Kabanata 31

SUMALAMPAK AKO sa couch nang makauwi kami sa penthouse. Kanina pa halo-halo ang nararamdaman ko. Naiinis, nayayamot, pero higit sa lahat, nalulungkot. Gusto ko na ulit siyang makausap ng maayos.

'Yung hindi pagalit at hindi malamig ang kanyang boses. 'Yung hindi tinipid at paminsan-minsan siyang tumatawa. The hell. It's been only a few hours since he started acting cold pero ito ako, parang nababaliw na.

Mas lalo pa akong nalumo nang lampasan niya lang ako sa couch at dumiretso sa kanyang silid bitbit iyong mga pinamili ko kanina. Kahit na nanlulumo ay nakuha ko pa ring magtaka kung bakit niya dinala sa kanyang kwarto ang mga gamit ko.

Napasimangot ulit ako. I feel so sensitive these days. Kaunti na lang ay maiiyak na ako.

Itinaas ko na lang ang tuhod ko sa upuan para yakapin iyon. Isinubsob ko na rin ang aking ulo dahil sa pagod. My energy got drained. My brain felt so tired. Pakiramdam ko ay nawala na lahat ng lakas sa aking katawan pero ayaw ko pa ring magpahinga. I can't get a