ชาร์ลีรู้สึกหมดหวังในเวลานี้ จาค็อบเพิ่งทำแจกันยูฮูชุนแตกในตอนเช้า แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากบ้านชายชราก็ใช้ประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อแอบออกไปเดินดูของที่แอนทีคสตรีทอีกครั้งนั่นเป็นเรื่องปกติของเขา เขาจะไม่มีวันเรียนรู้จากความผิดพลาดตัวเองจาค็อบหัวเราะขณะถามพวกเขาอย่างมีเลศนัย “พ่อหมายความว่าถ้วยศิลาดลพวกนี้มีมูลค่ามากกว่าห้าล้าน! แต่เดาสิว่าพ่อซื้อมาเท่าไหร่?"แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “สามล้าน?”“ไม่! เดาใหม่!” จาค็อบตอบขณะโบกมือ“สองล้าน?”“นั่นก็ยังไม่ถูก!”ชาร์ลีเหลือบมองถ้วยศิลาดลในมือพ่อตาเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถ้วยนั้นเป็นของปลอมและมีมูลค่าเพียงไม่กี่พันบาทเท่านั้นจากนั้นจาค็อบก็ยิ้มขณะที่เขาอุทานอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! พ่อซื้อมาแค่สามพันบาท! น่าทึ่งไหมล่ะ?”ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “พ่อแน่ใจเหรอคะ?! ถ้วยพวกนี้ราคาแค่สามพันบาท?”ในตอนนี้เอเลนเดินออกจากห้องครัว ความตื่นเต้นและความปีติยินดีของจาค็อบดึงดูดเธอ “คุณแน่ใจหรือว่าถ้วยพวกนี้มีค่าขนาดนั้นและไม่ใช่ของปลอม?”จาค็อบตบหน้าอกของตัวเองขณะที่เขาตอบว่า “ไม่ต้อง
วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์แล้วจาค็อบลากชาร์ลีออกจากบ้านและพวกเขาก็ขับรถไปที่แอนทีคสตรีทในตอนเช้าตรู่ชายชราดูสดชื่นและมีพลังมาก เมื่อก้าวลงจากรถจาค็อบกวักมือเรียกชาร์ลีขณะที่เขาพูดว่า “มา! ฉันจะให้นายเห็นว่านายจะเลือกของดีได้ยังไง!”หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเดินไปตามถนนแอนทีคสตรีทชาร์ลีต้องรีบเดินให้ทันจาค็อบ ระหว่างที่เดินอยู่บนถนนเขามองไปรอบ ๆ อย่างไม่ใส่ใจอะไรนักเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ถนนแอนทีคสตรีทจึงมีคนมากกว่าวันปกติถนนแอนทีคสตรีทนั้นหนาแน่นมากทั้งสองฝั่งเนื่องจากมีพ่อค้าแม่ค้าจำนวนมากที่ออกมาตั้งแผงขายของในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ ดังนั้นทั้งถนนจึงเต็มไปด้วยผู้คนมากมายพ่อค้าแม่ค้าเพียงวางผ้าใบลงบนพื้นเพื่อต้อนรับแขกและลูกค้าเพื่อเข้ามาแวะดูแวะชมของเก่าและหยกที่วางอยู่บนพื้นชาร์ลีมองไปรอบ ๆ อย่างสบาย ๆ และตระหนักได้ว่าแทบจะไม่มีสินค้าอะไรที่เป็นของแท้เลย จริง ๆ แล้วพ่อค้าแม่ค้าส่วนใหญ่ตั้งแผงขายของก็เพื่อหลอกนักท่องเที่ยวและชาวต่างชาตินักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ที่ซื้อของเก่าไม่ทราบมูลค่าของสินค้า พวกเขามักจะยิ้มกว้างเมื่อถือสินค้าเลียนแบบไว้ในมือแถมยังคิดว่า
