Habol-habol ko ang hininga at nanlalaki ang mga mata nang bigla ko nalang maramdaman ang mga paa kong nakatapak na sa lupa. Nakahinga ako ng maluwag habang pinakikiramdaman ang sarili. Bahagya akong nakaramdam ng pagkahilo. Pakiramdam ko ay hinigop ako ng isang wormhole saka biglang iniluwa kung saan. Was that magic? Pero, wala akong magic.
Agad akong napatingin sa katabi ko. Hanggang ngayon ay hawak pa rin niya ako sa isang braso. Maalaiwas na ang mukha niya ngayon kumpara kanina. Kakaiba rin ang ngiti nya habang pinagmamasdan ang paligid. Ngayon ko lang ulit nakitang ganito kasaya si Mama.
"Welcome to Magji, Yue," sabi ni Mama.
Nang balingan ko ng tingin ang tinitignan nito ay hindi ko mapigilang humanga sa lugar. Napakaaliwalas noon tignan na pakiramdam ko ay safe ako sa lugar na ito. Na walang bampirang makakahabol sa akin dito at walang makakapanakit sa akin hangga’t nandito ako. Kasalukuyan kaming nakatayo sa tuktok ng isang burol kung saan tanaw ang isang maliit na bayan sa di kalayuan.
Napakagandang pagmasdan noon mula dito dahil kitang-kita rito kung paano paligiran ng makukulay na parang at berdeng-berdeng kagubatan ang bayang iyon. Sa hindi kalayuan naman ay may makikitang talon na kumikinang sa sikat ng araw. Hindi ko mapigilang mapanganga habang pinagmamasdan ko iyon. Panandalian kong nakakalimutan ang lahat ng pinagdadaanan ko dahil dito.
Ngunit mabilis ding bumalik iyon ng maalala ko ang naging engkwentro sa mansyon.
“Ma,” untag ko dito pero mabilis niya akong nahila pababa ng burol at papunta sa kabayanan.
“Halika na, Yue,” masayang wika nito habang hila-hila ako at ang isa niyang bagahe.
Ayoko sanang putulin ang kaligayahan niya ngunit kapag pinagtagal ko pa iyon ay malamang sa makalimutan nalang iyon.
“Ma,” pigil ko sa kamay nitong nasa braso ko. “Kailan mo balak ipaliwanag sa akin ang nangyari?”
Agad naman siyang lumingon sa akin. “Mamaya lang, Yue. Sa ngayon, kung maaari lang ay pumunta muna tayo sa bahay ng tiya Arsellis mo ng makapagpahinga dahil naubos ang lakas ko sa paggamit ng kapangyarihan ko.”
Napanganga ako sa sinabi niya. “I-ikaw? May powers?” gulat na tanong ko.
“Sa tingin mo, anak, paano tayo makakarating dito kung wala?”
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko kay Mama. Kung maiinis ba dahil sa rebelasyon niya o matutuwa dahil may kapangyarihan pala siya. Kaya lang ay tila napakahirap paniwalaan. Kung sabagay ay ano pa ba ang mahirap paniwalaan doon. Kung ang mga bampira nga na akala ko ay sa libro ko lang nababasa ay totoo palang nabubuhay, ito pa kayang mga taong marunong gumamit ng mahika.
“Bakit naman hindi mo sinabi agad?” nagmamaktol na sabi ko dito saka nagpatiuna na sa paglalakad.
Hindi ko mapigilang humanga sa paligid ng makarating na kami sa mismong bayan. Kung maganda pala ito sa malayo ay di hamak na mas maganda ito sa malapitan. Bawat kabahayan ay napapalibutan ng mabubulaklaking halaman na ngayon ko lang nakita. Mayroon pang mga nagsisiliparang tila mga alitaptap na kahit umaga ay nagsisipag-ilawan. Samu’t sari rin ang makukulay na paru-parong panay ang liparan sa paligid. Napakagaganda rin ng mga bahay dito na parang kinuha ang inspirasyon sa mga libro at doon iyon inihalintulad.
