"I love you ever since the day you came into my life. You completed me Dale. You made me the happiest woman in the world. I promise that I will make you happy til death. Every second of our life I'll treasure it. I'll make what ever you want. From this day onwards and the rest of my life. I'll surrender my self to you. Your the one I wish to have. I love you." I said my vow to him.
Habang tumutulo ang mga luha ko. I already open my dead end.
"I am Dale Marquez. Promising that I'll do my best to be worth for your love. I do everything you wish me to do so and make everything turns to possible one. I'll do anything what makes you smile. And promising that this love of mine is endlessly. I love you so much Rose Charmaine Dela Paz my Mrs. Dale Marquez til death do us part."
And there my tears fall down. I'm not Rose. I'm Lilly. Hindi ako ang dapat pakasalan niya ngunit heto ako nakatayo sa gitna ng altar kaharap siya.
"I Pronounce you as husband and wife. You make kiss the bride."
Right after the ceremony and the party my family learn the truth.
Kahit masakit kakayanin ko. Dapat kong panindigan to. I made a choice so better finish it. I may be look like evil here. I made a choice that will benefits my twin.
And if it will happened again. I'll do the same thing repeatedly.
Hindi dahil mahal ko siya.
Kung hindi dahil ay mas mahal ko ang kakambal ko.
I'll do everything to make her happy. And if that's worth of my own happiness then be it. I don't care.
"Bakit mo ginawa yun. Wala kang kwentang anak. Alam mo bang galit na galit ang pamilya nila sa atin." singhal ni dad sakin.
"Dad listen its not what I want —." my mom slap me.
Masaganang bumuhos ang mga luha ko. A perfect family is ruined by their own black sheep daughter. Yeah. Tomorrow, that will be the headline in all news paper.
"Lumayas ka. Hindi kita kailangan dito." sigaw ni mama sakin
Kinaladkad naman nila ako palabas ng bahay. Right there is a black van.
"Gusto mo naman siyang maangkin hindi ba. 'Di sige sumama ka. Wala kang utang na loob. Wala kang respeto kahit kakambal mo inagawan mo." pahabol ni mama bago mag sara ang van.
Nakarating kami sa isang malaking bahay. Walang tao. Walang ilaw. Bakit ako nandito.
"Good evening wife. How are you. You want to own me. Then I'll do it rough." he said before owning me repeatedly. Na para bang isa lamang akong bayarang babae.
My family left me. My husband left me. Mag isa nalang ako sa mundo. I don't have any one with me.
Bumalik ako sa tamang pag iisip ng maramdaman ko ang maliliit na kamay na humaplos sa aking basang pisngi.
"The water fall again in your eyes Mama"
"Stop it. Mama stop making water"
Napatingin ako sa dalawa kong anak sa mag kabilang gilid ng aking inuupuang sofa.
Pareho nila pinapahid ang mga luha ko. Mas lalo akong naiyak. One day I'm alone and one day the blessing comes unwanted. Yet I like it.
What happened 6 years ago is a nightmare. A sweet nightmare that I'll do again if ever I have a choice. Because a two angel comes into my life.
Lara Marie Dela Paz Marquez and Lance Kyle Dela Paz Marquez this two was the Angel I've got after what I've suffered. I thought it was my end and yet its only my beginning. A new life. A new inspiration and a new day will set your heart free. No matter what happened next, try to look back again and refresh your past journey.
You need to do so. You need to remember it so you won't do the same mistake again.
"Carmella" madali kong pinahid ang mga luha ko bago ko siya sinalubong ng ngiti.
"Ma. What brings you here. You should be in salon. What it is? Tanong ko bago ko hinalikan ang kaniyang pisngi
She's my mom Angelica Salvador. She adopted me when my family abandoned me. When my life is in chaos. When I try to kill my self. The day I am giving up. She's the one who stay. She's the one who become my shoulder. She's everything to me now. She is my mother now.
