Feleona's POV
.
"Okay, I'm okay with this." Engr Glenn nodded and signed the papers.
"Thank you, Engr," I responded with a smile.
I arrived on time. Thank goodness.
Akala ko mahuhuli kami dahil pinahinto ang kotse ng pulis kanina at hiningi ang lisensya ng driver ko. Mabuti na lang at inayos niya ang seatbelt ko dahil kung hindi ay tiyak penalty ito.
Iniwan ko rin siya sa labas dahil pakiramdam ko late na ako. Pero laking tuwa ko dahil sabay lang din lahat kami.
"Let's get them to serve our lunch. Gutom na ako," tugon ni Engr Glenn. Inayos ko na ang lahat ng gamit ko.
"And I believe you will join us, Architect Tacadena?" si Marco Mondragon sa akin.
"Yes, Sir. I will. Gutom na din po ako," ngiti ko sa sarili.
Sumenyas si Marco sa isang staff na nakatayo sa gilid at agad nakuha ang instructions niya. Tumayo siyang bahagya at dinukot ang cellphone sa bulsa.
"I will get Gab to join us," si Engr Glenn sa kanya.
"Sure, Glenn." Tango ni Marco at tumalikod na muna siya patungo sa may malaking bintana. May tinawagan siya.
Napatitig na ako ngayon kay Engr Glenn na nakangiti. Pasimpling binuksan ko ang maliit na bag at kinuha ang cellphone ko. Binasa ko ang iilang mensahi ni Glory dahil inutusan ko siya na mag-book ng flight pa Maynila.
"Come over, bud. The meeting was over. Join us for lunch," tugon ni Engr Glenn sa kausap niya.
Nangunot ang noo ko nang mabasa ang mensahi ni Glory. Wala na raw available ang economy seat kaya ang business class na ang kinuha niya.
Nagtipa ako ng mensahi at okay na ako rito. Rinig ko agad ang pagbukas ng pinto rito, pero hindi ako lumingon kung sino ito. Ito na yata ang kaibigan ni Engr Glenn na si Gab.
"Good to see you again, bud," si Engr Glenn sa kanya.
Ramdam ko ang pagtayo niya at ang pag-kumusta sa kaibigan nito. Nakikita ko rin sa gilid ng mga mata ko ang senyas na ginawa ni Marco sa kanya. Amoy ko agad ang pabango niya at nahinto ang kamay ko sa pagtipa ng mensahi para kay Glory.
Napatingala ako at ang mukha niya agad na nakangiti ang nagpabilis ng tibok sa puso ko.
"By the way, this is our Architect Engineer, Feleona Maelyn Tacadena," pagpakilala ni Engr Glenn sa akin sa kanya.
"And this is Gabriel Montanari, a good friend of ours," pagpatuloy niya.
I was left in astonishment when our eyes met. . . So, Gabriel Montanari was the name.
"Nice to meet you, Engr." Lahad nang kamay niya at tulala akong nakatitig nito. Hindi ko alam kung tatangapin ko ba. Pero wala na akong choice, kaya tumayo ako at nakangiting kinamusta siya.
"Did you say you drive someone here?" tanong ni Engr Glenn sa kanya.
"Yes, I did." He formally responded and sat down beside me.
Nauna pa siyang naupo kaysa sa akin at agad lang din akong naupo pabalik. Tumikhim ako at inayos ang buhok ko. Sekreto ang ginawa kong pagtitig kay Engr Glenn na ngayon ay naghihintay sa tamang sagot niya.
"I drop Architect Tacadena here." He casually speaks and smiles at me.
Tumaas bahagya ang kilay ni Engr Glenn at ngayon ay nakatitig na sa akin.
"Do you know each other? Oh, my bad. I forgot that you work at the building firm, bud." Bahagyang tawa niya habang iniinom ang tubig. Nakatitig ang mga mata niya sa uniporming suot ni Gabriel.
"It's my second day at work. And thank you for giving me a job," kindat ni Gabriel sa kanya.
"Kay Marco ka magpasalamat. Hindi ako ang may-ari ng building," kantyaw na tugon niya, at sabay kaming tatlo na nakatitig kay Marco.
Okay, I get it, familiar friends. And like anybody else, the Mondragons always got the wicked friends on the list.
