Chapter 37 - Hudson POV

Hindi mapigilan ni Hudson ang mga luhang kumawala sa kaniyang mga mata. Habang pinagmamasdan ang pinakamagandang babae na ngayon ay marahan naglalakad sa pulang carpet, na kanina lang ay pinaliguan ng mga tsikiting ng mga puting rosas.

His queen, the love of his life, the one whom he gonna spend his life with. After years of chasing, here they are at mangangako sa harap ng Diyos na mamahalin ang bawat isa mamaya sa altar. 

“Dude she's really beautiful,” anas ni Farhistt. Pabiro pa siyang siniko. 

“Thanks man but you still owe me a punch. Hanggang ngayon nanggigigil pa rin ako sa tuwing naaalala ko ang pag-kidnapped mo sa kaniya.” 

“Correction; tulong. Hindi kidnapped.” 

Hindi na siya sumagot dahil nasa harapan niya ang dalaga. He was fascinated by her beauty at sandaling tumigil ang oras nang maglapat ang kanilang mga mata.