Lumiko si Mama sa isang may kagarbohang bahay dahil sa malaki iyon kumpara sa mga bahay na nandoon. Sumunod lamang ako rito. Nanatili akong naglilibot sa paligid habang walang tigil naman sa pagkatok sa pinto ang ina ko.
Hindi ko talaga maiwasang mamangha sa mga bulaklak na nakikilta ko roon. Ngayon lamang kasi ako nakakita ng ganitong uri at tila nagbubuga ang mga ito ng kakaiba at mumunting liwanag. Nang matuwa ako sa isang kulay lavender na bulaklak ay hindi ko na napigilang hawakan iyon. Ngunit bago pa madikit doon ang daliri ko ay biglang may kamay na humawak noon.
Gulat na napalingon ako sa may-ari noon.
“Huwag mong hawakan,” anito. “Hindi lahat ng magaganda ay nagdudulot ng mabuti.”
Napanganga ako hindi lang sa tinuran niya kundi sa gandang taglay nito. Napakaganda nito kahit na natatakluban ng kulay puting cloak ang ulo at katawan. Kulay mais at kulot ang buhok nito. Bilugan naman ang kulay asul na dyamante ang mata, matangos ang maliit na ilong at mapula ang labi. Ngunit tila may kakaiba sa kaniya na hindi ko malaman kung ano. Magkagayonman ay hindi ko maitatangging mukha siyang diwata.
“Ada? Sino nandyan?”
Napalingon kami sa isang babaeng lumabas mula sa likuran. Maganda rin ito at tila kaedad ng ina ko. Agad din iyong sinilip ni Mama ng marinig niya ang boses ng nagsalita.
“Arsellis,” tawag niya dito.
Halata naman ang gulat ng tinawag na Arsellis at nagpalipat-lipat sa amin ni Mama ang tingin. Kung ganoon ay ito ang tiyahin ko.
“Hindi ko alam na ganoon na pala kagulo ang mundo sa labas.” ani ng tiyahin ko habang inilalapag ang tasa ng tsaa sa harapan namin ni mama.
Agad niya kaming pinapasok sa loob ng bahay niya ng makita kami kanina. Hindi daw niya akalaing darating kami ng wala sa oras. Ibig sabihin ay alam niyang dadating kami.
Hindi naman natigil ang kwentuhan nila ni Mama simula ng mapasok kami dito. Ako naman ay pinagmamasdan ko lang ang tiyahin kong maggagawa sa loob ng bahay. Paminsan-minsan aya gumagamit ito ng magic na hindi ko naman mapigilang hangaan.
Si Arsellis ang nag-iisang kapatid ni Mama na buong akala namin ay nasa ibang bansa dahil ayon na rin sa huli. Kanina ko pa iniisip ang dahilan kung bakit iyon inilihim ni Mama kahit ng malaman ko na ang tungkol sa Dovana.
Pero ang mas gumugulo sa akin ay ang sinabi ni Lucinda. Ayon dito ay sinira ni Mama ang pamilya ni Lucinda. Pero paanong mangyayari iyon kung naroon sila at sama-sama? Gusto ko pa sanang hintaying matapos sila Mama ng kwentuhan ngunit hindi ko na mapigilan ang sarili kong alamin kung totoo bang nanira ng pamilya ang ina ko. At lalong gusto kong malaman kung niloko ba niya si Papa. Kung totoo iyon, ngayon palang ay hindi ko na nasisiguro ang magiging reaksyon ko.
“Ma, kailan mo ipapaliwanag sa akin ang nangyari sa mansyon?” hindi ko napigilang itanong.
Natigil naman sa pag-uusap ang dalawa at napatingin sa akin.
“Bakit, Tessmarie, nagpunta ka na naman sa mansyon ng mga Cayman?”
Kung ganoon ay totoo ngang may hindi pagkakaintindihan si Lucinda at si Mama. Tumango lang si Mama bilang sagot sa tiya ko.
