Rhianna'sPOV Ibinaba ko ang baril sa mesa pagkatapos kong patamaan ang nasa gitna ng makailang beses. Unti-unti akong nagiging matapang sa paghawak ng baril. Konting-konti nalang kayang-kaya ko na makipagsabayan sa mga kasamahan ko. Pinalakpakan ako ni Brandon na nasa tabi ko at nanonood lang. "Ang galing!" wika niya habang pumalakpak. "Salamat, Brandon." wika ko. Tumingin siya sakin at ngumiti. Ngumiti din ako pabalik sa kaniya. Tumayo na siya mula sa pagkakaupo. "Aalis na ako Rhianna. Di ka ba sasabay? Ihahatid na kita." anito. Umiling ako. "Hindi na. Salamat sa paanyaya. Dito muna ako." sabi ko at umupo sa upuan na inupuan niya kanina. "Okay." anito at naglakad na palayo sa kaniya. Marahan akong napabuntong-hininga. Konting-konti nalang. Mawawala na ang takot ko. Hindi ko maiwasang isipin si Leo. Nakita na kaya niya ang sulat na iniwan ko? Baka galit na siya sakin ngayon dahil di ako nagpaalam. Kahit ganun ang nangyari. Malaki pa rin ang utang na loob ko sa kaniya. Pero hin
Natigilan si Leonardo sa tanong ko. Na para bang hindi niya inaasahan ang itatanong ko sa kaniya. Marahan siyang napabuntong-hininga."Paano kung sabihin ko na oo? Lalayuan mo na ba ako? Rhianna, alam ko na wala kang nararamdaman para sakin kaya tinago ko ito sayo dahil ayaw kong masaktan. Gusto kita Rhianna, simula nang makita kita. Hindi ka na nawala sa isip ko. Ako naman ngayon ang magtatanong. Gusto mo ba ako?" wika niya. Nakita ko mga mata niya ang sinseridad sa mga sinabi niya. Hindi ko mapigilang kiligin sa mga sinabi niya sakin. Biglang lumakas ang tibok ng aking puso. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sa mga nalaman ko. Hindi kayang iabsorb ng utak ko ang mga sinabi niya. Sabagay gusto lang naman niya. Hindi niya ako mahal. Magkaiba yun."Rhianna. Tinatanong kita. Gusto mo ba ako o hindi?" tanong niyang muli sakin. Sabagay naging tapat naman siya sakin kaya walang dahilan para magsinungaling ako sa kaniya."Oo Leo, gusto kita. Basta bigla ko nalang naramdaman na masaya ak
Rhianna's POV Naiinis ako! Sobrang naiinis ako. Hindi man lang niya ako pinuntahan dito sa kwarto para magpaliwanag kung bakit siya nagsinungaling sakin. Sinabunutan ko ang buhok ko sa sobrang inis! Bigla akong nakaramdam ng uhaw kaya minabuti ko na bumangon mula sa pagkakahiga at nagtungo sa kusina para uminom ng tubig. Lumabas ako ng kwarto. Pagkalabas ko ay saktong bumukas ang pintuan ng kwarto ni Leo at lumabas si Leo. Nagtama ang aming mga mata. Agad akong nag-iwas ng tingin at tinungo ang kusina. Nararamdaman ko na nakasunod sakin si Leo pero hinayaan ko lang siya. Baka papunta rin siya sa kusina. Nang masapit ko ang kusina. Agad kong tinungo ang water despenser para kumuha ng tubig. Nang matapos ako sa pagkuha, iinumin ko na sana iyon nang biglang magsalita si Leo. "Excuse me, kukuha din ako ng tubig." wika niya. Napakunot-noo ako sa tinuran niya. Pakiramdam ko sa mga sinabi niya, para kaming di magkakilala. Umusog ako para bigyan siya ng space para makakuha ng tubig. Ay
"GUSTO KO si Rhianna at Leo ang gagawa ng misyong ito." sabi ni Agent Jerald. Ano daw? Tama ba ang narinig ko? Kaming dalawa lang ang huhuli kay Don Ysmael. Ano ba ang iniisip ni Agent Jerald? Sabagay ayos na rin yun para mapatunayan ko sa sarili ko na kaya ko. Na kaya ko ring makipaglaban."Lumabas muna kayo Alexandra, Harold, Brandon at Faith. May iba akong ipapagawa sa inyo." dugtong ni Agent Jerald. Tumayo ang mga ito. Nang matapat sa kaniya si Brandon ay binulungan siya."Pasensya kana kanina. By the way, galingan mo. May tiwala ako sayo. Ikaw pa!" anito at tsaka inilahad ang kamay nito. Tinanggap ko iyon at ikinuyom."Salamat Brandon. Ayos lang iyon." wika ko. Lumabas na ito sa silid. Nang makalabas na silang lahat. Tumikhim si Agent Jerald."Ngayon ito ang gagawin natin." iginala ni Agent Jerald ang paningin at biglang napakunot-noo. "Asaan si Carmela? Bakit diko siya nakita ngayon?" tanong nito. "Umalis na po Agent Jerald. Pinasabi niya sakin na sabihin ko nalang daw sa inyo
