"Alise! Ang costume saan niyo nilagay?"
It's February 13 already. Inaayos na namin ang mga gagamitin namin bukas. Tulad ng sabi ko sa kanila, 'di na kami nag practice this week. Tanging preparations na lang para nasa kondisyon ang mga katawan namin. I let my classmates enjoy para naman di kami puro stress.
Kasalukuyan kaming nag-aarange ng mga props namin for tomorrow. Hindi ko mahanap ang mga costume kaya tinanong ko si Alise.
"Nasa kabilang box, Kara," sagot ni Alise sa akin habang na ce-cellphone.
Muntik ko ng itapon sa kanya ang hawak kong paper bag na may lamang make-up sets. 'Di man lang niya ako tinulungan dito.
Nagpapakahirap ako ditong mag-arrange tapos siya naka-cellphone lang. Pangiti-ngiti pa siya habang nakatingin dito.
Dahil na cu-curious ako kung anong ginagawa niya, nagdesisyon akong silipin iyon. Dumaan ako sa kaliwang parte ng room na may mini board for room announcement. This way, 'di niya mahahalatang papunta ako sa likod niya. Dahan-dahan ang lakad ko para 'di ako ma bisto.
Nang makarating sa likod niya, sinilip ko ang ginawa niya at muntik na akong mapasigaw nang makita ko ang chat ng kuya ko sa kanya!
Message content: can I court you?*
"Shit, 'yong kuya ko Alise!" bulong ko sa kinikilig kong kaibigan
"What the heck!" sigaw niya
Napatayo siya at muntik na niyang matapon ang phone niya. Tumawa ako ng malakas ng dahil sa reaksiyon niya.
"Nakabingwit ka Alise ha, kaya pala kinikilig ka eh," nakangising sabi ko sa kanya
Namula pa siya dahil sa sinabi ko at ibinalik ang tingin sa kanyang cellphone.
"Hindi ah," deny pa niya.
Halata namang kinikilig siya. Grabe ang swerte, may crushback.
Nagkibit balikat na lang ako dahil sa inakto niya. Nahuli na nga, nagdedeny pa. Lagot sa akin si kuya. Another blackmail na naman ito.
Pinuntahan ko ang malaking box na sinabi ni Alise kanina kung saan ang mga costume namin. Bubuhatin ko na sana iyon para isalin sa mesa pero tumunog ang phone ko.
Ismael Karl: where are you? Nandito na ako sa SEU.
Bumilis muli ang tibok ng puso ko. His simple words can really make me crazy. Noong nakaraan, hindi ma absorb ng utak ko ang mga sinabi niya. For real? Ismael Karl Gomez is courting me?
"Oh, bakit ka namumula diyan?" nagtatakang tanong ni Alise. 'Di ko namalayang nasa harap ko na siya.
Mabilis akong nagreply kay Ismael. Sinabi ko kung nasaan ako pati ang room number. Ibinalik ko na agad ang phone ko sa bulsa at bumalik ang atensiyon sa box.
"Aba, 'di ako pinansin. Si Ismael 'yon 'no?" nakangising tanong niya.
"Oo, tumahimik ka diyan kung ayaw mong ilaglag kita kay kuya," sagot ko habang 'di nakatingin sa kanya.
Nagtry akong buhatin ulit ang malaking box but I can't lift it. Leche! Ang bigat pala nito.
"Alise, tulungan mo nga ako dito," pagtatawag ko kay Alise.
May naramdaman akong lumapit kaya akala ko si Alise na yun. Umusog ako para makapwesto na siya.
"Ako na diyan."
Napaharap ako sa lalaking nag offer ng tulog. Grabe ang bilis niya mahanap ang building at room namin. Most of the time kasi, kapag sinusundo niya 'ko, sa auditorium lang o 'di kaya ay sa gate. He's doing this for almost 1 week. Ramdam na ramdam ko na tuloy ang panliligaw niya.
"Nandiyan ang prince charming mo girl. Kaya niya 'yan," natatawang saad ni Alise. Tiningnan ko tuloy siya ng masama.
Umalis ako sa pwesto ko kanina at hinayaan si Ismael na buhatin ang box.
"Saan ko 'to ilalagay?" tanong niya.
Tinuro ko ang mesa sa malapit. Dumiretso naman siya do'n at inilapag ng walang kahirap-hirap ang mabigat na box.
