She stared at Miguel as he tried to rub the sleep off his eyes. “Lily? Ikaw ba ‘yan?”
Agad naman siyang nakahuma nang marinig niyang sinambit nito ang pangalan niya. “So-sorry… naistorbo yata kita. Paalis na ako, actually.”
Nagmamadali na lamang siyang tumalikod upang sana’y itago ang pagkapahiya ngunit maagap siyang pinigilan nang binata.
“Hindi, ayos lang. You don’t need to go. Please.. stay.”
Marahan naman siyang muling humarap dito at atubiling umupo sa kalapit ring wooden recliner.
“I’m sorry.” Halos sabay pa nilang basag sa namumuong katahimikan. Sabay rin silang napatingin sa isa’t isa.
“Para saan?” Once again, they were in sync.
To My Dear Readers, VIRTUAL HUUUUUUGXX!! Omg! My first ever Author's Note! (uwu! <3) Wait lang.. hahaha let me gather my thoughts... (T__T) Thank you very much for finding time to read my first published book. Sana po mag-enjoy kayo. I'll be updating soon (hopefully two to three chapters per day). Still writing more chapters para hindi kayo mabitin and everyday may bago kayong aabangan. Wait for meeeeee...... (T__T) For now, feel free to read na lang muna 'yung mga available chapters. You can also share your thoughts and comments. I'll gladly read them. Just know that I appreciate you guys. (=*.*=) Once again, thank you! Love lots! Let's spread positivity woooot!! (^.^) Luna King <3
“Delikado po rito kapag malakas ang ulan. Kung napapansin po ninyo, ang lebel nang lupa mula doon sa malaking puno nang narra papunta dito sa may bukana nang talon, padalisdis po.” Dagdag pa ni Tata Ambo. Napasunod ang mga mata nila sa tinuro nitong puno. Siguro’y dahil na rin sa kasabikang narating na nila ang lugar at sa kagandahan nang tanawin, hindi na nila napansin ang mga munting detalyeng nabanggit nang matanda. “Ang mga naglalakihang bato naman na nakapalibot sa lugar na ito --” Turo pa nito sa mga rock formations. “-- kapag matindi ang buhos nang ulan, nagiging mistula rin silang mga talon. Raragasa ang tubig mula itaas papunta dito sa ibaba at malakas na dadaloy papunta naman dito sa bukana. Mahihigop tayo kapag nagkaganun’.” Nakarining silang muli nang pagkulog sa ‘di kalayuan. Nagsisimula na rin
Madulas at makailang ulit na siyang nawalan nang panimbang. Kung hindi dahil sa baging na nakatali sa kanyang bewang ay baka dire-diretso na siyang tumimbuwal at naanod. Hindi na rin niya alintana ang mga gasgas sa binti at kamay na kanyang natatamo sa tuwing nakikiskis ang mga iyon sa mga bato. Makaraan ang isa pang pagkatumba, tuluyan na niyang narating ang bukana. Naalala niyang nakapaglatag pa siya kanina roon nang kumot at nang kanilang mga pagkain. But now, that dry parcel of land has water overflowing on it that almost reached her waist. Nasaan ka na? Please… please.. Magpakita ka... She tried to bend over para maabot ang lupa sa ilalim at kapain iyon. Sinusubukan din niyang apuhapin ang tubig at baka-sakaling lumutang ito. Nagawa na rin niyang sisirin ang tubig ngunit wala siyang makita sa so
“Hold still! Masasaktan ka talaga kasi ang likot mo.” Ani Lily sa binata. Kasalukyan niyang ginagamot ang sugat nito. Abot langit ang pasasalamat niya kay Ethan dahil sa gitna nang kalituhang nangyayari ay naisip pa nitong pabaunan si Miguel nang munting survival kit. “That’s alcohol! Natural reaction ‘yan! Ang hapdi-hapdi kaya.” Tila bata pang maktol nito. Mariin pa itong napapapikit nang mata sa tuwing nagagalaw niya ang sugat nito. Nakonsensya naman kaagad siya. “Sorry na… hihipan ko na lang.. Tiis-ganda lang, Miggy… kelangan malinis nang mabuti ‘to, eh. “ Nilambingan pa niya ang boses pati na ang pagtawag sa pangalan nito. Kahit halos mamilipit na ito sa sakit ay nagawa pa rin nitong matawa. “Miggy? Seriously?”
