Kabanata 14.2

Naglakad-lakad pa siya hanggang sa makarating siya sa pinakangdulo ng kulungan. Napatingin si Monique sa isang lalaking hindi niya makita masyado ang mukha dahil nasa labas siya. Mukhang binata base pa lang sa nakikita niyang katawan ng lalaki.

Dahan-dahan na lumapit si Monique sa lalaking naglalagay ng mga damo sa isang kabayong nakatali sa isang puno. Nakita ni Monique ang mga kabayo sa loob ng kulungan pero ibang iba ang kabayong nakatali dito sa labas.

Napakaganda niyang kabayo, kung isasali mo siguro ito sa pabilisan sa pagtakbo may tsansa na manalo siya dahil sa tangkad at laki ng mga katawan niya.

“Is this your horse? It’s so beautiful.” namamangha niyang saad. Hindi niya na binigyan ng pansin ang lalaking nagpapakain sa kabayo dahil tila ba napako na ang mga mata niya sa napakagandang kabayo. Hinaplos ni Monique ang nguso ng kabayo at napapangiti na lang siya dahil hindi man lang gumalaw ang kabayo.

“Can I ride this?” wika ni Monique saka tiningnan ang lalaki pero daha