Lumapit na ako at binuksan iyon. Inumpisahan kong ilabas ang mga susuotin namin bukas at inilagay sa hanger para naman 'di mukhang basahan bukas sa sobrang gusot.
Ismael helped me while Alise was just looking and enjoying the view like she's watching a damn love drama.
Ngumingiti pa siya sa akin kapag naaabutan niya akong nakatingin sa kanya. Ang sarap tuloy sabunutan.
Hindi na rin naman nagsalita si Ismael. Tinulungan lang niya ako sa mga ginawa ko hanggang sa matapos ito.
Nagdesisyon na kaming umuwi dahil lumalalim na ang gabi. Alise was with us until we reached the exit. Pagkarating sa labas ay himiwalay na rin siya sa amin.
Ilang linggo na akong 'di nagpapahintay sa driver namin dahil sinusundo ako ni Ismael. Buti na lang 'di rin nagtatanong sina Mommy. 'Di ko kasi alam ang sasabihin ko. Lalo na si kuya. Ang alam lang nila ay nagtuturo pa ako sa CCAM. Kapag nalaman nilang may nanliligaw sa akin, siguradong matutusta si Ismael.
Tahimik lang kaming dalawa ni Ismael habang naghihintay ng masasakyang taxi papuntang CCAM.
Ilang beses ko na siyang sinabihan na pwedeng sa CCAM na lang kami magkita always kapag hapon dahil dagdag gastos lang iyon. Siya pa naman ang nagbabayad always. Ayaw ako pagbayarin. Tapos baka pagod din siya. Pabalik balik lang siya pero ayaw niya makinig sa 'kin. Sinusundo pa rin niya 'ko.
Napansin ko ang pagkatahimik niya ngayon kaya nagtaka ako. Normally, magkukwento siya ng kung ano-ano kapag magkasama kami pero ngayon, iba. It feels like he's tired but still moving just to do his everyday chores.
"Are you okay?" nag-aalala kong tanong sa kanya.
Tumingin siya sa akin at mabilis na nag-iba ang mood niya. Napalitan ang pagod niyang mukha ng mumunting saya.
"Oo naman. Kasama kita. Paano ako 'di magiging okay?"
Bumilis muli ang tibok ng puso ko. Ismael's words were really powerful. Kahit wala pa nga siyang ginagawa sumasaya na ako. Parang 'di ako makapaniwala na ang lalaking 'to ay nanliligaw sa akin.
I didn't know that having a suitor like him is awesome. I mean, may mga manliligaw na rin ako noon pero 'di ako ganito ka saya at naapektuhan katulad ngayon. Ismael is just very different.
Natapos ang araw na 'yon na parang mabilis na pagdaan ng hangin. Every now and then, hindi nawawalan si Ismael ng time na magchat o tumawag sa akin. Pati pagsundo ay 'di niya pinapalampas.
Dumating ang araw ng contest na masaya ako. It just feels so unreal. Sobrang saya ko lang talaga.
"Everyone, just enjoy while performing, okay?" nakangiti kong paalala sa lahat.
Magpeperform na kami ngayon at kasalukuyang nasa backstage dahil kami na ang susunod.
I can see nervousness in their eyes. Hindi naman kasi lahat sa amin ay sanay mag perform sa harap ng maraming tao. Even me, I'm naturally born to perform in front of the crowd pero kinakabahan pa rin ako.
Rinig ko ang hiyawan ng mga tao. Siguro patapos na ang performance ng isang section. Nang magpalakpakan na ay naghanda na kami. Hudyat na ito na tapos na ang nauna.
Ako ang huling lalabas dahil may solo performance ako kaya naiwan pa ako dito. Nag-umpisa nang sumayaw ang mga nauna at nakasilip lamang ako dito sa likod habang hinihintay ang time ko.
"Don't be nervous. Kaya mo 'yan."
Automatic na napalingon ako sa gawi niya nang marinig ko iyon. Nangunot ang noo ko dahil nakikita ko siya dito ngayon. It's February 14 at ibig sabihin, may sariling event din sila sa school.
"Why are you here? Dapat nasa school ka," suway ko sa kanya.
Napatawa siya ng mahina at napakamot pa kaunti sa ulo niya.