"โอ้ นายใหญ่ ผมคิดว่าผมต้องเอาขวดไวน์มาผิดเพราะวันนี้ผมรีบออกจากบ้าน”“หมายความว่าวันนี้คุณเอาขวดผิดมาอย่างนั้นเหรอ?” ชาร์ลียิ้มขณะหยิบขวดไวน์อีกใบที่เปื้อนโคลน เขาใช้มือเช็ดโคลนออกก่อนจะมองไปที่มันภายใต้แสงอาทิตย์ หลังจากตรวจสอบแล้วชาลีก็พูดว่า “แล้วขวดนี้ล่ะ? ดูเหมือนว่าขวดไวน์นี้จะผลิตในซูโจวนะ”แน่นอนว่ามีแถวของตัวอักษรเล็ก ๆ เขียนอยู่ด้านล่างขวด“ผลิตโดยโรงงานซูโจวคราฟต์”“ผมไม่รู้ว่าเขียนอะไรอยู่บนนั้นเพราะผมอ่านหนังสือไม่ออก” เจ้าของร้านตอบยิ้ม ๆ หลังจากนั้นเขาก็ถูฝ่าเท้ากับเสื่อน้ำมันทำเหมือนว่าเขาไม่สนใจซื้อขายกับพวกเขาแล้วจาค็อบเริ่มโกรธและรำคาญเมื่อเห็นว่าก่อนหน้านี้ตัวเองโง่แค่ไหนจาค็อบคว้ามือเจ้าของร้านไว้และตะโกนใส่เขาด้วยความโกรธ"นายมันโกหก! คืนเงินมาซะ!”“คุณกำลังพูดถึงเรื่องเงินอะไร?! ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนด้วยซ้ำ!” เจ้าของร้านตะโกนกลับในขณะที่เขาพยายามดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ ทันใดนั้นเหรียญทองแดงปลอมและม้าหยกที่เขาตั้งโชว์ก็ร่วงลงกับพื้นอย่างไรก็ตามเมื่อม้าหยกตกลงสู่พื้นมันก็ไม่แตกเลย! ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าจะทำจากพลาสติก“ฉันจะโทรหาตำรวจถ้านายไ
ทันทีที่ได้ยินเสียงชาร์ลีก็หันกลับไปมองหาที่มาของมันเขาเห็นชายหนุ่มสวมชุดผ้าลินินสีขาวและรองเท้าผ้าสีดำคู่หนึ่งเดินตรงไปที่ร้าน มีสร้อยข้อมือทุกประเภทในมือของเขา ในขณะที่เป็นเวลากลางวันแสก ๆ และมีแดดจัดเขาสวมแว่นตาขอบทองโบราณคู่กับเลนส์สีดำทรงกลม แว่นตาของชายหนุ่มดูเหมือนแว่นตาแบบที่เด็ก ๆ จะสวมใส่ในสมัยราชวงศ์ฉิงในประเทศจีนบอดี้การ์ดประมาณสี่ห้าคนกำลังเดินตามหลังชายหนุ่มและเมื่อเทียบกับเจ้านายหนุ่มแล้ว บอดี้การ์ดนั้นดูดุร้ายและชั่วร้ายมากขึ้นทำให้ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ต้องถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาในที่เกิดเหตุ“โอ้ นั่นคือ คุณควินตัน!”เจ้าของร้านเบิกตากว้างและเริ่มยิ้มทันทีที่เห็นชายหนุ่ม หลังจากนั้นคำพูดที่ประจบประแจงก็ออกมาจากปากของเขาราวกับน้ำที่ไหลพรวดออกมาจากก๊อก "คุณควินตัน จะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะครับเนี่ย? ผมจะออกมาต้อนรับแล้วพาคุณเข้าไป”“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ วันนี้ฉันแค่มาเดินเล่นที่นี่” ชายหนุ่มตอบขณะโบกมืออย่างไม่สบอารมณ์เขาเดินไปข้างหน้าก่อนจะมองไปที่ก้อนกรวดในมือของชาร์ลี จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า "แซคารี เก็บก้อนกรวดนี่ให้ฉัน ฉันจะ