POV'RhiannaHumiwalay ako mula sa pagkakayakap kay Leo. Tinitigan ko siya sa mga tama. Halo-halong emosyon ang nakikita ko. Oo aaminin ko natuwa ako sa kadahilanang para sa kapakanan ko ang iniisip niya. Kaya mabilis nawala ang galit ko sa kaniya. Hanggang ngayon kapakanan ko pa rin ang iniisip ko. Hindi ko man lang naisip ang nararamdaman niya kundi ang kagustuhan ko lang. Nagsisisi ako."Salamat Leo. Sorry dahil nagiging makasarili ako dahil sa gusto ko lang mangyari lahat ng gusto ko." wika ko. Nginitian niya ako. Ayun na naman yung ngiting nagpapabilis ng tibok ng puso niya. Ngayon natitiyak ko na nahuhulog na ang loob ko sa kaniya. Pero ganun din ba siya?"Walang anuman. Wala yun. Naiintindihan kita Rhianna. Alam ko ang pinagdadaanan mo." aniya. Tumulo bigla ang luha ko. Bakit ba sa kabila nang lahat ng mga nagawa ko sa kaniya. Nandito pa rin siya sa tabi ko para protektahan ako? "Umiiyak ka na naman. Huwag ka na umiyak. Ayaw ko umiiyak ka dahil sakin." aniya. Ginamit niya ang h
Ipinark ni Leo ang sasakyan di kalayuan sa tinutuluyang mansiyon ni Don Ysmael kung saan siya nagtatago. Pero tago iyon para di kami makita ng mga nagbabantay sa mansiyon. Halos malaglag ang panga ko habang nakatingin sa mansiyon di kalayuan samin. Iba talaga nagagawa ng pera. Sino ba naman mag-aakala na ang may-ari nang mansiyon na ito ay isa palang Drug Lord. Perang galing sa illegal. Siguradong bantay sarado ang mansiyon. Lumabas na si Leo. Lumabas na rin ako. Tinungo namin ang bukirin kung saan nakatayo ang mansiyon. Yumuko kami sa gilid ng mataas na gate para di kami makita. Sumilip si Leo sa uwang ng gate. Dahil sa matangkad siya kaya nakikita niya ang loob niyon."May mga nagbabantay sa labas. Apat na tao. Huwag kang hihiwalay sakin Rhianna. Kapag may nakita kang tao barilin mo na agad." pabulong niyang sabi sakin. "Oo, sige." wika ko. Diko maiwasang mapangiti. Talagang buo na ang tiwala niya sakin ngayon. Hindi na katulad nang dati na nagdududa siya sa kakayahan ko. Kaya m
Dahil sa hindi namin nahuli si Don Ysmael. Wala kaming nagawa kundi bumalik sa apartment. Habang sakay ng sasakyan na minamaneho ni Leo. Hindi ko maiwasang isipin ang mga binitawan niyang salita kanina. Tinatanong ko sa aking sarili kung may kulang ba sakin kaya hindi niya ako magawang mahalin. May mga katangian nang isang babae na gusto ni Leo na wala ako? Ayaw ko naman na ako ang una magsabi sa kaniya ng tatlong katagang iyon. Ayaw kong mapahiya. At tsaka ako nag babae, dapat lalaki ang unang magsasabi nang mga bagay na yun."Ang lalim ng iniisip mo Rhianna. Dahil ba ito sa hindi natin pagkahuli kay Don Ysmael?" tanong niya sakin. Tumingin siya sa rearview mirror para tingnan ako. Gusto kong sabihin na mali ang sinabi niya. Gusto kong itama ang mga sinabi niya pero hinayaan ko nalang. Mas maganda na yun ang isipin niya. Tumango ako at nilingon siya."Oo. Pero alam ko naman na mahuhuli din natin siya. Darating din ang oras na masisilo natin siya. Alam ko naman nandyan ka e." wika ko
Rhianna'sPOVWala namang masama kung tatanggapin ko ang alok ni Brandon na kumain sa labas. Friendly date kumbaga. Ang iniisip ko ngayon ay si Leo. Paano kung magalit siya? Natigilan ako. Bakit naman siya magagalit? Wala naman kaming relasyon. Hindi porket sinabi niya sakin na gusto niya ako ay pag-aari na niya ako. Hangga't di niya sinasabi na mahal niya ako may karapatan akong tanggapin ang alok ni Brandon. Mahal? Imposibleng sabihin sakin ni Leo ang mga bagay na yun."Oo. Pwede." wika ko. Pagkasabi ko nun. Lumabas si Leo sa kwarto na nakasuot na ng damit pang-itaas tsaka nagtungo sa kusina. Ni hindi man lang siya lumingon samin. Alam kong narinig niya ang mga sinabi ko. Nasa gilid lang ng salas ang kwarto niya. Samantalang ang kwarto ko naman ay mismong nasa harapan ng salas. Galit ba ito? "Sige maliligo at magbibihis lang ako." wika ko at tumayo na."Sige hihintayin kita Rhianna." sagot ni Brandon. Binigyan ko lang siya ng isang tipid na ngiti. Tinungo ko na ang kwarto kung sa