Share
Kabanata 24
She's implying there is something going on between them. But do I have to believe her? I swear, I wanted to believe Grey. I'm trying. But Steffi's words keeps on bothering me.
Mariin ako na pumikit at napagdesisyunan na bigyan si Grey ng isa pang chance. I'm giving him the benefit of the doubt because I love him so much and I want this to work. Na sa akin na, eh. He just confirmed it. Eto na yung happy ending na pilit kong inaabot dati. Sisirain ko pa ba?
I have to trust him to keep this relationship going. I have to believe in him. I keep replaying these words inside my head, making it my mantra before I dozed off to sleep.
"Good morning!" Grey greeted me while preparing our breakfast. Wala kaming pasok ngayon kaya may oras siya para magluto.
"Good morning," I boredly answered, wala pa sa mood na magsalita dahil kakagising pa lang.
Grey made a simple breakfast. Fried r
Related chapters
The Moment I Knew Kabanata 25
"Why would I wear these gowns on my 21st birthday, Mommy?! Hindi ko naman debut!" reklamo ko noong papuntahin ako ng nanay ko sa bahay para sa gown fitting."I want it grand, anak! Akala ko ba ay iyon din ang gusto mo? I'll send you the list of programs after your gown fitting."Inis ko na sinuklay ang buhok ko, nagmamaktol sa harap ng make-up artist na kamag-anak namin. Pinandilatan ako ni Mommy ng mata, hindi natutuwa sa asal ko sa harap ng ibang tao."I never said I want it grand," bulong-bulong ko habang pinagkakasya sa akin ang gown na kulay pula at hanggang tuhod.Sa garden sa bahay gaganapin ang birthday ko. Hindi ko tinignan ang guest list pero alam ko na marami iyon, karamihan ay mga kakilala ng parents ko. Hindi naman ako interesado sa mga dadalo, ang mahalaga lang sa 'kin ay ang mga kaibigan ko. Lalo na si Grey. I'm planning to tell my parents later about our relationship. Of
The Moment I Knew Kabanata 26
Pilit akong pinakalma ng parents ko. Kailangan ko pang humarap sa mga bisita para sa after party. Iniwan nila ako sa mga kaibigan ko para pansamantalang humarap sa labas."He said he'll try to go, kahit last minute. Don't lose hope," alu ni Brent."Manahimik ka nga, Brent!" saway ni Kara habang sinusubukang ayusin ang nasira kong make-up.Carl is busy removing my strappy heels, hawak naman ni Calum ang pamalit. Brent is of course, blabbing nonsense beside me, hawak hawak ang make-up para i-abot kapag kailangan ni Kara.My friends are helping me because the party already started at wala pa ako doon. I didn't know kung ilang minuto akong umiyak, tahimik lang silang naghintay hanggang makalma ako.I appreciate everything that they are doing. Iyon ang nagpapagaan saglit sa nararamdaman ko."We can't do anything about your eyes, masyadong mugto. Go
The Moment I Knew Kabanata 27
The next few weeks became hectic. Nag-asikaso kami ng requirements nang halos dalawang linggo. Next week naman ay graduation na."Talaga bang hindi ka babalik sa condo mo? Paano yung mga gamit?" Kara asked, isang araw noong nasa School kami."I don't really know. My parents told me hayaan ko na lang ang ibang gamit 'don. I only brought my clothes. I don't know what's their plan.""Pero ikaw? Hindi ka na talaga babalik doon?" Carl asked, repeating Kara's question."Baka hindi na. I seriously don't know. There's no reason for me to go back. Si Grey naman ang dahilan kung bakit nagpakuha ako ng unit 'don."Natahimik na 'non ang dalawa kong kasama at hindi na din nagtanong ng kahit ano tungkol kay Grey. We became so busy na school-bahay-school na lang ang routine namin.I sometimes see Brent on Campus, pero hindi si Grey. I don't really have an idea wha
The Moment I Knew Kabanata 28