“Nagkita ulit kami ni Lucinda,” sagot niya pa.
“Ano namang ginagawa mo doon?” nakapamaywang na tanong ng tiyahin ko na tila normal lang na pag-usapan nila iyon.
“I brought her there,” sabad ko.
Nagtataka namang nagpalipat-lipat sa amin ni Mama ang tingin ni tiya Arsellis. “Hindi pa niya alam?”
Agad naman akong nainis sa tono ng salita ni tiya. Na para bang pinag-iisipan pa nila kung dapat ko ba iyong malaman o hindi.
“Ano ba ang dapat kong malaman?” naiinis na tanong ko sa kanila.
Humugot ng malalim na hininga si tiya bago magsalita. “Dating nobyo ng mama mo si Cassius Cayman.”
Nahigit ko ang hininga at agad na napatingin kay Mama. “Totoo ba iyon, Ma?”
“Aba! Ang batang ito, walang tiwala sa akin.”
Natawa naman si mama sa sinabi ng tiya ko. Maya-maya pa ay hinarap na ako nito.
“Una kong nakilala si Cassius Cayman, ilang taon na ang nakakaraan,” pagsisimula ni mama habang hinahalo ang tsaa nito. “Bago niya nakilala si Lucinda. We were too young back then. That’s also the time when we, mages, were prohibited to fall for their kind. Nakilala ko si Cassius ng minsang maligaw ako sa isang malaking parang. Gandang-ganda ako noon sa lugar na iyon dahil namumukadkad ang mga bulaklak sa kalagitnaan ng gabi. Dahil doon ay hindi ko napansin na may nagmamatyag na pala sa akin sa dilim ng mga oras na iyon. Mariing ipinagbabawal sa bawat lahi ang lumabas sa teritoryo ng mga panahong iyon kung kaya agad akong dinakip ni Cassius. Mainam nalang at well-trained ako kung kaya’t hindi niya ako nahuli. Doon nagsimula ang asaran namin. Palagi ko siyang inaasar noon dahil kahit anong gawin niya ay hindi niya ako mahuli-huli. Hanggang sa ang asaran ay nauwi sa pag-iibigan. Sad to say but your father, Yue, is not my first love. But he will always be my last,” aniya saka tumingin ng diretcho sa akin. Hindi naman ako makapagsalita ng may maalala akong lugar sa lugar na binanggit ni Mama. Agad na kumabog ang dibdib ko sa ala-alang iyon. “To make the story short, we fell in love despite the fact that we are different. The ship sails smoothly until Lucinda comes into the picture. She did everything to get what she wants and Cassius is one of those. Knowing the rules, she even tried to blackmail me, telling me that vampires will kill me for crossing the line but I didn’t budge. But being the hardheaded, I stick to what my heart feels. But then, she manipulated Cassius' mind just like that and he forgot about me. It was Lucinda’s gift. And Cassius is one of her unfortunate victims.”
“I was so devastated that time. Mahal na mahal ko si Cassius. Too much that I remained single even if he already had a family. Hanggang sa dumating nalang ang isang araw na bigla kong nakita si Cassius dito. Vampires were prohibited in this place. But he dared coming here to see me. He tried to win me back even though he’s aware that he has a family. He even asked me to elope with him. But I refuse him. Kahit na nakakaakit ang ideyang aalis kami at magsasama, hindi makakayanan ng konsensya ko ang sumira ng pamilya. And that’s when Lucinda got mad at me and blamed me for her deeds. Cassius came back to her asking for separation. And then I don’t know what happened to their family afterwards.”
Nakatulala lang ako kay Mama hanggang sa matapos ang kwento niya. Hindi ko akalaing may ganoon palang nangyari sa pagitan niya at ng mga Cayman. Ito pala ang dahilan kung bakit noong nakaburol si Papa ay hindi ko nakita si Lucinda. At ang kakaibang tingin ni Cassius kay Mama sa tuwing nakikita niya ito. Agad kong naalala si Kieran ngunit mabilis ko iyong pinalis.
