Ibig sabihin may specific template na ang shop na ginagamit nila para kay Waylon. Lahat ng measurements niya at sizes ay iisa lang kaya ang gagawin na lang ng mananahi ay mag gugupit ng tela at diretso na sa production.Binalik ni Cameron ang shirt sa gift box. “Bakit hindi mo agad sinabi sa akin? Kinuha ko pa tuloy measurements niya para sa shirt na ito.”Pero lahat naman pala ng measurements niya ay nakarecord na sa system ng shop, hindi na niya kailangan na magbigay pa ng measurement ni Waylon.Tumawa si Daisie. “Hindi ko inaasahan na sobra kang mong pagtutuonan ng pansin ang isang shirt.”“Bayad ko lang naman ito sa kaniya.” Sinara niya ang takip ng gift box, pinasok niya iyon sa gift bag at tumayo siya. “Sige, uuwi na muna ako.”Hinatid ni Daisie si Cameron sa pinto at pinanood ang pag-alis niya. Isasara na sana niya ang pinto pero bigla niyang nakita ang dalawang kotse na nakaparada sa kabilang kalsada at sinundan ang direksyon na pinuntahan ni Cameron. Kumunot ang noo ni
Hawak ni Cameron ang mata niya sa sakit at nag-igting ang panga niya. “Hindi ka sumusunod sa patakaran!”Hinawakan siya ng lalaki sa buhok at ngumisi. “Magaling ka talaga makipaglaban, kaya kailangan namin gumamit ng mga trick. Hindi nakakatuwa, hindi ba? Sarili mo lang ang masisisi mo dahil anak ni Mr. Southern Sr.!”Hindi madilat ni Cameron ang mata niya. Hindi siya naging maingay sa pagharap sa mga masasamang tao na ito.“Sige, Ms. Southern, sumama ka sa amin.” Hinampas siyang lalaki at nawalan siya ng malay. Isinakay niya si Cameron sa sasakyan at mabilis na nagmaneho palayo.Samantala, isang sasakyan ang sumunod habang si Waylon na nasa passenger seat ay sinusubukan na tawagan si Cameron pero walang sumasagot.Nagmaneho si Quincy. “Sa tingin mo ba may nangyari sa kaniya?”Nasabi ni Saydie na magaling si ‘Ms. Southern’ makipaglaban tulad niya. Imposible na may nangyari sa kaniya.Nakatingin si Waylon sa screen at kumunot. “Kahit ang pinakamagaling makipaglaban ay hindi lagin
Tumayo si Donald sa deck habang palapit si Chunky sa kaniya. “Sir.”Kumuha siya ng pakete ng sigarilyo at hinawakan sa pagitan ng daliri niya. “Magpadala ka ng tao na magsasabi kay Sunny na hawak natin ang anak niya. Nasa kamay niya ang desisyon.”Tumango si Chunky...Umupo si Cameron sa kama at may marka mula sa pagkakatali sa kamay niya dahil nagpumiglas siya.Kahit na nawisikan siya ng pepper spray sa kaniyang mata, hindi naman marami ‘yon, kaya hindi siya mabubulag. Mabagal niyang binuksan ang mata niya. Masakit pa rin yon at sensitibo ang mata niya na kahit maliit na liwanag at nakakapagpasakit dito.Pinatunog niya ang kaniyang dila at sumuko sa pagpupumiglas, humiga siya sa kama nang patigilid at tumawa sa sarili niya. “Kapag patuloy akong naglakad sa ilog, mababasa ang paa ko.”May nagbukas ng pinto at pumasok.Nagdala ng pagkain ang tao at bastos magsalita. “Ms. Southern, kumain ka kung gutom ka. Walang magsisilbi sa'yo.”Tumayo si Cameron. Nang masanay na ang mata n
Nagsimulang manginig ang balikat ni Cameron pagkatapos nang matagal na pagkakahawak sa ulo niya.Bago pa makapag-isip ang lalaki, nagsimula siyang tumawa.Kinilabutan ang lalaki, para bang inaasar siya nito kaya hinawakan niya ang buhok ni Cameron at sumigaw, “Anong tinatawatawa mo!?”Idinilat ni Cameron ang mata niya. Namumula ang malamig niyang mata at namamaga ang mata niya. “Hindi nagkakaroon ng masayang katapusan ang mga taong bastos sa akin.”Bago pa niya maintindihan ang sinasabi ni Cameron, nakawala na ito sa kaniyang tali at pinulupot ang lubid sa lalamunan niya nang mahigpit.Sumisipa ang lalaki habang namamaga ang mukha niya at namumula dahil nauubusan na siya ng hininga.Sinakala ng lalaki si Cameron para mapalayo ito pero inikot ni Cameron ang daliri ng lalaki pataas. Bumitaw siya dahil sa sakit pero hinawakan ni Cameron ang braso niya at inikot, binali niya ‘yon.Unti-unting nawalan ng hininga ang lalaki na sinasakal habang nilalagay ni Cameron ang pagkain sa ulo n
