Nakahanda na kami para sa gagawin naming pagligtas sa aking Kapatid at Ina. Nandito kami sa Head Quarters ngayon at pinag-uusapan kung paano ang gagawin. Nang mapag-usapan na lahat ay sumakay na ako sa kotse ni Leo. Tinahak na namin ang daan patungo sa kinaroroonan ng mansiyon. Tatlong sasakyan ang gamit namin. Bale bawat sasakyan isang kapareha. Habang daan di ko maiwasan na kabahan. Napahawak ako sa dibdib ko. Magiging matagumpay ba ang pagligtas namin? Sana walang mapahamak samin."Ayos ka lang?" tanong sakin ni Leo."Oo, ayos lang ako. Huwag mo akong alalahanin." wika ko. Tiningnan ko si Leo. Mababanaag sa kaniyang mga mata ang pag-aalala."Makakaya natin to Rhianna. Magtiwala ka lang." --Narating na namin ang daan kung saan ako nakita ni Leo na sugatan at humihingi ng tulong. Bumaba na kami at tinahak ang daan papasok sa kakahuyan. Nauna sina Brandon, Carmela at Faith. Sumunod sina Harold at Alexandra. Kami na ni Leo ang susunod. Bumuntong-hininga muna ako para mawala yung kab
Narating na namin ang Head Quarters at agad na lumabas ng sasakyan sina Alexandra at Carmela. Pumunta sila sa backseat kung saan naroon Sina Brandon at Leo. Tinungo nila ang Head Quarters habang akay-akay ni Alexandra si Brandon samantalang akay naman ni Carmela si Leo. Pumasok sila sa loob.Lumabas na ako ng sasakyan. Lumabas narin sina Mama at Ylona mula sa backseat. Pumasok kami sa loob ng Head Quarters kasama sina Faith at Harold. Nang makarating kami sa loob ay pinaupo ko sina Mama at Ylona sa sofa. Marahil nasa silid sina Leo at Brandon kasama sina Carmela at Alexandra para gamutin ang sugat nila."Malaki ang tama ni Leo. Sa tingin mo kaya iyon ni Alexandra?" tanong ni Faith kay Harold. Nakatayo sila sa gilid sa tabi ng bintana."Kaya niya yun. Magaling si Alexandra." wika ni Harold at tiningnan ako napatingin narin sakin si Faith."Paumanhin sa nangyari. Nang dahil sa pagliligtas niyo kay Mama at kay Ylona ay napahamak sila Brandon at Leo." wika ko. Pakiramdam ko kasalanan ko k
Gumising ako bandang alas-sais ng umaga. Agad akong nagtungo sa kusina subalit natigilan ako nang marinig kong nag-uusap sina Mama at Leo. Napangiti ako, nagiging palagay na ang loob nila sa isa't-isa. Inilang hakbang ko ang kusina. Nang makapasok ako ay nahinto sila sa pag-uusap at tiningnan ako."Gising ka na pala iha. Halika magkape ka muna." wika ni Mama. Ngumiti ako at lumapit sa mesa para magtimpla ng kape. Tumalikod na si Mama at inabala niya ang sarili sa pagluluto. Nang makapagtimpla ako ay naupo ako sa upuang katapat ni Leo. Hindi ko siya matingnan dahil naalala ko ang nangyari kagabi. Ang halik na pinagsaluhan namin."Sinabi ni Agent Jerald na hindi na tayo pwede magtungo pa sa Head Quarters. Siguradong alam na daw nang kalaban na doon tayo nagpupunta." wika niya. Tiningnan ko siya mula sa akmang paghigop ng kape. Nahuli ko siyang nakatitig sakin. Pakiramdam ko matutunaw ako sa mga titig niya. Agad akong nagbaba ng tingin."Saan tayo pwede magpulong ngayon?" tanong ko na h
- Rhianna'sPOVIlang oras na ang lumipas mula nang umalis si Leo. Nagtungo siya kina Brandon para sa isang pagpupulong kasama si Carmela. Hindi ko maiwasan makaramdam ng paninibugho. Naiinis ako! Oo alam ko na na nagmamalasakit siya sakin pero katunayan lang iyon na wala siyang tiwala sakin! Pero hindi ko maiwasan makaramdam ng saya sa aking damdamin dahil sa pagmamalasakit niya sakin.Napagpasyahan kong magluto nalang ng hapunan para kahit papaano may pinagkakaabalahan ako. Patapos na ako sa pagluluto ng maulingan ko ang mga yabag na papalapit sakin."Rhianna." wika niya. Halos nanlambot ako sa aking kinatatayuan dahil sa pagbigkas niya sa aking pangalan. Kaysarap dinggin ng tinig niya. Pakiwari ko nawala yung inis na nararamdaman ko kanina. Lumingon ako sa kaniya. Nakatingin lang siya sakin. Nagbaba ako ng tingin dahil diko kayang salubungin ang mga titig niya. Lumapit siya sakin. Bumuntong-hininga muna siya bago nagsalita."Galit ka ba?" tanong niya habang papalapit siya sakin.