Anong klaseng tao kaya itong si Gabriel? Isip ko.
The food was served, and we started. But before that, Gabriel was a gentleman when he first put a slice of meat on my plate. He even added a few vegetables and mashed creamy potatoes.
"Thank you," I responded but didn't give him a stare.
Engr Glenn cleared his throat, and I bet the two are staring at each other.
Pakialam ko! Wala akong pakialam sa mga lalaking ito.
"Close na ba kayo?" si Engr Glenn sa amin.
"No, were not," agad na sagot ko. Walang ekspresyon sa mukha ko ngayon. Ngumiti lang din si Marco at patuloy sa pagkain.
"We only met, bud. I don't think Architect Tacadena will put her trust in a stranger like me," si Gabriel sa tabi ko.
"I see. . . Well, you can trust him, Feleona. I put my name in the line," tugon ni Engr Glenn, at nawala ang formality sa pangalan ko.
Ngumiti ako. Kilala ko na ang isang Glenn Mondragon pagdating sa trabaho at sa mga kaibigan niya.
And right now, he's talking to me as a friend, not an employee.
"Do I have a choice?" I responded while chewing my food.
"You don't have a choice." Singit ni Marco at mabilis niyang pinunasan ang bibig gamit ang tissue.
"You don't have a choice but to trust this idiot," ngisi niya. Napailing lang din ako.
I heard Gabriel's repeatedly clearing his throat like a portion of food was stuck between his throat. Ininom din agad niya ang tubig.
Natawa lang din si Glenn at napailing si Marco.
I will no longer call Glenn an Engr if he will take off the formality between us. Dahil tapos na ang oras ng trabaho at nasa hapag kainan na kami ay alam kong nagbabago na ang trato ni Glenn sa akin.
"Hirap ka sigurong pagkatiwalan, bro?" kantyaw ni Glenn sa kanya.
"Security guard iyan, Feleona. Secure na secure ang bawat araw mo sa kanya," pagpatuloy na kantyaw niya.
Tumango ako at lihim ang ngiti sa sarili. Naalala ko lang ang gabing nagpakahero siya sa akin at iniligtas niya ako sa mga adik na iyon.
"Oo, alam ko. Bagay na bagay sa kanya ang propesyon niya," tipid na ngisi ko at tumitig na ako ngayon kay Gabriel.
"Salamat nga pala sa pag-sagip sa akin nang gabing iyon. Pasensya na. . . Natagalan ang pasasalamat ko sa' yo. Hindi kasi kita nakilala," pagsisinungaling ko. Nakilala ko naman agad siya, pero hindi ko makuhang magpasalamat sa kanya.
"That's fine. Any man will do the same." He expressed himself with a smirk.
"So, something happened? Ano?" si Marco sa amin.
Since nasa harapan siya ng parte ng mesa at nagsisilbing head ay mabilis niyang nabasa ang kilos ni Gabriel sa kanang kamay niya.
"Well, I think that was almost two o'clock in the morning and - "
"It was nothing," I said and cut off Gabriel.
Nahinto silang tatlo at ang mga mata nila ay nasa akin na ngayon. Napaigting ang panga ni Gabriel habang seryoso ang titig sa akin. Umiwas din agad siya at bahagya ang ginawang pag-ngisi sa sarili.
"Yes, that was nothing. Luckily, I was there, or else there will be no Miss Feleona Maelyn Tacadena Cost -- Este, Architect Tacadena here joining us for lunch," agad na bawi niya.
"I see. . . Was it confidential? Is it? Huwag na tayong makialam, Marco." Kindat ni Glenn kay Marco. Ngumisi lang din silang pareho.
Matigas ang paglunok na ginawa ko sa karne, at kahit hindi ko pa nanguya ito nang tudo ay kailangan ko ng lunokin ito.
"Taga saan ka ba, Gabriel? Akala ko kasi pulis ka?" Sabay inom ko sa tubig.
I need to change the topic because I don't want to talk about that incident anymore. After a year, it was the first time for me to get out. But I was unlucky that night and was also lucky because of Gabriel.
Siguro kung hindi siya dumating ay nasa diyaryo na ang mukha ko at ewan ko na lang kung buhay pa o patay na ako.