"Ah, nasa school ako ngayon, Kara," pamimilosopo niya pa saakin.
Tiningnan ko siya ng masama kaya tumigil siya sa kakatawa. Nag peace sign pa siya na parang bata.
"I'm sorry. Wala naman akong gagawin sa school. At tsaka gusto kitang mapanood," nakangiting sabi niya.
His words were very comforting. Kung noon, kinakabahan ako dahil sa presensya niya, ngayon nag-iba na. Sobrang comforting niya kasama to the point na whenever we're together, I know I'm safe.
Malapit na ang part ko kaya nag ready na ako. Lumipat na din si Ismael sa labas at manonood mismo sa harap ng stage.
Naghiyawan ang mga tao ng lumabas ako. Everyone cheered including Ismael. Sumasabay siya sa sigawan ng mga tao kaya napapangiti tuloy ako. Mas pinagbutihan ko ang pagsasayaw gano'n din ang mga kasama ko.
Nang mag partnering na ay mas lalong humiyaw ang mga nanonood. Naging busy ako sa steps ko kaya hindi ko na natingnan si Ismael sa sulok. I hope he's still cheering for me.
Napuno ng hiyawan at palakpaan ang buong auditorium pagkatapos namin mag perform. Sabay na kaming nag-bow lahat at pumasok muli sa backstage.
Pagkabalik namin sa loob ay agad kong hinanap si Ismael. Nalibot na ng buong mata ko ang backstage pero 'di ko siya makita.
"May hinahanap ka besh?" takang tanong ni Jay sa akin nang makita niyang may hinahanap ako.
"Ah, oo. Pero wala 'yon. Hayaan mo na."
Nginitian ko si Jay para 'di na siya magtanong. Alam kong eventually, malalaman din nila pero I don't think ngayon ang tamang panahon.
Sumilip ako sa labas at hinanap ng mga mata ko si Ismael. Pabalik balik ang tingin ko sa pwesto niya kanina pero 'di ko na siya makita. Umalis na ba? 'Di man lang nagpaalam.
Lumabas ako ng mismong auditorium at nagpahangin. Dumiretso ako sa isang bench malapit doon at umupo.
I can see couples around. 'Yong iba, nag ho-holding hands at 'yong iba naman ay masayang nagtatawanan. Puno ng mga hugis pusong lanterns ang school kaya ramdam na ramdam ng lahat ang Valentine's. 'Yong isa kong classmate na may boyfriend sa kabilang section ay nakita kong nakangiti habang hawak ang bouquet of flowers na kakabigay lang ng boyfriend niya. Gano'n din ba 'ko ka saya kapag sinagot ko na si Ismael?
Natigil ang pag-iisip ko nang nakita ko si Alise na may dalang rosas papalapit sa akin. Nakangisi pa itong nakatingin sa akin. Aba, ipagmamayabang pa siguro na may rose siyang natanggap.
I don't know what's the real score between kuya and her pero 'di ko na pinansin. As long as they're both happy, I'll support them.
Ibinigay niya ang rose na dala sa akin at bumulong sa akin.
"Haba ng hair mo, Kara," nanunuksong bulong niya sa akin.
Napakunot ang noo ko dahil hindi ko gets ang pinanggagawa nya. Akala ko ba sa kanya 'to?
Magsasalita na sana ako ulit nang dumating si Ely na may dala ring rose katulad no'ng kay Alise. Nakaupo pa rin ako sa bench kaya tumayo ako. Maraming napapatingin sa direksiyon namin kaya mas lalong sumiklab ang pagtataka ako.
Katulad ng ginawa ni Alise, nakangiti niyang ibinigay sa akin ang rosas na dala niya. Pagkatapos ay dumating din si Jay na nakabusangot ang mukha. Anong meron?
Pagkabigay niya sa akin ng rosas ay umirap pa siya.
"Madami kang dapat sabihin sa akin bruha ka," sabi niya.
Hindi na ako nakasagot dahil may dumating pa ulit. Pasipol-sipol pa si Justice habang papalapit sa akin. Nakita ko ang pila ng mga kaklase ko sa pinto banda ng backstage ng auditorium.
Ang ganda nilang tingnan habang nakapila at may dalang rosas. Magkakapareho pa naman ang suot nila. 'Di pa kasi kami nakapagpalit lahat.