"Oh. I just miss the three of you. Don't miss the party tonight sweetheart" sabi niya bago tumabi kay Lance at hinaplos ng marahan ang buhok ng bata
"Paano sina Lara at Lance. Hindi ko sila pwedeng iwanan"
"Doon muna sila bahay. Nandoon ang mga apo ng kapatid ko. They hire babysitters for the babies. You should bring them there. And besides nandun naman si Ana. Remember buntis iyon at kabuwanan na niya. Hindi iyon aalis sa bahay. May kasama ang mga bata" paliwanag ng Ina.
"Yes ma. I'll come. Just wait me okay. I'll come with you" I said and she kissed my forehead before leaving me at my office.
My parents don't have a child. Ever since then. Kaya ng nakita nila ako na nag lalakad mag isa sa ilalim ng ulan. They get me and gave everything to me. Unfortunately my dad past away 3 years ago. And now only me and my children are taking care for my mom.
Sinipat ko ang aking relo at nakita ko na mag aalas syiete na pala ng gabi. Dali dali akong bumaba sa hagdan dahil baka nag hihintay na si mama sa baba. Muntik pa akong mahulog dahil sa pag kakatapilok ko pero di bale na.
"Careful daughter. I can wait. Just be careful next time okay. I can't afford to lose you. I don't want to left again." sabi ni mama dahilan para mag lakad ako ng maayos.
"I'm sorry mom. I thought you just want to be there before its starts like my mom and dad."
"Oh dear forget it. Let's go. You're my daughter now. Forget about that past okay. Keep on thinking a good memory. Don't back at the old lily I know before Lara and Lance come. I'll stay okay."
Kahit iyon lamang ang mga sinabi niya ay nakalma na agad ako. She won't leave me like my parents have done. I won't leave her too. Not because of utang na loob but because I love her. With her, I found the family I wanna have for almost 2 decades. And I am here standing besides the great Angelica Salvador. An all known engineer and a successful business woman.
And I am now an engineer too. I am Lilly Carmella Dela paz Marquez but i prefer Salvador than it . I'm used to hear my name as engineer Lilly Salvador. People call me that. I'm already one of those known engineer here. Who would know that the person who hates art will be her passion now.
"Breath my dear princess. This is the time to know you as my child. You are Lilly Salvador now. Not Dela paz or even Marquez. Breath sweetheart. No one will hurt you okay." naramdaman ko ang marahan niyang haplos sa likuran ko. Kahit papaano ay nakatulong iyon para kumalma ako. Yeah I need to calm down.
"Okay!" I said and let a heavy breath.
I can do it. I know you can do it. Cheer up. Its just a party dear. Sooner or later they will eventually know you. Bakit ka ba kasi umuwi sa pilipinas? Kung hindi ka lang kailangan ng Mama mo para sa opisina ay sana nasa loob ako ng study room ko habang nag pipinta.
"Thanks Ma." I said and gave her a sweet smile. You can do it.
"And now. The two beautiful ladies who is walking on the red carpet is no other than. Ms. Angelica Salvador and her daughter Lilly Salvador"
The crowd clap and people welcome us. Pero hindi iyon ang nakakuha ng atensyon kundi ang isang pamilyang malapit sa upuan namin. My previous family. They are here with my devil husband. Buti nalang at nakawala ako sa kanila.
They are like devil.
My hands starts trembling. I sweating cold and I'm gasping for air now. Why I can't just simply said to head that stop and think a good a happy memory.
I can't.
"Breath lilly. I'm here. Don't panic. Don't be nervous okay." mama said.
"But I can't help it Ma." I whisper in a low voice.
"You can trust me." Nakangiti niyang ani.
Tango na lamang ang naibigay ko sakanya. Yeah I can do it.