“Sigh, ganiyan talaga ang buhay.”Niyakap ng butler si Cameron sa kaniyang balikat at mukhang naaawa. “Sir…”Hindi umiyak si Cameron sa halip ay maputla siya at walang emosyon, parang malamig na katawan.Biglang, nagkaroon siya ng lakas ng loob at tumakbo sa ulan.“Sir!”Pumunta siya kay Sunny sa ulan. Nakayuko siya, iniiwasan ang mata ni Cameron. Hinila niya ang kamay ni Sunny. “Nasaan si Mom?”Hindi siya nagsalita.Inalis ni Cameron ang kamay niya nang tumulo ang luha niya. “Sabi ni Mom na dadalhin niya ang regalo ko pag uwi niya. Bakit hindi pa siya umuuwi? Bakit siya nagsinungaling? Hindi niya na ba ako mahal?”Nanghina ang katawan ni Sunny habang tumutulo ang ulan sa mukha niya at humahali sa kaniyang mga luha. Inabot niya ang regalo na hawak-hawak niya.Kinuha ni Cameron ang regalo at umiyak nang malakas.Lumuhod si Sunny, niyakap siya at namamaos ang boses na sinabing, “Cam, kasalanan ko ‘to. Hindi ko dapat siya hinayaan sa barko. Pasensya na.”Umiyak si Cameron hangg
Ngumiti si Mahina. “Alam kong mangyayari ‘yan.”…Dinilat ni Cameron ang mata niya at agad napagtanto na nakahiga siya sa hospital. Narinig niya ang boses ni Sunny at Mahina.Nang makita nila na gising na siya, agad lumapit si Sunny, mukhang nag-aalala. “Cam, gising ka na.”Ngumiti si Mahina. “Gising ka na rin sa wakas. Tatawagin ko ang doktor!”Pumasok ang doktor at tiningnan siya, pagkatapos ay kinausap si Sunny. “Ayos lang siya. Bukod sa tubig sa baga niya at sinat, ayos lang siya.”Tumango si Sunny. “Salamat.”Umupo si Mahina sa gilid ng kama at tinanong, “Kumusta ang pakiramdam mo?”Tumitig si Cameron sa kisame at hindi sumagot.Inayos ni Sunny ang hawak niya sa kaniyang tungkod. Nakahinga siya nang maluwag pero may naalala siya at bumalik ang galit niya. “Alam mong walang gagawin si Donald sa'yo kahit na kinuha ka niya. Ang kailangan mo lang gawin ay hintayin kaming iligtas ka pero pinili mong kalabanin sila. Kung hindi ka niligtas ni Willie, ililibing sana kita sa halip
Saglit na nagulat si Cameron at natahimik.Ang totoo niyan, hindi niya alam kung bakit gusto niyang tumalon.Hindi niya gusto ang dagat pero nakatira pa rin siya sa isla. Nagigising siya sa dagat bawat araw pero hindi niya magawang magustuhan ito.Pinili ni Cameron na manatili sa kwarto niya kapag pupunta siya sa dagat para sa negosyo. Hindi siya mananatili sa deck kung wala siyang gagawin. Nang makita niya si Nollace sa dagat, inutusan niya ang crew niya na kunin siya.Sa katotohanan, hindi talaga siya ang naglistas sa kaniya.Kung tutuusin, wala siyang pakialam kung buhay siya o patay. Pero naisip niya kung paano namatay ang mom niya sa malamig na dagat kaya nagbago ang isip niya.Bakit niya piniling tumalon nang oras na yon? Dahil ba ayaw niyang mapunta sa kamay ni Donald at magbigay ng problema sa Southern Clan? Hindi siya gaano sigurado doon.Tiningnan ni Cameron ang pink na pig plushie sa kamay ni Waylon habang makikita ang bakas ng pandidiri sa mata niya. “Ano ka ba? Bat
Kukunin ni Donald ang lahat nang kay Fabio sa isla ngayong araw. Ito lang ang tanging paraan para makatapat ang Southern Clan.Sumagot si Chunky. “Masusunod, sir.”…Nalaman ng Southern Clan na nakuha na ni Donald ng southwest district. Pero, dahil sa kalupitan sa Skull Club, maraming organisasyon sa southwest district ang tumatanggi na sundin ang mga utos ni Donald.Nakasara ang mga tindahan dahil sa kaguluhan doon. Kahit ang mga dumadaan at mga lokal na turista ay apektado at walang magawa kundi magtago sa mga hotel.Si Sunny, Waylon at ang iba pa ay nagsama sa private room sa Yuzu Villa para umisip ng paraan para ayusin ang problema na ito.Pagkatapos pakinggan ang report ni Mahina, galit na nagkomento si Quincy, “Nagiging masama lang reputasyon ng East Island dahil sa paraan ng paggawa ni Donald sa mga bagay. Makakaapekto rin ito sa negosyo ng Southern Clan. Kapag nakuha nga niya ang kontrol sa teritoryo ni Fabio, baka hindi tanggapin yun ng mga tao.”“Dahil ginagawa niya i