อย่างไรก็ตามคุณควินตันแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง นี่เป็นเพราะเขาคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เขามาจากครอบครัวที่ร่ำรวยรุ่นที่สองที่มีชื่อเสียง เขาไม่เคยประสบปัญหาการเงินขาดมือเลยนับตั้งแต่เขาเกิดมาแซคารีไม่ต้องการที่จะทำให้คุณควินตันขุ่นเคือง แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะฝ่าฝืนกฎสำหรับการค้าของเก่าเขาจึงมองไปที่ชาร์ลีต่อ โดยหวังว่าเขานั้นอาจจะจะเปลี่ยนใจชาร์ลีรู้ว่าแซคารีกำลังขอร้องเขา แต่เขาก็เพิกเฉยต่อคำวิงวอนของแซคารีและตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “ไม่”แซคารีถูกปล่อยให้ทำอะไรไม่ถูกและทำได้เพียงนั่งลงบนพื้น คุณควินตันเตะเขาอีกครั้งเขาก็ร้องโอดครวญ“ดูสิว่าแกมันไร้ประโยชน์แค่ไหน!”คุณควินตันตะโกนขณะที่เขาทำหน้าบึ้งใส่แซคารี หลังจากนั้นเขาก็เหลือบไปมองชาร์ลีก่อนจะพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “นายซื้อก้อนกรวดนี้ในราคาสามพันงั้นเหรอ? งั้นฉันจะจ่ายให้นายสามแสนถ้านายยกให้ฉัน!”ผู้คนที่รุมล้อมพวกเขาต่างก็หายใจออกเสียงดังทันทีที่ได้ยินคำพูดของคุณควินตัน พวกเขาต่างทำได้เพียงมองไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าอิจฉาเขาซื้อก้อนกรวดในราคาเพียงสามพันเหรียญและตอนนี้ราคาของก้อนกรวดก็เพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าในเวลาเพียงไม่กี
เมื่อทุกคนเห็นสีหน้าหยิ่งผยองบนใบหน้าของคุณควินตัน ฝูงชนรอบข้างต่างก็กลั้นหายใจเพราะพวกเขามั่นใจว่าชาร์ลีจะแพ้ในการเผชิญหน้าครั้งนี้แน่อย่างไรก็ตามชาร์ลีมีสีหน้าสงบ เขาพลางยิ้มตอบว่า “ผมคิดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณเข้าร่วมในการค้าของเก่า คุณรู้อะไรบ้างไหมว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมการค้าของเก่า?”คุณควินตันมองชาร์ลีด้วยสีหน้าเย็นชาขณะที่เขาตอบว่า “อะไร?”ชาร์ลีหัวเราะก่อนตอบ “แน่นอนว่ามันเป็นกฎที่ควบคุมการซื้อขายของเก่า!”หลังจากนั้นชาร์ลีก็พูดเสียงดังขึ้นเล็กน้อย “ในการซื้อขายของเก่า มาก่อนได้ก่อนเสมอ ผมมาก่อนและผมเป็นคนแรกที่ซื้อก้อนกรวดก้อนนี้ ดังนั้นก้อนกรวดนี้จึงเป็นของผมอยู่แล้ว แม้ว่าคุณจะคุกเข่าต่อหน้าผมและขอร้องให้ผมมอบมันให้กับคุณ ผมจะไม่ให้คุณไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าผมยอมให้คุณทำผิดกฎในวันนี้ ใครจะอยากทำธุรกิจกับคุณต่อไปในแอนทีคสตรีท ถ้าคุณจะแหกกฎเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่คุณต้องการ คุณจะถูกกันไม่ให้เข้ามาในแอนทีคสตรีทอีกเลยยังไงล่ะ คุณควินตัน”คุณควินตันตกตะลึงเมื่อได้ฟังคำพูดของชาร์ลี ความโกรธฉายชัดทั่วใบหน้าของเขาเขารู้ว่ากฎนี้มีอยู่จริงในอุตสาหกรรมการ