I spent my first few weeks in New York, hard. I am in an unfamiliar city with no friends at all. Pero kalaunan naman ay may ilang OFWs akong nakilala. I usually watch broadway shows with them or go to the pubs at night. Kapag naman umaga ay mag-isa akong namamasyal sa Central Park o sa kahit anong museum na malapit. I got used to the city a bit and made some changes to myself. I dyed my hair blonde. I am also sporting a shoulder length hair now. Hindi na katulad dati na mahaba ang buhok. Making a change feels so good and empowering. It makes me feel so free and motivated. Kahit kaunting pagbabago. I am walking around the alleys in New York to buy some pastries noong may tumawag sa pangalan ko. I never heard my name for a long time, kaya naman ay duda pa ako at hindi siguro kung ako talaga iyon. "Peyn!" Kabado akong lumingon sa tumawag, natatakot sa kung sino iyon. Iilan lang kasi ang tumatawag sa akin ng ganoon. On
The Moment I Knew Kabanata 29
"Napaaga yung surprise ko, Peyn," dagdag ni Brent noong hindi ako nakasagot sa kaniya.Parang saglit na tumigil ang mundo ko noong makita ko si Grey. After months of not seeing each other, akala ko ay wala na akong mararamdaman kapag nakaharap ko siya. Mali ako. Mas nakakakaba pala ang ganito."Have you talked to my accountant, Brent?" baritonong panimula ni Grey, kay Brent lang nakatingin. He's totally ignoring me!Hindi ko alam kung nakita niya na kami bago pa lang lumabas sa elevator dahil hindi siya tumitingin sa akin, o talagang wala siyang pakialam sa kahit sinong kasama ni Brent."Hindi pa. I thought you'll set a meeting?" seryoso na sagot ni Brent. Brent's mood changed in a heartbeat. Mukha siyang propesyunal at hindi iyong siraulong Brent na kilala ko.Bagay sa kaniya ang maging ganito kaseryoso, mukha talaga siyang kagalang-galang at matalino.As fo
The Moment I Knew Kabanata 30
"Lunch?" yaya ulit ni Brent sa akin noong breaktime. Hindi nakakatulong ang mga pagsama niya sa akin dahil pinagchi-chismisan na kami ng mga empleyado dito.I tried clearing my name kaya lang ay mukhang walang naniniwala. Lalo pa dahil lagi akong niyayakag ng boss namin."Busy ako, Brent," I declined. I have a lot of work to do today. Marami akong interviews na ita-transcribe, baka nga hindi ko ito matapos ngayong araw."C'mon, Peyn. Mamaya na 'yan! Wala ako kasabay mag-lunch," pamimilit niya pa at nagawa pang umupo sa tabi ko. Hindi ko alam kung kaninong swivel chair ang hinila niya. Mabuti na lang din dahil wala na halos tao dito sa hilera ko. Malaya kong masasagot si Brent."You know, for a boss, you don't look like you're busy. 'Tsaka you have a very big office! Doon ka mag-lunch! Wala namang makakakita kung mag-isa ka 'don.""Malungkot kaya kumain mag-isa," madrama niya pang
The Moment I Knew Kabanata 31
"Sa Office mo nalang," bungad ko kay Brent noong lumapit ito sa cubicle ko noong lunchtime.Hindi pa siya nakakapagyaya pero alam ko na ang sasabihin niya kaya naman ay inunahan ko na kaagad."Okay. I'll ask my secretary to order some food for us."Tumingin naman ako sa relo at tinantsa ang oras. It's 12:05. Aabot naman kung oorder siya kaya lang ay malaki ang kakainin nito na oras. I should pack our lunch from now on. Kaya ko naman iyon, sanay na naman magluto. It can save us time. Isa pa, palagi na lang libre ang lunch ko at nakakahiya na rin sa kanya.Tumayo na kaagad ako at sabay kami na pumasok ni Brent sa Office niya. Hindi tulad noong una na maraming matang nakatingin, ngayon ay halos wala na. Parang nasanay na na lagi kaming magkabuntot ni Brent.Noong uwian naman ay hindi na kami nagkita. I tried looking for him kaya lang ay nasa meeting daw, kaya umuwi na ako.
The Moment I Knew Kabanata 32
''Its not her job to personally send you the documents, Grey. If you want, I can send my secretary right now,'' I heard Brent's voice inside his Office.May maliit na siwang kasi sa Opisina niya, kaya malinaw ang pagkakarinig ko ng mga salita. He called me here because he said he needed me. Bihira niya akong utusan kaya kahit may itina-transcribe ay inuna ko siyang puntahan.''I don't understand why you're pushing to get my personal copy of the contract. I already asked my secretary to send you the pdf format! It's been sent twice, can't you f*cking get all your printers fixed?""Hello?" tawag ko para alam niya na nandito na ako. Mamaya ay isipin pa nito nagi-eavesdrop ako sa kanila ni Grey.“I’ll ask her permission first. I don’t really know why you’re doing this, Grey,” Brent ended the call. I guess that’s my cue to fully go inside.“Bakit
Latest chapter