One day I will wake up that I'm already used to it. That I can just ignore it. Maybe next time
Masaya akong umuwi sa bahay namin matapos kong mapanalunan ang championship sa larong archery. I'm the winner and I'm competing outside the country next month.Palundag-lundag pa akong nag lakad dala ang aking tropeyo. While I'm hoping that I'll make them happy. Their child is now a champion."Mom Dad! Mom! Rose where are you? Dad" sigaw ko mula sa sala.Nasaan sila. Why this house is empty. Nasaan sila mama?Marahan kong nilapag ang aking hawak na trophy sa babasaging mesa at nag lakad patungo ng kusina. And there they are Cooking.Napangiti naman ako. Siguro nalaman na nilang panalo ako sa competition kaya nag luto sila. These is the first time they cook for me. Well that's what I thought not until my twin sister enter the kitchen."Oh honey. Congratulations. I know you can do it." sabi ni Mama bago niyakap ang kapatid ko.Doon ko lang nahalata na may hawak din pala itong trophy. She's a champion like m
Sunod sunod na sampal at sabunot ang nakuha ko mula sa mommy ko pag alis ng mga bisita. Habang masasakit na salita naman ang nakuha ko mula sa pamilya ni Dale. Hindi ko alam kung paano namanipula ng kakambal ko ang marriage certificate at nakapangalan ito sakin. Hindi ko rin alam kung paano niya napalitan ang pangalan sa papeles na dapat kailangan. Basta ang alam ko ay pangalan ko ang nakalagay sa marriage certificate at ako talaga ang kasal kay Dale.Pero hindi iyon sapat. Dahil hindi sang-ayon ang dalawang panig kahit na ang magulang ko ay ayaw sa nangyari."Bakit mo ginawa yun. Wala kang kwentang anak. Alam mo bang galit na Galit ang pamilya nila sa atin!" singhal ni dad sakin."Dad listen its not what I want -." my mom slap me."You're a selfish crap. Kaya walang mag mamahal sayo patapon ka!" sigaw ni MamaMasaganang bumuhos ang mga luha ko.'A perfect fam
My heart is beating rapidly as I go down the stairs. Nasa kalahati pa lamang ako ng hagdan ay naririnig ko na ang boses ng kaniyang magulang. They are arguing with a high range of voice. Noong tuluyan na akong makababa ay nakita ko na sila ng tuluyan. I saw his father and his mother together with his siblings."What? Ganun na lang yun? That witch marry your brother! I want an annulment. I want that bitch to suffer behind bars!" His mother shouted as she slammed the table. Agad naman akong napatalon sa gulat.Lahat sila ay napatingin sa akin tila inaasahan na nila na papunta ako. His mother look at me while smirking. Siya ang unang nag tungo sa akin bago tuluyang lumapat ang kaniyang palad sa pisngi ko.My tears falls down as she tried to pull my hair. Pinigilan agad siya ng kaniyang asawa habang ako ay nakatulala lamang. Dale's brother pull me away at dinala sa kusina. Sumunod naman agad ang kaniyang kapatid na babae. Inayos nila ang buhok ko habang
I wake up in unfamiliar room. It was all white and nothing more. Nang ilibot ko ang paningin ko ay nahagip ng mata ko ang isang lalaki na hindi pamilyar sa akin. Agad siyang tumayo at nag tungo sa pwesto ko. He looks serious while walking."Sa susunod huwag kang mag lalakad ng pagod at may sinat. You look like a dead person earlier" he said trying to check me.Lumayo ako ng kaunti ng dumampi ang mga palad niya sa noo ko. He chuckled upon witnessing it."Huwag kang mag alala. I'm not going to bite you. I'm a trained wolf" he joke before he continue to touch my forehead."Sorry. Hindi ko sinasadyang abalahin ka.""It's not a big deal. Basta you should be careful next time. The bill was settled and you can discharge naman na. So if you want I can take you home. Baka kung ano pa ang mangyari sa iyo dyan. Saan ba ang bagay niyo?" He asked me. Umiling ako sa kaniya bago ako ngumiti."Salamat. Ako na ang bahalang umuwi sa ba