Rhianna's Point Of ViewNarito ako sa aking kwarto at nagbibihis. Naghahanda na kami ni Leonardo para magpunta sa Head Quarters dahil doon kami magkikita-kita para sa gagawing paghuli sa mga nasa likod ng gagawing transakyon ngayon. Hindi ko maiwasang kabahan sa gagawin namin. Sana maging ligtas kami. Sana walang mapahamak samin. Kinuha ko ang baril na nasa mesa na nasa tabi ng aking kama at isinukbit iyon sa aking tagiliran. Nang makalabas ako ay nakita ko si Leonardo na papalabas na ng kaniyang silid. Hindi ko mapigilang humanga sa kaniya. Mas guwagwapo siya habang tumatagal. Halata sa suot nito ang kakisigang taglay. Gaano kaya kasarap na makulong sa mga braso nito. Ipinilig ko ang ulo sa mga isiping iyon."Let's go?" tanong niya sakin. Ngumiti ako sa kaniya at tumango."Let's go." wika ko. Bago ko pa man maigalaw ang mga paa ko para maglakad. Kinuha niya ang kamay ko at pinagsiklop iyon. Hindi ko maiwasang kiligin sa ginawa niya. Kahit ganito lang ayos na sakin. Basta maramdama
Leonardo's Point Of ViewHindi ko mapigilang mapangiti habang magkahawak ang aming kamay ni Rhianna. Kapag hawak ko ang kaniyang kamay pakiramdam ko kayang-kaya ko lahat. Kayang-kaya Kong lampasan lahat. Siya ang nagiging lakas ko sa mga ginagawa ko. Tiningnan ko siya. Nagtama ang aming mga paningin, gumiti siya sakin na mas lalong naging dahilan ng pagbilis ng tibok ng asking puso. Those smile. Nakakawala ng katinuan. Binalik ko muli ang aking paningin sa dinaraanan having bang parin and kamay nito. Malapit na kami sa abandonadong gusali. Magaling si Harold sa lock picking kaya siya inatasan ko na tumingin dito sa abandonadong gusali. Nang marating namin ang abandonadong gusali. Kaagad kami pumasok sa loob. Hawak ko pa rin ang kamay ni Rhianna. Namataan ko si Harold na nasa isang upuan at nakaupo. Nakatambak sa tabi niya ang mga bulto-bultong droga."Napakatagal niyo naman." reklamo nito samin."Hey! Ang bilis kaya. Ikaw kaya seating pretty ka dyan!" singhal naman ni Alexandra. Sa p
Rhianna'sPOV "Sige Chief kayo na po bahala sa mga droga na nandoon." wika ni Leo habang minamaneho niya ang sasakyan pabalik sa Head Quarters. "Okay Chief." wika niya at ibinaba ang cellphone. Hinagis nito iyon sa dashboard ng kotse. Tahimik lamang ako sa aking kinauupuan habang nakatanaw sa mga puno na nadadaanan namin. Napakatahimik nang paligid. Nakakarelax ng pag-iisip. Hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa aking labi ang halik na aming pinagsaluhan kanina. Hindi ko alam kung ano ang iisipin? May gusto ba sakin si Leo? Ipinilig ko aking ulo. Hindi. Hindi ang kagaya ko ang magugustuhan niya. Ayaw ko mag-assume na may gusto siya sakin. Dapat masabi niya sakin ang tatlong salita na inaabangan kong marinig mula sa kaniyang mga labi. Mahirap ang umasa. It just only a kiss. "Gusto mo na ba magpahinga? Ihahatid kita sa bahay. Saglit lang naman ako sa Head Quarters." tanong ni Leo sakin. Mula sa ginagawang pagmamasid sa labas ng kotse ay ibinaling ko ang paningin sa kaniya na nakatu
Rhianna's Point Of ViewNagising ako dahil sa sikat ng araw na tumatama sa aking mukha. Ginamit kong pantakip sa aking mukha ang aking braso. Iminulat ko ang aking mata at iginala ko ang aking paningin sa kabuuan ng kwarto. Bakit ako nasa aking kwarto? Sa pagkaka-alala mo nalasing ako kagabi dala ng alak na nainom ko. Yun lang ang natatandaan ko. Hindi kaya dinala ako ni Leo dito? Marahil. Dahil wala naman ibanf magdadala sa akin dito kundi siya.Nang maaalala ko bigla si Leo. Hindi ko maiwasang masaktan muli nang manumbalik sa aking ala-ala ang nangyari sa Head Quarters. Kung mahal pa niya si Carmela bakit ganun ang ipinapakita niya sakin? Bakit niya Ako hinahalikan? Dahil ba sa gusto niya lang? Pinalaki akong matino pero heto ako gumagawa ng bagay na hindi ko dapat ginagawa. Nagmumukha na akong tanga sa ginagawa ko. Pero ngayon, hindi na ako papayag na gagohin pa niya ako. Kaya mula ngayon kakalimutan ko na ang nararamdaman ko para sa kaniya. Nagpabuntong-hininga ako. Oo, madaling