"I'm from here, taga Tondo ako," sagot niyang hindi nakatitig sa akin.
"Tondo? Taga Tondo ka? Pero englisero ka kung magsalita?" Ngiwi ko sa sarili. Bahagyang nabilaukan si Glenn at ininom agad ang tubig niya. Napailing ulit si Marco at pinunasan na ang labi nito.
"Ano ba sa tingin mo? Hindi lahat ng nakatira sa Tondo ay asal aso, Fel. We have a heart too. We are human beings. Aren't we, Glenn?" Titig niya kay Glenn at bahagyang tumango si Glenn sa kanya.
"That's true. I was born in Tondo too, Fel, and was raised in Colon Cebu." Kindat niya sa akin.
Parang sampal sa mukha ko ang nabitawan kong salita. Hindi ko naman sinasadya ito at hindi ko ugali ang ganito. Lumaki rin naman akong malayo sa pamilya ko at alam ito nina Glenn at Marco.
They know part of who I am because of Siobeh's beloved husband, Diego De Luna, their beloved buddy.
"I'm sorry. . . my bad." I looked at them and twisted my mouth when my eyes met Gabriel's stare. He chuckled and shook his head.
Hindi na rin siya nagsalita at iniba na ni Marco ang topic. Tungkol na naman sa negosyo ito.
Nang matapos ay naunang umalis si Marco at sumunod naman si Glenn. I was back talking formally with him and we will catch up again for the following meeting.
Nakalimutan ko pansamantala si Gabriel dahil sa mensahi ni Raquel. Kumulo ang dugo ko dahil may binago siya sa plano. Kaya nang humakbang ako sa kotse ay nahinto lang din ako nang pinagbuksan ako ni Gabriel at nakangiti siyang nakatitig sa akin.
"Okay, na ako. I will drive myself. I have to go somewhere," tingalang tugon ko.
Matipuno ang pangangatawan ni Gabriel at matangkad siya. Hindi man siya kasing tangkad ni Marco ay may kakaibang hulma ang katawan niya.
His muscles are evident. They are intact with more than six packs, I believe. I noticed it from the first time he caught my attention.
I'm an observer when it comes to a man's body, and with how Gabriel's body builds, I know he's not a mere security guard but more than that.
Naalala ko ang katawan ni Diego sa kanya pero mas pormal ang tayo ni Gabriel.
"I don't have my wallet with me, Architect. But if it's okay with you. Can you lend me some money for a fare?" Lahad ng kamay niya.
Sandaling napatitig ako sa palad niya at napansin ko agad ang maliit na tatoo sa palapulsuhan na bahagi. It's a star sign with significant little stars above the big one. May maliit din na hugis sa gilid at may letra na kakaiba ito.
Somehow, that sign signifies something, and I forget where I saw them.
Nang mapansin niya na nagtagal ang titig ko sa bandang ito at agad niyang inalis ang kamay at ipinasko sa bulsa ito.
"Ah, okay. . . Hang on," tugon ko at kinuha ang maliit na wallet ko sa bag na suot.
Maliban sa dalawang card ay wala akong pera at coins lang din ang natira. Kaya binigay ko na ang isang master card ko sa kanya.
"Use this. My pin code is my birthday, 0982."
Bahagyang kumunot ang noo niya at mailagay ko ito sa kamay niya.
"Do you trust me that much for you to offer this to me?" he formally said and looked at me seriously.
I smile and nod a little bit. "I guess so. You save my life, remember? Bayad utang ko sa' yo." Tugon ko at umikot na ako para makapasok sa pwesto.
Nang mapaandar ko ang sasakyan at nakaapak na ang paa ko sa accelerator ay agad na bumukas ang pinto sa passenger seat at mabilis ang pagpasok na ginawa niya. Naupo agad siya at sing bilis ng kidlat ang ginawang paglakay sa seatbelt niya.
"I will not accept it, Feleona, because I have other plans for that," pilyong ngiti niya. "Take me with you where ever you go. I will be your guard. Ano? Okay, ba?" Kumindat siya at napakurap ako.
Ba't nga ba ang gwapo ng gago. Isip ko.
.
C.M. LOUDEN
Thank you for reading :) Please share this story with your friends. And always vote with a gem. Muuawh!
