Chapter 48

Umalis na si Ranguel at ako na lang ang natira dito sa hospital. Sabi kasi ni Nezoi na saglit lang daw siyang magpapalit at ako naman na dakilang gusto ko rin naman kaya talagang hihintayin ko siya. Mabilis lang din namang kumilos si Nezoi at nakabalik na kaagad siya rito sa entrance ng hospital na ito kung saan ko siya hinihintay.

Nang makita niya ako ay ngumiti naman siya kaagad at ako naman ay tipid lang din naman akong ngumiti. Nilahad niya pa ang kamay niya at nagdadalawang-isip pa ako kung ano ang gagawin ko roon, mas lalo niya pa itong nilahad at tinanggap ko na rin naman na ito. Saglit pa akong nagulat dahil sa lambot ng kamay niya.

Tumingin naman ako sa kanya at mas lalo pa siyang ngumiti ngayon. Iniwas ko na lang ang tingin ko at saka na kami tuluyang lumabas na magkahawak pa ang kamay namin. Hindi ko rin alam kung bakit sobrang bilis ng pangyayaring 'to, nagigin