“โอเค ได้สิ” ชาร์ลีตกลงทันทีด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายมาก “ผมบอกได้คำเดียวเลยว่าคุณน่าทึ่งจริง ๆ เพราะคุณเชื่อจริง ๆ ว่าหินปลอมนั่นคือหยก”คุณควินตันเริ่มรู้สึกรำคาญมากขึ้น ใบหน้าของเขาแดงหลังจากถูกชาร์ลีวิพากษ์วิจารณ์ เขาหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบตัวพวกเขา"คุณซีค คุณไลโอเนล ผมอยากให้คุณทั้งสองช่วยประเมินราคาสร้อยข้อมือนี้ให้หน่อย แล้วบอกผมว่ามันเป็นของแท้หรือปลอม?”ทั้งสองคนที่ถูกเรียกโดยเขาก็รู้สึกอึดอัดมากขณะที่พวกเขาสบตากันเนื่องจากการระบุความถูกต้องของวัตถุโบราณมักจะสร้างความไม่พอใจให้กับอีกฝ่ายไม่ว่าจะเป็นของแท้หรือไม่ก็ตาม"คุณควินตันครับ พวกเรายังมีความรู้ที่จำกัดในการประเมินของเก่า เราคงไม่สามารถบอกความแตกต่างได้”คุณควินตันโกรธทันทีและพูดอย่างรวดเร็วว่า “อย่ามาใช้ข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นนี่กับผม! ผมอยากให้คุณทั้งคู่ประเมินราคาสร้อยข้อมืออย่างตรงไปตรงมา ไม่ว่าจะเป็นหยกแท้หรือไม่ก็ตามผมสัญญาว่าจะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับคุณ แต่ถ้าคุณโกหกผมและผู้เชี่ยวชาญบอกผมเป็นอย่างอื่นตอนที่เขาประเมินในภายหลัง ผมจะไม่ปล่อยคุณไปง่าย ๆ แน่!”“อย่าโกรธเลยครับคุณควินตัน”ช
เมื่อชาร์ลีเห็นว่าคุณควินตันเย่อหยิ่งแค่ไหน เขาก็หัวเราะเยาะขณะที่เขาส่ายหัวด้วยความดูถูก“คุณยังบอกความแตกต่างระหว่างน้ำเต้ากับจุกหยกไม่ได้ด้วยซ้ำ? คุณไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับทวารทั้งเก้าหรือจุกหยกที่ใช้กับศพเลยเหรอ?”“จุกหยกกับศพ หมายความว่ายังไง?” คุณควินตันถามด้วยสีหน้าสับสนชาร์ลีถอนหายใจ “เด็กไม่สามารถสอนได้จริง ๆ !” หลังจากนั้นเขาก็ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า “คุณไม่รู้เลยเหรอ? คุณเคยได้ยินเรื่อง ‘หยกกับทวารทั้งเก้า’ ไหม?”“'หยกกับทวารทั้งเก้า' คืออะไร?” คุณควินตันถามขณะจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยสีหน้าว่างเปล่าแม้ว่าคุณควินตันจะชอบซื้อของเก่า แต่เขาก็ไม่เคยใช้เวลาศึกษาของเก่าของเขาเลย เขามักจะซื้ออะไรก็ตามที่ใคร ๆ บอกว่าดีก่อนที่จะออกไปคุยโม้เรื่องของเก่าของเขา“โง่จริง ๆ !” ชาร์ลียิ้มเยาะก่อนที่เขาจะพูดต่อ "'หยกกับทวารทั้งเก้า' ประกอบด้วยจุกหยกเก้าอันที่ใช้เสียบทวารทั้งเก้าของคนตาย อุปกรณ์เจ็ดชิ้นแรกสามารถพบได้ในหู จมูก ปาก และตา ในขณะที่อวัยวะสองอันสุดท้ายคืออวัยวะเพศและทวารหนักของเรา"“คนตาย!?” คุณควินตันถามพร้อมกับอ้าปากกว้างเขามองไปที่จี้โมราที่ห้อยอยู่รอบคอของเขาด้วยความไม่เชื่อ ทัน