บทที่ 98

ชาร์ลีรู้สึกหมดหวังในเวลานี้ จาค็อบเพิ่งทำแจกันยูฮูชุนแตกในตอนเช้า แต่ทันทีที่เขาก้าวออกจากบ้านชายชราก็ใช้ประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อแอบออกไปเดินดูของที่แอนทีคสตรีทอีกครั้ง

นั่นเป็นเรื่องปกติของเขา เขาจะไม่มีวันเรียนรู้จากความผิดพลาดตัวเอง

จาค็อบหัวเราะขณะถามพวกเขาอย่างมีเลศนัย “พ่อหมายความว่าถ้วยศิลาดลพวกนี้มีมูลค่ามากกว่าห้าล้าน! แต่เดาสิว่าพ่อซื้อมาเท่าไหร่?"

แคลร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “สามล้าน?”

“ไม่! เดาใหม่!” จาค็อบตอบขณะโบกมือ

“สองล้าน?”

“นั่นก็ยังไม่ถูก!”

ชาร์ลีเหลือบมองถ้วยศิลาดลในมือพ่อตาเขาก็รู้ได้ทันทีว่าถ้วยนั้นเป็นของปลอมและมีมูลค่าเพียงไม่กี่พันบาทเท่านั้น

จากนั้นจาค็อบก็ยิ้มขณะที่เขาอุทานอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! พ่อซื้อมาแค่สามพันบาท! น่าทึ่งไหมล่ะ?”

ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอมองเขาด้วยความไม่เชื่อ “พ่อแน่ใจเหรอคะ?! ถ้วยพวกนี้ราคาแค่สามพันบาท?”

ในตอนนี้เอเลนเดินออกจากห้องครัว ความตื่นเต้นและความปีติยินดีของจาค็อบดึงดูดเธอ “คุณแน่ใจหรือว่าถ้วยพวกนี้มีค่าขนาดนั้นและไม่ใช่ของปลอม?”

จาค็อบตบหน้าอกของตัวเองขณะที่เขาตอบว่า “ไม่ต้อง