บทที่ 111 ร้องเพลงกับฉันสิ

ตามการนำเสนอที่ตกลงกันไว้ ทิฟฟานี่ต้อง “ลังเล” เป็นเวลาเก้าวินาทีเพื่อกระตุ้นความอยากของผู้ชมก่อนที่จะทำการตัดสินใจ

ทันใดนั้น เสียงที่ชัดเจนและกึกก้องดังมากจากลำโพง “ถ้าเธอจะลังเลมากขนาดนั้น ฉันจะร้องกับเธอเอง”

สีหน้าของทิฟฟานี่แข็งทื่อในทันที

‘ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์! ฉันไม่มีทางลืมเสียงของผู้หญิงคนนั้น!’

ทิฟฟานี่หันไปหาเธอด้วยความตกใจ ตามคาด เธอเห็นชาร์ล็อตกำลังเดินเข้ามาหาเธอ

‘เดี๋ยวนะ! เวทีพลุกพล่านไปด้วยพนักงานรักษาความปลอดภัย เธอสามารถขึ้นมาบนนี้ได้ยังไง? อีกอย่างหนึ่ง ไมโครโฟนที่เธอกำลังใช้นั่นไม่ใช่ไมโครโฟนของเวที เธอสามารถเชื่อมต่อมันกับระบบเสียงประกาศสารธารณะได้ยังไง?’

ทันใดนั้น ผู้เข้าชมการแสดงหลายพันคนก็เงียบไป

ทุกคนจ้องผู้หญิงคนนั้นที่จู่ ๆ ก็โผล่มาด้วยความตกใจ

“ฉันคิดว่าคุณชอบแฟนคลับของคุณทุกคน ใช่ไหมคะคุณทิฟฟานี่? ฉันคิดว่าคุณจะต้อนรับแฟนคลับคนไหน ๆ ที่อยากจะร้องเพลงกับคุณบนเวทีอย่างอ้าแขนรับใช่ไหม? ฉันก็เป็นแฟนคลับเหมือนกัน...แต่ดูเหมือนคุณไม่ต้อนรับฉันเอาซะเลย...” ชาร์ล็อตยกคิ้วขึ้น เธอดูเหมือนกำลังยิ้ม แต่สายตาของเธอกลับเย็นชา เฉยเมยและชวนคิด

ชาร์ล็อตเดินเข้าใกล้