Hindi ko alam kung ano ang pakulo ng mga 'to pero tinatanggap ko lang ang mga rosas. Nakakaagaw na kaming lahat ng atensiyon. May ibang pumalibot pa talaga sa kinaroroonan namin para maki-chismis. 'Yong mga napapadaan naman ay napapatigil.
I know it's too unusual to see students na namimigay ng rosas sa classmate nila. May kumukuha pa ng video.
Malapit na silang maubos lahat pero ang mga naunang nagbigay ng rosas ay muling bumalik sa pila. Naiwan akong mag-isa sa pwesto ko na nagtataka pa rin.
"Anong---"
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bumalik na muli si Alise at isang card naman ang dala. Hindi mawala sa itsura niya ang ngisi. This time, mas mabilis ang pamimigay. Hindi ko man lang mabasa ang nakasulat sa bawat card. Sobrang dami na no'n.
Napatingin ako sa grupo ng mga kaklase ko na nahuli. May dala pa silang balloons na hugis puso at may hawak na rose bawat isa. I guess mga sampu sila? 'Di ko masyadong mabilang dahil mabilis ang lakad nila. Dikit na dikit pa sila habang papalapit sa akin. Parang tinatago ang ano mang nasa likod nila.
Nang malapit na sila ay narinig akong hiyawan. Hiyaw na may dalang kilig. Hindi ko pa rin gets ang nagyayari kaya napatingin lang ako ng nagtataka sa mga kaklase ko.
Nakalapit na ang sampung kaklase ko. Isa-isa nilang ibinigay sa akin ang balloon at rosas. 'Di ko na mabilang kung ilang piraso na ba 'to. Tanggap lang ako nang tanggap.
Nang dalawa na lang ang natira ay namataan ko ang taong nasa likod nila. Ibinigay ng dalawang kaklase ko ang natitirang balloons at roses.
Nanlaki ang mga mata ko nang marealize ko na si Ismael ang nasa likod nila. May dala itong bouquet na puno ng chocolates!
Lumapit siya sa akin kaya mas lalong naghiyawan ang mga tao sa paligid. Maging ang mga kaklase kong nakatingin sa amin ay nagsisikuhan pa habang bumubungisngis.
Bumilis na naman ang tibok ng puso ko nang ilang pulgada na lang ang pagitan namin. He gave me the bouquet while smiling. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Gulat pa rin ako sa pangyayari. Kaya ba siya nawala kanina dahil dito?
May mga teachers pa'ng nakiusisa. Nadagdagan ang hiya ko. 'Di ako sanay sa ganito. Napatingin ako kay Ismael at nakita ko siyang napahawak sa batok niya na para bang nahihiya.
Sa kabilang parte ng crowd ay nakita ko si Ma'am Gardose maging sina Jandrice at Tita Cindy na mas lalong nagpagulat sa akin. Nakangiti silang lahat habang pinapanood kami. Nag thumbs-up pa si Jandrice nang makitang nakatingin ako.
Bumalik ang mga mata ko kay Ismael na seryosong nakatingin ngayon sa akin. Napatingin siya sa mga cards na nanggaling din siguro sa kanya.
"May number ang bawat card. May tanong sa huling numero. Hindi ako nagmamadali, Kara. Sagutin mo na lang ang tanong na nandiyan kapag ready ka na," nahihiya ngunit nakangiti pa rin niyang sabi sa akin.
Naghiyawan muli ang mga tao sa paligid nang mas lumapit pa siya sa akin. Wala na akong maaatrasan kaya 'di na ako nag-atubiling umalis pa. May mga naramdaman pa akong flash ng camera sa paligid pero hindi ko na iyon alintana. Ang tanging focus ko ay kay Ismael. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Hanggang ngayon ay 'di ko mahanap ang tamang salita na dapat sabihin sa kanya.
"Happy Valentine's Day, Kristier Arabella."