“Sad to say, Yue. Your father isn’tt my first love, but he will always be my last.”
Pipikit-pikit pa ang mata ko ng maisipan kong bumaba sa kusina. Magmumuni-muni pa sana ako kaya lang ay kung ano-ano na ang pumasok sa isip ko. Tahimik pa sa buong kabahayan kaya nakasisiguro ako na mga tulog pa ang mga tao ng makarating ako sa kusina. Masyado pa rin naman kasing maaga. Kung hindi ako nagkakamali ay alas kuwatro palang ng madaling araw kaya may kadiliman pa sa labas.Agad kong nayakap ang sarili ng umihip ang malamig na hangin. Nang hanapin ko ang pinanggagalingan ng hangin ay nakita ko ang bintanang nakabukas sa may sala. Maganda ang bahay ni Arsellis. Gawa lamang iyon sa kahoy pero napakaganda noon. Simple lamang ngunit puno ng mga makukulay na dekorasyon na lalong nagpapaganda sa bahay. Ang ilang kagamitan pa niyang kahoy ay nauukitan ng iba't ibang disenyo. Pero ang pinakapaborito ko sa lahat ang ang hagdan nito. Tuwang-tuwa kasi ako sa kakaibang style noon na
"Yue," narinig ko ang pagsigaw ni Ada mula sa taas.Well, hindi naman ganoon kataas ang binagsakan ko, sadyang masakit lang sa balakang ang naging pagbagsak ko. Idagdag pa ang pagkapahiya ng makita ng lalaking nasa harapan ang naging pagbagsak ko."Yueno, ayos ka lang?" humihingal na tanong ni Ada na sumulpot sa pagitan ng mga halaman sa itaas."Yueno pala ang pangalan mo," ani ng gwapong lalaki saka umupo sa harapan ko.Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko sa gawi ng pagtingin niya. Nakakahiya at nakita niya ang pagbagsak ko. Pakiramdam ko tuloy ay gusto ko ng magpalamon sa lupa.Maya-maya pa ay naroon n
Hindi dumating ngayong araw si Ada. Marahil ay nainis na rin siguro sa akin. Ilang araw ko na kasi siyang kinukulit dahil palagi nalang akong bumubuntot sa kaniya. Noong una ay iniiwasan pa niya ako pero hindi ko rin siya tinantanan hanggang sa pumayag na rin siya. Pero ngayon ay parang hindi na niya ako nakayanan. Hindi rin naman siya nagpaalam na hindi siya darating ngayon. Napag-alaman ko rin nitong nakakaraan na apprentice pala siya ni tiya Arsellis kaya lagi siyang narito. Maging si Oswald ay ganoon din kaya mukha silang malapit sa isa’t isa.Sina tiya Arsellis at Mama naman ay umalis. Ang sabi ay may aasikasuhin lamang daw na importante. Nang tanungin ko naman sila ay hindi naman nila sinabi. Mukhang may inililihim na naman sa akin ang dalawang iyon. Hindi ko tuloy maiwasang magduda dahil naglihim na rin kasi sila noong nakaraan.