Gabriel's POV . I couldn't be more stupid of what has come to my mind. I get it. I got her. I have my plans and making sure that I will finish this before the end of the year. May tatlong buwan pa ako, at maraming pang pagkakataon na makuha ko ang buong tiwala niya sa akin. I stood still a few meters from her. I thought we would go somewhere, and that includes her job. But no, we are not because here we are at this lonely, sad place where dead people lay at rest. I felt the pang inside my chest, and it still hurts. . . that childhood memory I have hidden for years still haunts me. "I'm sorry, Siobeh. . . muntik ko ng makalimutan." Tingala niya sa langit at alam ko na pinipigilan niya ang sariling maiyak. She placed the chocolate cake she picked from the cake shop on her grave. A name was written in golden letters. . . Cariena Siobeh Costellos. My jaw clenched and my hand fisted behind me. Hindi ko man lang nakuhang makita si Diego sa huling pagkakataon noon dahil sa trabaho ko.
Feleona's POV . "Rock, paper, scissor's, shoe! Yes! panalo ako!" Lundag ko sa sarili dahil natalo ko siya. "Ugh, I hate you," ikot ng mga mata niya. "And what do you want me to do?" "See that gwapo in the corner?" Turo ng kamay ko. Excited ako sa sarili dahil kanina ko pa pinagmamasdan ang gwapong lalaki na ito. Mag-isa lang siya at siguro mga isang dosenang babae na ang lumapit sa kanya, pero lahat sila ay inayawan niya. He seems mysterious. A typical behaviour of a man I like. Gusto ko ang mga hard to get na lalaki katulad niya. At hindi malinaw sa akin ang mukha niya ay naakit ako sa pangangatawan niya. "And? He looks pathetic," nguya niya ng bubblegum sa bibig. "No, he's preserve, Siobeh. Go get him. Get his number," ngisi ko at kumurap ang mga mata ko habang nagtitigan kami. "Really, Feleona Mae?! Type mo ang mga ganyan lalaki?" Sabay hawi sa mahabang kulot na buhok niya. Walang pigil ang pag-nguya niya sa bubble gum. "That's all you want me to do? To get his number and
Gabriel's POV . I saw her getting out, driving her car out. I was about to give her something and will introduce myself formally that I am her new neighbour. But I guess it's not the right time. I followed her discreetly and saw her getting inside the cinema with her friend, Elsa. I purchased a ticket for the same movie and went inside. I was sitting behind her. It was a little dark, but I could see her. The woman beside me purposely spills her drink, wetting my pants. She flirted earlier with me, but I ignored her because my attention was on Feleona. I was not interested. Tumayo siya at lumabas kaya sumunod ako. Pero bago paman ito ay humingi nang paumanhin ang babae sa tabi ko, at gusto niya akong samahan para mapatuyo ang gilid ng pantalon ko. I knew what she was up to as she flirtatiously looked at me. I nodded. I have no time to waste because I don't want to lose Feleona in my sight. And that leads us to the hallway of the toilet area. I saw her eating like a chipmunk. She
Feleona's POV . "Did you say you met Gabriel at the cinema? And before that, a lot had happened, and you did not tell me?" Pamaywang niya sa akin. I choose not to tell her because it wasn't important. It just happened that Gabriel was a common friend of Engr Glenn and Marco. Walang dahilan para ipaalam ko kay Elsa at mukhang hindi naman siya interesado. "It's not a big deal, Els. And besides, it was a coincidence." "Kahit na, sinabi mo sana. Ano raw ba ang ginagawa niya sa sinehan? May ka-date ba siya?" Nagkibit-balikat na ako. Pakialam ko ba. Isip ko. Hindi ko na siya sinagot at humakbang na ako palabas at nakasunod lang din siya sa akin. "Hoy! Wait for me! Ba't ka ba kasi nagmamadali. Eh, hindi mo naman 'to gawain na umuuwi nang maaga ah?" Binuksan ko agad ang kotse at pumasok na ako rito. Mabilis din siyang pumasok sa kabilang banda at isinuot ang seatbelt niya. "I want to get out of here. I don't want to see his face." Sabay andar ko sa sasakyan. "Talaga lang ha? Kung hi