Damang-dama ni Lily ang pangako sa likod nang mga salitang iyon ni Miguel. She feels as if there’s this invisible hand that’s gently stroking her heart spreading warmth all across her entire being. Hindi man lang niya namamalayang tumutulo na pala ang kanyang luha dahil sa sinabing iyon nang binata. Ano ba siya nito? Bakit ba ganoon na lang kung magpakita ito nang pag-aalala sa kanya? Kung tutuusin ay parehas silang estrangero nito sa isa’t isa dahil hindi pa sila gaanong matagal na magkakilala. Kung hindi pa siya aksidenteng napadpad sa San Bernardino, malamang ay hindi rin magtatagpo ang kanilang mga landas. And yet here he is risking his life for her… and still promising to do it again whenever she needs him. “Hey… are you crying?” He leaned closer to her side when he heard her soft hiccups. Sinalat nito ang kanyang pisngi.
Miguel P.O.V. Hindi nagtagal at ang mahihinang kaluskos ay tila naging matitinis na iyak na nang kung anong hayop… or mas tamang sabihing mga hayop. Mabilis itong patungo sa kanilang direksyon creating a loud buzz inside the cave as it sent vibrations around the still air. Mabilis niyang kinuha ang flashlight mula sa dalaga at itinutok ang ilaw niyon palipat-lipat sa mga lagusan. Nang maitapat niya sa kaliwang lagusan ang liwanag, waring may mga munting anino siyang naaninag sa dulo niyon. Habang papalapit ang mga ito sa kanila, unti-unting lumilinaw sa kanya ang animo lupon nang mga maiingay na ibon na patungo sa kanilang direksyon. Hinila niya kaagad ang dalaga pahiga at pumaibabaw siya rito. He shielded her with his body as the horde of birds swiftly flew past them. Dahil sa nakabibinging
Tahimik lang na nakasunod si Lily sa binata habang magkahinang pa rin ang kanilang mga kamay. Once again, the space started to dwindle and only one person at a time can pass through. Panaka-naka’y napapatigil sila sa paglalakad and Miguel would start to take deep breaths. Paulit-ulit iyon at kung minsan pa’y mariin nitong ipinipikit ang mga mata. Nag-aalala na siya para sa binata. His wound might be seriously affecting him. Hindi kaya… naimpeksyon na ang sugat nito? “Miguel…” Tawag niya rito. She tugged at his hands signaling him to stop walking. Muli itong huminga nang malalim bago humarap sa kanya. “Bakit? May problema ba?” His voice was now a coarse whisper. Noon lang napansin nang dalaga ang panglalalim
“Ate Lily!” Patakbong yumakap sa kanya si Maymay. Mangiyak-ngiyak pa ito habang isinubsob ang mukha sa kanyang dibdib. Hindi nito inalintanang hindi pa siya nakakapagpalit nang malinis na damit. She also had some dried muddy water running down some areas of her arms and legs. Pati buhok niya’y nanlalagkit na rin dahil sa pinaghalong dumi at wisik nang tubig-alat. “Naku, jusko! Lily! Akala namin kung napaano na kayo!” Nanggigilalas pang turan ni Aling Merlinda. Kapwa ito at si Nanay Nelia nagmamadaling makalapit sa kinaroroonan niya. May dala-dala pang plastic ang huli na animo mga damit ang laman. Kasalukuyang siyang nasa labas nang X-Ray room nang mga oras na iyon. Hinihintay niyang matapos ang isinasagawang pagsusuri kay Miguel nang dumating ang mga ito