte para pigilan pa iyon. May kung ano siyang naramdaman inis. Hindi na niya nagugustuhan ang nangyayari. Kailangan niyang gumawa ng paraan para matigil na ang lahat ng ito. Ngunit paano? Mukhang nahihirapan na siyang mapaamo pa si Irish. Bumabalik na ito sa dating mataas nitong estado.Pagpasok ni Irish sa Malakanyang ay ang Mommy lang niya ang noon ay masayang sumalubong sa kaniya. Niyakap siya nito nang mahigpit na mahigpit. Noon lang niya naramdaman ang saya na makitang muli ang Mommy niya. Parang ang lahat ng pinagdaanan niyang pangungulila sa baryo ay tuluyang napawi sa pagkasabik na ipinakita ng isang ina sa katulad niyang nawalay ng isang buwan. Katulad ng kaniyang inaasahan wala na naman ang Daddy niya to welcome her. Nasa labas ng bansa ang Daddy niya para sa Asean Summit at mamayang madaling araw pa o bukas ng umaga pa
Huminga ng malalim si Daniel. Kung magiging Bodyguard siya ni Irish, mas mababantayan niya ito. Magagawan niya pa ng paraan na ilayo ito kay Kurt."Okey lang sir. Sa ngayon, kailangan pa ng bagong PSG ni Ma’am Irish ang training."Lihim na natuwa si Irish. Hindi pa siya tapos kay Daniel. Nakakakita pa kasi siya ng pag-asa at habang naroon pa ang pag-asang iyon, gusto pa niyang ilaban ang kaniyang nararamdaman. Si Daniel din naman ay urong sulong pa. Naiintindihan naman niya ito kung nalilito pa. Hangga't hindi pa naman siya kasal kay Janna, may pag-asa pang sila ang magkakatuluyan at kung bibitaw siya ngayon, ibig sabihin ay isinusuko na niya ang kaniyang pagmamahal. Alam niya kung kailan sumuko at kung kailan niya ilalaban ang huling baraha. Sa ngayon, kainitan pa ng laban. Di pa siya handang maglet-go."Ano, Dad? Okey na ba?""Yes but in one condition.""I knew it, kapag nanghingi ako, laging may kapalit. What is that condition, Dad?""Stay here with us and cancel your plan to stay
"Dave, i think it's time for us to...""It's time for us to break-up!" Malinaw ang sinabing iyon ni Irish.Nanlaki ang mga mata ni Dave.Ngunit hindi na narinig ni Daniel pa iyon, hinila niya kasi agad si Daniel mula sa pagkakaupo nito kaya nagulat din si Irish sa mabilis na ginawang iyon ni Daniel. Iniharang ni Daniel ang katawan niya kay Irish."Anong ginagawa mo!" bulong ni Irish."May nakita akong pulang laser na tumama sa mismong dibdib mo. Kailangan na nating umalis dahil baka may nagtatangka sa buhay mo dito Ma’am!" tuloy ang pagdadrama niya. Ang mahalaga noon ay hindi matuloy si Irish sa pagproprose kay Dave."Laser? Nasaan?" Hindi magawang matakot ni Irish sa sinabing iyon ni Daniel. Halata kasi talaga sa mukha nito ang pagsisinungaling.Napakamot si Daniel."Basta. Nakita ko kanina!"Tumayo si Dave na namumula ang mukha sa galit. Hinawakan nito ang basong may lamang juice. Tumitig siya sa noon nakatayong si Irish sa likod ni Daniel. Walang balak si Daniel na iharap pa si Iri