Hindi ko sukat akalain na mangyayari pa ang bagay na ito pagkatapos ng lahat ng sakit at pighating pinagdaanan ko. Hanggang ngayon ay wala pa rin patid sa pagkalabog ang puso ko. Para akong nananaginip. Parang bang napakahirap paniwalaan pero heto kami ngayon. Magkasabi. Magkatabi. Magkayakap.Ramdam ko ang maya't mayang paghagod ng malakas na pintig ng puso ko sa bawat paghalik ni Kieran sa ulo ko. Nakasandal siya sa isang puno roon habang ako naman ay nasa pagitang ng mga braso niya't nakasandal sa matipuno niyang dibdib.Pilitin ko mang itanggi pero ramdam ko pa rin ang galak sa puso ko nang muli kong maramdaman ang init ng yakap niya. Pakiramdam ko ay muling nabuhay ang damdaming inakala kong patay na.Ayoko pang maniwala sana sa kaniya. Per
Parang gusto kong matawa sa naging reaksyon niya sa sinabi ko. Nakatulala lang kasi siya sa akin. Ganoon din ba ang reaksyon ko kanina?Ilang sandali pa ay nagsimula ng sumungaw ang ngisi sa mga labi nito saka ako hinapit papalapit sa kanya."What did you just say?" anito na may ngiti ng tagumpay sa labi. Animo ay para siyang nanalo ng malaking papremyo sa gawi ng pagngiti niya.Bigla ko tuloy siyang naisipang asarin. Bahagya ko pa siyang itinulak para makagawa ng maliit na distansya. "Sinabi ko na. Wala na akong balak ulitin pa." Sinabayan ko pa iyon ng halukipkip at bahagya pang paglayo sa kanya.Sa pagkabigla ko ay bigla nalang niya akong hinapit muli palapit sa kanya at sa pag
“Y-you can erase memories?”Tumango ito. “That was the only memory I wiped out of Kirius but the most were yours.” hindi agad ako nakapagsalita sa sinabi niya. “Nagsimula iyon nang isang beses kang maka-encounter ng isang pack ng rogue. Maliit ka pa noon and you were on a camping trip. Sa pagkakatanda ko ay girls scout nga ba ang tawag doon? Whatever you call that. Late night na iyon at sa kung anong dahilan ay bigla ka nalang lumabas ng tent nyo. Hindi ka napansing lumabas ng mga teachers kaya’t walang nakakaalam na umalis ka. Aalis na dapat ako noon dahil ipinapatawag daw ako ng amain ko pero ng makita kitang nag-i-sleep walking ay masyado akong natuwa sa pinaggagawa mo kaya pinanood muna kita. Until you came to your senses and started crying. Takbo ka ng takbo sa kung saan-saan, naghahanap ng daan pabalik pero paikot-ikot ka lang. Pinag-iisipan ko pa kun
Agad akong sinalubong ng yakap ni Mama nang makarating kami sa bahay. Sa higpit ng yakap niya ay nakasisiguro akong masyado siyang nag-alala. Kung sa bagay ay kamamatay lang ni Kirius, marahil ay natakot din niya para sa akin.Gumanti ako ng yakap kay Mama para iparamdam na hindi na niya kailangan pang mag-alala. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kaniya ang mga nangyari. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko maialis ang nararamdaman kong galit sa mga mages. At mula ng dumating kami ay hindi ko pa rin kinakausap si tiya. Maging si Oswald ay sinusubukan akong lapitan pero lumalayo ako. Hindi ko kasi alam kung paanong pakikitungo ang gagawin ko sa kanila.Sa makailang beses na nagmakaawa akong itigil na nila ang pananakit kay Kieran ay hindi sila tumigil. Kung alam lang nila kung paano nila unti-unting dinud
Hindi ko alam kung ano ang iisipin at mararamdaman ko sa mga sinabi ni Mama. Hindi ko rin malaman kung makikinig pa ba ako o hindi. Kinakabahan ako sa susunod niyang sasabihin. Alam kong si Cassius ang unanng lalaking minahal niya pero ang lalaking pinakamamahal? Hindi ba't si Papa iyon?"Ikinuwento ko na sa iyo ang tungkol sa amin ni Cassius pero hindi ko nabanggit sa iyo na siya ang lalaking pinakamamahal ko. Hindi ko na iyon binanggit dahil natatakot akong isipin mo na pinagtataksilan ko ang Papa mo. Pero hindi. Nanatili akong tapat sa Papa mo."Tama nga ako ng hinala pero nabibigla pa rin ako sa sinasabi niya. "Bakit ngayon mo lang sinasabi sa akin ang lahat ng ito, Ma?"“Nang sinabi ni Arsellis na dinukot ka ng mga bampira ay na