บทที่ 231 ความรู้สึกที่ชาร์ล็อตมีต่อไบรสัน

“อ๊าก—”

เสียงกรีดร้องฟังดูเหมือนหมูที่ส่งเสียงร้อง มันดังมากจนทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นเจ็บหู

มันไม่ได้มาจากแซคคารี แต่มาจากไบรสัน

ความพยายามแทงของไบรสันนั้นรวดเร็ว แม่นยำ และโหดเหี้ยม เขาไม่ได้เห็นว่าแซคคารีหลบเลี่ยงมันได้ยังไง ทันทีที่เขาฟื้นจากภวังค์ เท้าของแซคคารีก็แตะหน้าอกของเขาแล้ว

แม้ว่าไบรสันจะแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก แต่เขาก็ยังไม่สามารถทนต่อการเตะอันหนักหน่วงของแซคคารีได้ เขาล้มตัวลงนอนบนเตียง เลือดไหลออกจากปาก และสูญเสียความสามารถในการต่อสู้

“พวกนายทุกคนหูหนวกรึไง? เขากำลังขวางทางฉัน ยกตูดของพวกนายมาตรงนี้ แล้วมัดเขาไว้!” เสียงของแซคคารีเย็นชาราวกับพายุหิมะ

“ครับท่านประธานคอนเนอร์” ชายสองคนที่ฟื้นคืนสติได้มัดไบรสันไว้กับเก้าอี้

ตรงข้างเตียงอย่างเร็วที่สุด

ชายน่าเกลียดทั้งหกทำร้ายทิฟฟานี่ที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้องอีกครั้ง

"หยุดนะ! อย่าเอามือสกปรกของพวกแกมาแตะต้องเธอ! ถ้าแกกล้าใช้นิ้วสกปรกโดนเธออีก ฉันจะทำให้พวกแกทุกคนตายอย่างเจ็บปวด!”

เสียงคำรามของไบรสันราวกับว่าเขากำลังร้องไห้เป็นเลือด ขณะที่เขามองดูผู้หญิงที่รักของเขาถูกดึงและผลักโดยกลุ่มผู้ชายที่น่ารังเกียจ