Share
KABANATA 5
Tulala siyang nakaupo sa gilid ng kamyang higaan ng magising siya sa kaprehong silid.
Wala na. Wala na ang pag-asang makatakas siya mula sa kamay ng lalaking 'yon. Pero may mga katanungan na pilit sumisiksik sa utak niya.
Bakit siya nito niligtas kung sinabi nitong nagsisisi na itong niligtas siya nito?
Ay ewan na nga!
Kung ano man ang kahahantungan niya ay malugod niyang tatanggapin. Hinding-hindi na uusbong ulit ang pag-asa niya na magkaroon ng maayos na buhay.
Napalingon siya ng marinig na bumukas ng marahan ang pintuan ng silid niya.
"Hey," anas nito at unti-unting lumapit sa kanya.
Nakakapanibago ang bukas ng muka nito. Napakaliwanag at napakagaan.
Anong nangyari sa lalaking ito? Nakainom ba ito ng tubig na may dumi ng butiki?"P-pakawalan mo na ako," nanghihina niyang sabi.
"I'm sorry." Nakayukong nitong sambit na nagparahas sa hininga niya.
Tama ba ang narinig niya? Humihingi ba talaga ito ng tawad?
Related chapters
Written in the Scars of Our Hearts DISCLAIMER
This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental. ---- Ang gawang ito ay purong kathang-isip lamang. Alinmang pagkakahalintulad sa pangalan, lugar, kaganapan, negosyo at pangalang ng negosyo, at iba pa ay bunga ng imahinasyon ng may-akda. Ang pagkakahalintulad nito sa kahit sinong totoong tao, patay man o buhay, at mga kaganapan sa tunay na buhay ay purong pagkakataon lamang. c 2021 ririricineett. All rights reserved.
Written in the Scars of Our Hearts KABANATA 1
Kakulay ng dilim ang kanyang nararamdaman. Tulad ng paglipas ng oras ang hiling niyang paglipas at pagwawakas ng kanyang buhay. Tanging itim, madilim na kulay asul at paglubog ng araw maihahalintulad ang kanyang nararanasan.Sa loob ng dalawampu't limang taon tanging karahasan ng buhay ang kanyang namulatan. Sakit at pighati lamang ang kanyang nararamdaman. Could her state right now will be called as living? Where in fact she could barely breath.Loosing your parents at an early age will never be easy lalo na't mapupunta ka sa mararahas na kamay ng tiyahin at tiyuhin mong walang alam at walang kilalang iba kundi pera. Nagising siya sa pagmumuni-muni ng marinig niya ang pabalyang pagbukas ng pinto. "Ave!" malakas na tawag sa kanya ng kanyang tiyahin na sa tingin niya lulong na naman sa ipanagbabawal na gamot."Nasaan ka bang bruha ka at hindi ka pa nakakapag ayos ng lamesa?!"
Written in the Scars of Our Hearts KABANATA 2
"Shit!" the three idiot muttered as Austin hardly press the break of his car."What the hell Austin is your problem?" nanlalaking matang tanong ni Xenon sa kanya.Kasama niya ang tatlong kaibigan na sina Xenon, Xyck and Harris. They are on their way on Leyte to check some property. "Don't curse me you idiot! I think I hit someone," kinakabahan niyang sabi."What? Where?" natataranta namang tanong ni Xyck."Nasa mars! Gago edi sa harap, saan pa ba ha? Gamitin mo nga yang kakarampot mong utak!" Harris counter-attack to Xyck and the never-ending banters start. "Will you two shut up? Nakasagasa ako you morons!" bulyaw niya na nakapagpatigil saglit sa bangayan ng mga ito. He hurriedly went out of his car to check the person whom he hit."Fuck!" napamura siya
Written in the Scars of Our Hearts KABANATA 3
Pinagmasdan niya ang babaeng mahimbing na nakahiga sa kama niya. Yes, he brought her to his bedroom para mabantayan niya ito mabuti. It looks like she really wanted to kill herself. Pinagdaanan na niya ito dati. Wanting to kill himself because of too much sadness pero buti nalang nandyan ang kanyang mga magulang para iligtas at hilahin siya paitaas galing sa pagkakalunod sa madilim na kahapon."Is it too much? Is your pain to much?" mahina niyang bulong dito pagkatapos niyang gamutin ang sugat nito sa braso at sa palapulsuhan.A ring broke the silence of the room. Tiningnan niya ang tumatawag only to find out it was Xenon."Yes Lieutenant Fauz?" tawag niya sa ranggo nitong pinakaayaw naman nitong tinatawag ito sa ganong paraan."Dam
Written in the Scars of Our Hearts KABANTA 4
Naiwan siyang mag-isa sa bahay ni Mr. Fauz. Walang ni isang tao siyang nakita na para bang tiwala ito na hindi siya aalis habang wala ito.It was near 3:00 pm already at nagugutom na siya. Hindi pa milyar ang mga bagay nakikita niya sa kusina nito. It looks like all the equipments there are automatic and she doesn't know how to use any of it.Ikaw ba naman ang ikulong sa loob ng bahay sa mahabang panahon, na tipong hindi mo na nakita ang pag-unlad ng sibilisasyon. She was a literal prison noong nasa poder pa siya ng tiyahin niya.Tanging balde at basahan ang gamit niya sa paglilinis ng sahig ng mga ito. Sa pagluluto rin ay stove ang gamit niya, ngunit sa bahay ng lalaking nagligtas sa kanya ay puro de saksak.Hindi rin siya sanay na nakatunganga lang maghapon. Lagi siyang may ginagawa noon at yun na ang nakasanayan ng katawan niya.Kaya naman bumaba siya patungo sa kusina at nagtingin ng pwede niyang makakain. Hindi naman siguro ito magagalit kapag
Latest chapter