"Ismael."Nakangiti pa rin siya habang nakatingin sa akin. Parang nag po-propose siya sa akin sa harap ng madaming tao. Hindi ako makapaniwala na mararanasan ko ang ganito.I smiled and hugged him for I don't know how long. The crowd started to cheer again. Naramdaman ko ang pagkabigla ni Ismael sa ginawa ko"Ka--"Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya. Hinigpitan ko lalo ang pagkakayakap sa kanya."Thank you Ismael, Happy Valentine's Day," bulong ko sa kanya.After the surprise thingy, naging laman ng balita sa buong campus ang nangyari. Halos hindi ako makalakad ng tuwid dahil kapag napapadaan ako ay napapalingon ang mga nakakakita sa akin.Hindi naman 'yon tingin na nanghuhusga kundi tingin na kinikilig at naiinggit pero ang awkward lang dahil hindi talaga ako sanay sa ganito.Well, kilala naman talaga ako ng karamihan dahil miyembro ako ng
"Sigurado ka bang 'di ka papasok sa last class?"Nagliligpit ako ng nga gamit ko nang marinig ko si Alise. Tumango lang ako sa kanya dahil may excuse letter naman ako galing kay ma'am Gardose. Sabay kaming pupunta sa CCAM para maabutan ang presentation ni Jandrice."First time na aabsent ka ah. May quiz bukas ha. Wag mong kalimutan," dagdag niya pa."Alise, dapat nandoon ako para mapanood ko ang performance ni Jandrice. At tsaka wala rin namang gagawin sa next class. Pina-excuse na rin ako ni ma'am Gardose. 'Di ko makakalimutan ang quiz bukas. Don't worry."Nang natapos kong ligpitin ang gamit ko, nagpaalam na ako sa kanya. Absent si Ely at Jay ngayon kaya si Alise ang kasama ko buong araw. 'Di ko alam kung bakit wala ang dalawa.Kumaway si ma'am Gardose nang makita niya ako papalabas ng gate. Sasabay ako sa kanya para 'di na raw ako gumastos. Ngumiti ako at binilisan ang lakad ko papunta sa kanya."Blooming tayo ngay
"Ate, sasama ka ba sa amin ni kuya sa mall?"Rinig kong sigaw ni Llianne sa labas ng kwarto ko. Kakagising ko lang kaya malamang hindi ako makakasama. Napasarap na naman ang tulog ko dahil weekend."Kakagising ko lang. Di na ko sasama, ingat kayo!" sigaw ko pabalik sa kanya.Ilang araw na ang lumipas magmula nang sagutin ko si Ismael. Noong Tuesday hindi talaga ako nagpakita sa kanya. Kaso pumunta ba naman sa bahay? Buti na lang wala pa sina kuya at Daddy that time. Si Llianne lang na walang ginawa kundi tuksuhin ako. Kaya no'ng Wednesday hanggang kahapon, nagpakita na ako sa kanya. Baka mamaya iba ang maabutan niya dito sa bahay. Di pa ako ready na magpakilala ng boyfriend kina daddy.Ganito pala sa feeling na may boyfriend, kinakabahan! Tapos parang araw-araw kailangan ko mag-ayos. Nakakaloka. Ngayon nga lang siguro ako natutong magsuklay.Bumangon na ko at dumiretso sa C.R para maligo. Wala
"Hoy, Kara malapit na birthday mo. Magpapa-party ba ulit sina tita?"Napalingon ako kay Alise dahil nakalimutan ko ngang malapit na ang birthday ko. Nabalot na ata ni Ismael ang utak ko. Nandito kami sa NBS at naghahanap ng kung anong libro. Bored ako at pagod. Sa buong week na may pasok, andaming ini-comply. Ang hirap kapag graduating. Di pa nga natatapos ang isang gawain, may idadagdag na naman.This weekend, wala si Ismael. Sinamahan niya ang Daddy niya sa Palawan para sa isang business gathering daw. Wala tuloy kaming date."Oo nga pala, ewan ko sa kanila."Naglibot na lang ulit ako at tumingin ng kung ano-anong libro. Wala naman akong nagugustuhan. Si Alise naman nakasunod lang sa akin. May napili na siya kaya pasunod-sunod na lang."Sana meron," dagdag pa niya."Gusto mo lang makasama 'yong kuya ko."Agad siyang namula kaya napahalakhak ako. Marupok ka bes.