Feleona's POV . I was zipping the ice-cold coffee while he was driving quietly. Somehow, having him as my driver today made it easier for me. We were even using the company's car, I believed. Ganito naman talaga kapag on field inspection na. Madalas ang mga personal na gamit ni Glenn ang ginagamit ko. When we arrived at the area, everyone seemed busy. The building looks firm, almost more than half of its construction. Ahead, I saw Engr Torayno together with Engr Pimentel. Sila ang head engineers sa proyektong ito, at isa ako sa mga Architects na napili ng kompanya. Maliban sa akin ay may dalawa pa. I talked to them for more than two hours, and Gabriel patiently waited somewhere. I couldn't care less about whatever he wants to do with his time because I am here for work. We did some inspections, and I showed them the latest design approved by the panels. Everything was okay, and it was time for lunch after five hours. Late na nga ang lunch namin dahil abala kaming lahat pero okay
Feleona's POV . That was the most stupid thinking I had in mind for the past year. Pesti, Feleona! Ang landi mo talaga! Isip ko. Kung hindi lang ako ang sarili ko ay tiyak sinabunutan ko na ito. Pero ako kasi ito, at hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko kanina. I can't deny the fact that Gabriel was physically tempting. Wala sa kalahati ang kamandag niya sa mga lalaking natitipuhan kong titigan noon. Yes, I'm an Architect Engineer, but sometimes my mind are sinful as it is. E, sino ba ang nagturo sa akin nito? Tsk, ang walanghiyang Siobeh lang naman ano! Nagpagulong-gulong na ako sa kama. Hindi ako makatulog dahil bumabalik sa isip ko ang mukha niya. My goodness na talaga! Hindi ko siya type ano! Obvious naman na playboy si Gabriel at mukhang hindi nauubusan ng babae ang gago. MORNING comes, guess what? Ang laki ng eyebags ko! I did sleep but not much. Luckily, I won't be going to the office today as I need to finish the remaining work, and I will do it here at home.
Gabriel's POV . "She's beautiful indeed. Iba na ang hitsura niya ngayon kumpara sa dating mukha niya noon. Pero mukhang mahirap magtiwala si Feleona. Iba ang nararamdaman ko sa kanya. May lahing amazona." I shook my head while watching the TV and drinking my tea. Dinner was good with Glenn, but I had indigestion, and I hope this tea will help me. "What do you think, Tabbylicious?" Halik niya mukhang tigre niyang pusa at hinamas-himas ito. "Alam mo, bro. Kung hindi lang para sa misyon mo, bagay na bagay kayo. Teka nga? Naalala pa kaya niya ang noon? Alam niya ba kung sino ka?" Sumeryoso ang mukha niya at bumaba ang pusa mula sa kandungan niya. Pareho namin tinitigan ang pusa patungo sa pagkain nito. Inubos ko na ang tsa-a ko. I did not answer him. I'm not in the mood to talk about her and work. I had other things in my mind, and they kept bothering me. "Hoy! Kanina pa ako rito nagsasalita. Hindi mo ba ako narinig, bro?" "I've heard you. It's just that I'm not in the mood to tal
Feleona's POV."Ang sarap! Thank you!"Walang katapusan ang ginawa kong pagsubo sa sarili. Nakakamay pa ako at wala akong pakialam kung ano ang tingin niya sa akin ngayon.I was starving myself the whole day. I only had coffee this morning, which I don't usually do, but I did. Iniisip ko kasi na e-t-treat niya naman ako mamaya kaya susulutin ko na ang lahat.I did finished my works and thank goodness! Because tomorrow is Saturday. Dapat sana walang pasok, pero kailanga ko maibigay kay Glenn ang ginawa ko, kaya papasok din ako bukas nang maaga sa trabaho."How did you know this place?"I looked around and noticed that there was no other human being in this area except us. As far as I know, this is part of the Botanical area.Pumasok kami sa Botanical Gardens of Manila. Maraming tao ang bumungad sa amin at naka-picnic on the spot ang halos lahat. May entrance fee kang babayaran, pero hindi nagbayad si Gabriel at sumenyas lang sa tatlong gwardiya kanina.Nagtaka rin ako dahil akala ko ay