บทที่ 217 สอบปากคำที่ขโมยจูบ

แซคคารีวางหนังสือลง “ถามมา” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ

ชาร์ล็อตกำลังต่อสู้กับสิ่งนี้ตลอดทั้งคืน เธอต้องการคำตอบ ดังนั้น เธอจึงถามทันทีว่า “เมื่อคืนนายทำอะไรกับฉันรึเปล่า?”

ดวงตาที่เยือกเย็นและขุ่นเคืองของแซคคารีกลายเป็นพายุ แต่ผิวเผินดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลย

"หืม?"

'อะไร? เขาไม่รู้เหรอว่าเขากำลังล้ำเส้น?'

ชาร์ล็อตย้ำและทำให้คำถามของเธอยิ่งทื่อ “ฉันจำมันได้ชัดเจนมาก เมื่อคืนฉันสวมชุดนอน แต่พอฉันตื่นขึ้น มีคนถอดชุดนอนของฉันออกแล้วโยนทิ้งลงพื้น…”

ชาร์ล็อตรู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

เธอต้องเรียกความกล้าหาญทั้งหมดที่เธอรวบรวมมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมาเพื่อดำเนินการต่อ

“ฉันสงสัยว่านายลักหลับฉัน ถอดเสื้อผ้าแล้วก็จูบฉัน!”

ในขณะนั้นเอง หัวใจที่เยือกเย็นและแข็งกระด้างของแซคคารีที่ปราศจากความกลัวก็รู้สึกตื่นตระหนกอย่างประหลาด

เมื่อมองดูอย่างใกล้ ๆ จะสังเกตเห็นรอยแดงเล็กน้อยบนใบหน้าที่หล่อเหลาซึ่งไม่ค่อยมีอารมณ์ เหมือนกับราชาแห่งดอกราตรีที่เบ่งบานเพียงครั้งเดียวในทุก ๆ พันปีบนธารน้ำแข็ง ทั้งสวยงาม พราวเสน่ห์ และเร้าใจ

แต่ก่อนที่ชาร์ล็อตจะตรวจพบภาพที่ผิดปกตินี้บนใบหน้าของเขา เขาหัน