"Happppyyyyy Graduation beshies!"Sumigaw-sigaw pa si Jay habang tumatalon. Time flies so fast. Parang kahapon lang, mga neneng at totoy pa lang kami. Tapos ngayon road to college na."Dali, picture na tayo."Pumwesto na kaming magkakaibigan at si kuya ang photographer. Muntik na akong humagalpak sa tawa dahil nanginig pa talaga siya. Ano, nahihiya siya kay Alise?"Kayong dalawa mag-usap nga kayo!"Tinulak ko si Alise papunta kay kuya matapos niya kaming makunan ng picture. Mga torpe! Sarap pag-untugin.Lumapit sina Daddy sa amin at mabilis akong yumakap sa kanila."Ate, akalain mo magkacollege ka na pero bruha ka pa rin. Di ko alam bakit pumatol si Kuya Ismael sayo."Muntik ko nang sipain si Llianne dahil sa sinabi niya. Kapal ng mukha. Napatawa na lang sina Mommy sa gilid. Di ko nga inexpect na nauna na palang magpakilala si Ismael sa kanila. Kaya pala may pa 4 AM surprise pa silang nalalaman
"Babe, 'yong mid ano ba!"Stress na stress ako kay Ismael habang naglalaro kami ng ML. Tumanda sa mundo na hindi namulat sa paglalaro nito. Muntik ko na ngang itapon ang cellphone ko sa kanya dahil dinadaanan lang niya ang mga kalaban."Hindi nga ako marunong!"Inis na sabi niya sa akin. Napilitan lang naman kasi siyang mag install kanina dahil bored na ko. Hindi naman siya makaangal dahil nga gusto ko. Kaso parang walang kwenta din. Nagkakalat lang siya."Tangna! Babe, tinawag akong bobo!"Napatawa ko sa reaksiyon niya. Siguro naiinis na 'yong mga kasama namin. Kami yung nakikipagbakbakan pero siya naglilibot lang."Alis ka na lang sa laro. Walang kwenta kasi 'yong ginagawa mo," natatawa kong sabi.Nawala ang inis ko dahil siguradong badtrip siya ngayon. Nasabihan ba naman ng bobo. Umalis na nga siya sa laro. Focus pa rin ako sa pag atake. Naramdaman kong tumayo si Ismael at umalis sa tabi ko.
"Bakit ganyan ang itsura mo,may nangyari ba?"Bungad na tanong sa akin ni Llianne. Siguradong magang-maga ang mga mata ko ngayon. Hanggang pauwi ay iyak ako ng iyak. Naabutan pa ako ng ulan sa labas kaya basang-basa pa ako."Wala," mahinang sagot ko.Dumiretso na ako paakyat sa hagdan. Ang mga kasambahay na nakakasalubong ko ay nagtataka sa itsura ko pero wala din naman silang sinabi.Humiga na agad ako sa kama pagkapasok ko ng kwarto kahit na alam kong basa pa ako. Di maalis sa utak ko ang mga nangyari ngayong araw.Parang di katanggap-tanggap.Sa sobrang pagod ay di ko na namalayang nakatulog ako. Nagising na lamang ako nang makaramdam ako ng lamig. Kinapa ko ang damit ko at na realize na basa pa rin ako.Nanghihina akong pumunta sa walk in closet at nagbihis ng pantulog. Di ko alam kung bakit sobrang lamig ngayon. Hininaan ko na ang aircon pero gano'n pa rin.Basa pa ang kama ko dulot na rin
"Ate kunan mo ako ng picture dali!"Mabilis na ibinigay ni Llianne ang cellphone niya sa akin at nag pose sa harap ko habang nakaupo. Nasa Flock kami ngayon, isang cafe' dito sa Soho. Kakarating lang namin pero agad akong hinila ni Llianne papunta dito.Kinuhanan ko na rin siya ng picture. Ilang pose pa ang ginawa niya bago nagsawa. Hindi naman ako nagsising sumama sa kanya dito kahit ramdam ko pa rin ang pagod. Si kuya nagpaiwan pa sa Westminster. 'Yong mismong city ng Soho. Area lang naman kasi 'to ng Westminster.Trip daw ni kuya maglibot muna doon kaya hinayaan na rin nina mommy. Ilang minuto lang din naman ang travel papunta doon galing dito.Naglibot pa kami ni Llianne. Kung ano-ano ang mga pinanggagawa niya. Hinayaan ko na lang. Nag-eenjoy eh. Nakailang picture na rin kami. Siguradong baha na naman ang instagram nito.The streets were crowded. The view around Soho can make me feel t