"Si Dale po ba uuwi mamaya?" I asked manang as I saw her walking down the stairs. Dala niya ang walis habang marahang nag lalakad pababa."Oo ata. Hindi ko alam. Hindi ba nag sabi saiyo ang asawa mo?" she asked me. Umiling ako sa kaniya habang sumimangot."Baka hindi nga po. Baka kasama niya na naman ang kakambal ko. Manang pumunta na po ba yung taga deliver?" I asked her.Naubos na lahat ng gamit ko. I even sold some of my paintings to make money. Ito ang magiging libangan ko. Ito ang magiging pampalubag loob ko. Because in my every painting I gave my heart and soul to make my piece. And in every piece I make my heart was on it."Hayaan mo na lang yan ineng. Ganiyan talaga yun. Huwag kang masyadong mag isip hah Lilly"Hindi ko na lamang siya pinansin at dumeretso sa taas. Nag eenjoy ako masyado sa pag pinta. Isinuot ko na ang apron ko before I sit on my chair. I usually paints sunset or moon. Rain and fore
"We meet again." iyon ang bungad sa akin ng lalaking nasa harap ko.He was smiling at me. He was wearing a black button down polo. His hair was dancing with the air while his smile is so wide."You are the son?" agad kong tanong sa kaniya."Yeah. Unfortunately yes. I am the son of the one who called you" he answered."Great." halos hindi ko madugtungan ang salitang iyon. I hear him chuckled before sitting in front of me. Inilapag niya ang kaniyang dalang bag bago tumawag ng waiter."I am Ace Samuel Lastimosa at your service." he offered his hand so I accept it. He chuckled again before he ordered."So where are the contract?""Easy. Kumain ka muna. Then after I'll discuss it with you. I am a lawyer and an entrepreneur too. So you are safe dealing with me. And I assure you that it good deal""I have a husband so please. He was waiting for me""Aww. Sorry. You are marri
It was early in the morning when I saw him in the kitchen drinking water. Balak ko sanang kumuha ng tubig pero naroon siya sa daan. Umikot pa ako upang makakuha ng tubig ng mag simula siyang mag salita. Hindi siya nakatingin sa akin pero alam kong ako ang kausap niya. Hindi siya nakasuot ng pang trabaho pero alam kong aalis siya."Kamusta ang sugat mo?" lalagpasan ko na sana siya ng hatakin niya ako pabalik. He put down the glass and scan my lips. Marahan niyang dinampian ang labi ko na animo ay babasagin.Hindi pa ito magaling. Sariwa pa ito gaya ng kahapon. Kakawala pa sana ako sa kaniya noong mas higpitan pa niya ang kapit niya sa kamay ko. He let me sit in the chair before getting the first aid kit at the cabinet."Ayos lang ako. You don't need to do that." I told him bago tinabig ang kamay niya but he just gathered my hands then hold it."May pupuntahan tayo. They should not see tha
"Kamusta naman ang party kagabi?" manang asked after she saw me walking down the stairs.Hindi pa rin napapawi ang mga ngiti ko simula kagabi. Ni hindi ko pa nga alam kung ano ba talaga ang dahilan ng mga nangyari kagabi. He was sweet and gentle. He even hold me as if I'm a glass that when you touch harshly I might break."Ayos lang po. Masaya po" maikling saad ko kaniya bago ako naupo para kumain.My Dale last night was different from the other days. Ni hindi ko nga alam kung bakit ganun iyon. Pero natutuwa ako. Sobrang saya ko kagabi. Halos hindi na mawala iyon sa isip ko.I hear footsteps from behind kaya agad ko iyong nilingon. I saw him wearing his office attire. He was still holding his necktie so I run towards him to fixed it."Ako na." Presinta ko sa kaniya bago inayos ang kaniyang tie. Ramdam ko ang pag titig niya sa akin pero hindi ako tumugon. I just bit my lips before I finally straighten his clothes.